"Δεν έπαψα να είμαι αριστερή και ούτε θα πάψω να είμαι", δήλωσε σε συνέντευξή της, σε κυριακάτικη εφημερίδα, η κυρία Δαμανάκη. Ισως, θα μπορούσε να ξεπεράσει κανείς την παραπάνω δήλωση, αναλογιζόμενος το ..."άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου", ωστόσο, τα όσα επιπλέον είπε η κοινή υποψήφια του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ για τη δημαρχία της Αθήνας δεν το επιτρέπουν. Διότι, αν και "αριστερή", όπως η ίδια δηλώνει, αντιλαμβάνεται με τρόπο εντελώς απαλλαγμένο από κάθε αριστερό στοιχείο, την ιδιότητα του δημάρχου Αθήνας. Τα λόγια της είναι ενδεικτικά: "Κι αυτό το παραμύθι με την κυβέρνηση δεν μπορώ να το ακούω", αποφάνθηκε, όταν ρωτήθηκε πώς αντιμετωπίζει τη διασύνδεση των προβλημάτων της πρωτεύουσας με την ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική. Είναι φανερό πως, όταν με τέτοιο απαξιωτικό ύφος ξεμπερδεύεις με τις ευθύνες της κυβέρνησης, σε ό,τι αφορά την κατάσταση στην Αθήνα, τότε έχεις κάνει ένα πελώριο βήμα, για να αρχίζεις να παίζεις εσύ το ρόλο του "παραμυθά"...

Η δυσκολία της κ. Δαμανάκη να μιλήσει για το αυτονόητο, για την Αθήνα - τέρας, που αποτελεί δημιούργημα της εκάστοτε κεντρικής εξουσίας, με την πολύτιμη αρωγή του εκάστοτε δημοτικού άρχοντα, δείχνει το πόσο "υπεράνω κομμάτων" είναι η υποψηφιότητά της. Πιστοποιεί το "ανεξάρτητο" της στάσης της, δηλαδή το μέγεθος των δεσμεύσεων, που έχει αναλάβει ως εκλεκτή του κυβερνώντος κόμματος. Ούτε λόγος, βέβαια, να ζητά κανείς από την κ. Δαμανάκη να αντιμετωπίσει τη θέση του δημάρχου της Αθήνας από τη σκοπιά εκείνου που ενδιαφέρεται για τα προβλήματα της ανεργίας και της φτώχειας, που ταλανίζουν τους κατοίκους αυτής της πόλης. Αυτά δεν είναι "τοπικά" προβλήματα. Και η "αριστερή" κ. Δαμανάκη ασχολείται μόνο με τα "τοπικά" προβλήματα... Μόνο που κι αυτά, από τα σκουπίδια μέχρι το κυκλοφοριακό, και από το τσιμέντο μέχρι το νέφος, η κ. Δαμανάκη έχει ένα μαγικό τρόπο να τα λύσει: Το "χαμόγελο", με το οποίο αντιμετωπίζει τις καταγγελίες κατά της κυβέρνησης, τις οποίες η ίδια θεωρεί "παραμύθια"... Είναι κι αυτό ένα είδος διαμόρφωσης καλών δημόσιων σχέσεων με την κυβέρνηση. Ανάλογο με το "δημοσιοσχετίστικο" στιλ για το οποίο κατηγορεί τον κ. Αβραμόπουλο. Αλλωστε, γιατί να χαλάμε τις καρδιές μας, αφού "η μάχη που δίνουμε στην Αθήνα... δεν είναι μια μάχη μεταξύ πολιτικών δυνάμεων και των κομμάτων της χώρας", όπως λέει η κυρία Δαμανάκη. Ούτε καν με τις πολιτικές των κομμάτων, εφόσον αυτές εφαρμόζονται από το ΠΑΣΟΚ, θα συμπληρώναμε εμείς...

Κατόπιν όλων αυτών, η άποψη της κ. Δαμανάκη ότι θα κερδίσει τη δημαρχία, αν την ψηφίσουν και οι "αριστεροί της Δεξιάς" (!), μάλλον θα βάλει σε σκέψεις ακόμα και τους "δεξιούς της Αριστεράς"...