Αρκετά ήταν, στις χτεσινές εφημερίδες, τα ρεπορτάζ και άρθρα, που εξέφραζαν ανησυχία, για ενδεχόμενη μεγάλη αποχή στις ευρωεκλογές της ερχόμενης Κυριακής, με αφορμή τη σημειούμενη αδιαφορία της ελληνικής (και όχι μόνον) κοινής γνώμης. Κάπως αργά, βέβαια, το σκέφτηκαν, αφού μόλις έξι μέρες μας χωρίζουν από τις εκλογές. Πέρα απ' αυτό, όμως, η σημειούμενη αδιαφορία, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στις άλλες χώρες - μέλη της ΕΕ, δεν είναι ένα τυχαίο φαινόμενο, αφού, πρώτα και κύρια, αποτελεί μια ακόμη συνέπεια της πολιτικής των κυρίαρχων δυνάμεων. Και μόνον η τελευταία περίοδος προσφέρει αρκετές αποδείξεις και στοιχεία γι' αυτό.

Πάρτε, για παράδειγμα, τη δική μας χώρα. Τόσο η κυβέρνηση, όσο και το ΠΑΣΟΚ - όπως και τα φιλικά τους ΜΜΕ - έχουν κάνει μέχρι σήμερα ό,τι περνά από το χέρι τους, ώστε να συντηρηθεί το υποβαθμισμένο κλίμα, να μην μπουν στην ημερήσια διάταξη και, ιδιαίτερα, στο κέντρο της δημόσιας συζήτησης τα κρίσιμα ζητήματα των επικείμενων ευρωεκλογών, να αποπροσανατολιστούν οι εργαζόμενοι και να εγκλωβιστούν σε τριτεύοντα ζητήματα και ψεύτικα διλήμματα.

Ολ' αυτά, όμως, δεν αλλάζουν την πραγματικότητα και, ιδιαίτερα, την ουσία της. Οι ευρωεκλογές της ερχόμενης Κυριακής είναι μια ακόμη εκλογική διαδικασία και, επομένως, δίνει την ευκαιρία στον εργαζόμενο, στο νέο και τη νέα, στον κάθε ψηφοφόρο, να τοποθετηθεί με την ψήφο του. Να στείλει προς κάθε κατεύθυνση το δικό του μήνυμα και να επιδράσει στη διαμόρφωση των πολιτικών συσχετισμών. Να διαμορφώσει καλύτερους ή χειρότερους όρους, για τα συμφέροντά του και τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων του, από την επόμενη μέρα.

Κανένας εργαζόμενος, επομένως, δεν επιτρέπεται να χάσει την ευκαιρία της ερχόμενης Κυριακής. Κανενός εργαζόμενου η ψήφος δεν πρέπει να πάει χαμένη, είτε με τον έναν, είτε τον άλλον τρόπο.