Δεν πρόφτασε να σιγήσει το άγριο "σφύριγμα" των κλομπς και των ασφυξιογόνων στον αέρα, με τα οποία αντιμετώπισε προχτές το κράτος - τρομοκράτης τον "εχθρό λαό" στην Αθήνα και στον Πειραιά, και αμέσως επιστρατεύτηκε το άλλο "όπλο" που κατά σύστημα και χωρίς εξαιρέσεις, ακολουθεί τη δράση των δυνάμεων καταστολής. Αυτό, του "κομμουνιστικού δακτύλου"!Το ΚΚΕ και η ΕΣΑΚ, είπαν, σχεδίασαν τα επεισόδια! Και τα προχτεσινά και αυτά της περασμένης Κυριακής στο Μηχανογραφικό Κέντρο της Ιονικής και το ξυλοκόπημα των εργαζομένων στο ΜΙΝΙΟΝ την περασμένη Τρίτη έξω από το Εφετείο της Αθήνας! Μόνο που σε άλλες εποχές αυτή τη βρωμοδουλιά την αναλάμβαναν άλλοι... Τώρα την πήραν πάνω τους οι δυο προκαθήμενοι της ΓΣΕΕ, ο πρόεδρος και ο γενικός γραμματέας της, σε μια αποκαλυπτικότατη πρασινογάλαζη συμμαχία! Ακολούθησαν βεβαίως ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, η ΠΑΣΚΕ, ο Ε. Γιαννόπουλος "αυτεπαγγέλτως" και αρκετά ΜΜΕ, σ' έναν άριστο συντονισμό προκλητικότητας, αλλά και φαιδρότητας. Τόσο, που να θέλουν να δεχτούμε ότι τα ΜΑΤ "φύτρωσαν" ξαφνικά στη μέση της Βασ. Σοφίας, κάθετα παρατεταγμένα στο ύψος της Βουλής, πράγα που - σημειωτέον - γίνεται πρώτη φορά σε πανεργατική συγκέντρωση - πορεία! Οτι δε στάλθηκαν εκεί από την ίδια την κυβέρνηση με συγκεκριμένη εντολή να σταματήσουν με κάθε μέσο την κινητοποίηση! Τόσο, που ισχυρίζονται ότι φταίνε οι πέντε απεργοί της περιφρούρησης της Ιονικής, για τα επεισόδια που προκάλεσαν τα ΜΑΤ στο Μηχανογραφικό Κέντρο της τράπεζας, εισβάλλοντας εκεί αιφνιδιαστικά, χαράματα της Κυριακής σαν να ήταν τάγματα εφόδου! Τόσο, που να σπαταλούν πολύ φαιά ουσία για να... αποδείξουν ότι στην εμπροσθοφυλακή της προχτεσινής διαδήλωσης στην Αθήνα και στον Πειραιά ήταν συνδικαλιστές του ΚΚΕ και της ΕΣΑΚ! Λες και αυτό δε συμβαίνει πάντα, λες και θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, λες και κρύφτηκαν ποτέ οι κομμουνιστές στα "μετόπισθεν" των κοινωνικών αγώνων! Φτάνουν ακόμα, οι καταγέλαστοι, στο σημείο να υποστηρίζουν, με κάθε σοβαρότητα, ότι σχεδιαζόταν έφοδος στη Βουλή και εισβολή στην Αστυνομική Διεύθυνση Πειραιά..!
****
Με αυτά τα φαιδρά... επιχειρήματα, επιχειρούν να δικαιολογήσουν όχι μόνο την κρατική τρομοκρατία των τελευταίων ημερών, αλλά και να προετοιμάσουν το έδαφος ενόψει νέων τρομοκρατικών επιθέσεων, αφού το ξέρουν καλά ότι η πολιτική τους δεν αφήνει ανοιχτό κανέναν άλλο δρόμο στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, από αυτόν της έντασης των αγώνων. Επιχειρούν να θωρακίσουν την τελική τους έφοδο στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, καθώς και στο "φιλέτο" της δημόσιας περιουσίας, που παραδίδουν "δώρο" στα εντός και εκτός της χώρας "διαπλεκόμενα". Επιχειρούν να δείξουν προς τα "μέσα" και προς τα "έξω" την εικόνα του άτεγκτου διαχειριστή, που είναι αποφασισμένος να επιβάλει τις εντολές του μεγάλου κεφαλαίου και των Βρυξελλών, ακόμα και διά πυρός και σιδήρου. Οι φωτογραφίες από την προχτεσινή βαρβαρότητα που έκαναν τον γύρο του κόσμου, μέσω των διεθνών πρακτορείων, είναι αναμφίβολα άριστα πιστοποιητικά "νομιμοφροσύνης" της κυβέρνησης Σημίτη προς τα ευρωπαϊκά και διεθνή κέντρα που έχουν βάλει στο μικροσκόπιο την ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος στη χώρα μας...
Στην ίδια κατεύθυνση είναι ενταγμένη η προχτεσινή δικαστική απόφαση που θέτει "εκτός νόμου" την απεργία των εργαζομένων στην Ιονική τράπεζα. Μια ακόμα απόφαση, που έρχεται να επιβεβαιώσει τον κανόνα, ότι στη χώρα μας εδώ και χρόνια η απεργία έχει καταστεί ένα απαγορευμένο "δικαίωμα".Και ακόμα μια απόφαση, που στρέφεται ενάντια σ' έναν σύλλογο στον οποίο είναι γνωστό σε όλους ότι πλειοψηφούν δυνάμεις της ΠΑΣΚΕ, πράγμα που καταρρίπτει από μόνο του το "δράκο" του "κομμουνιστικού δακτύλου" και που επιβεβαιώνει ότι η πολιτική της κυβέρνησης ξεσηκώνει την κατακραυγή και τις αντιδράσεις όλων των εργαζομένων, γιατί απλούστατα χτυπάει όλους τους εργαζόμενους. Οτι η αντιπαράθεση που επέλεξε, θα είναι γενικευμένη εκ των πραγμάτων. Αυτό δεν μπορούν να το σταματήσουν, ακόμα και αν πρόσκαιρα μπορέσουν να το περιορίσουν, οι ύπουλες παρεμβάσεις της ηγεσίας της ΠΑΣΚΕ και η ανοιχτή στήριξή της από την ηγεσία της ΔΑΚΕ. Παρεμβάσεις, που αποσκοπούν - εκτός των άλλων - στην καλλιέργεια πόλωσης στις γραμμές των εργαζομένων στη βάση, ώστε να μπορέσουν να εγκλωβίσουν πίσω από πλαστικές διαχωριστικές γραμμές τους οπαδούς των δυο παρατάξεων και να τους κρατήσουν μακριά από τους αγώνες που ξεσπούν, με την ενεργοποίηση αντανακλαστικών και συνδρόμων.
***
Η κατεύθυνση της κυβέρνησης - κατεύθυνση που καταγράφτηκε τις τελευταίες μέρες σαφέστατα με έργα και δηλώσεις - είναι ότι κάθε κοινωνική αντίδραση, εκλαμβάνεται ως "κοινωνική ανωμαλία" και γι' αυτό θα χτυπιέται αλύπητα. Οτι κανένας δεν εξαιρείται από την "εκσυγχρονιστική" εκδοχή των εντολών υπουργών των μέχρι τώρα κυβερνήσεων σε βάρος ηρωικών αγώνων του λαού μας:"Αντιμετωπίστε τους σαν εισβολείς, σαν δυνάμεις κατοχής"! Εξάλλου, η ένταση της αντεργατικής - αντιλαϊκής πολιτικής πάντα πήγαινε "πακέτο" με την ένταση του αυταρχισμού και μάλιστα με τρόπο που να απομυθοποιείται εντελώς και ο ρόλος κρίκων του αστικού κράτους, οι οποίοι συνήθως περιβάλλονται με τον μυθικό μανδύα της "ανεξάρτητης λειτουργίας".
Απέναντι σ' αυτή την πολιτική, απέναντι σ' αυτή τη στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης και των συμφερόντων που αυτή εκπροσωπεί, χρέος και υποχρεωτικός μονόδρομος για τους εργαζόμενους είναι να αντιπαρατάξουν το δικό τους αγωνιστικό πανελλαδικό μέτωπο πάλης. Σ' αυτή την κατεύθυνση οφείλουν να κινηθούν και όλες εκείνες οι δυνάμεις και κινήματα που είναι αντίθετα σ' αυτή την πολιτική, με έργα και όχι μόνο με λόγια. Αυτή την κατεύθυνση στηρίζουν με όλες τους τις δυνάμεις οι κομμουνιστές και οι ταξικές δυνάμεις μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, που σ' αυτή τη φάση φροντίζουν περισσότερο παρά ποτέ να μην αφήνουν ανοιχτές "χαραμάδες" στον αποπροσανατολισμό και στη σκόπιμα καλλιεργούμενη πόλωση και διαίρεση μέσα στις γραμμές των εργαζομένων. Απλώνουν ακόμα πιο αποφασιστικά το χέρι σε όλους τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές, παίρνουν πρωτοβουλίες και στηρίζουν κινήσεις συντονισμού του συνδικαλιστικού κινήματος από τα κάτω.
Μαίρη ΕΥΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ
Η ένταση της αντεργατικής - αντιλαϊκής πολιτικής πάντα πήγαινε "πακέτο" με την ένταση του αυταρχισμού και μάλιστα με τρόπο που να απομυθοποιείται εντελώς και ο ρόλος κρίκων του αστικού κράτους, οι οποίοι συνήθως περιβάλλονται με τον μυθικό μανδύα της "ανεξάρτητης λειτουργίας"
Feeds
Θα αποζημιωθούμε με τον αγώνα μας 
