«Το ζήτημα που ανοίγεται μπροστά στο λαό είναι να κοπεί η προσπάθεια της άρχουσας τάξης να παγιδεύσει τις δυνάμεις αυτές που φεύγουν απ' το δικομματισμό στα δίχτυα του συστήματος. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με την ισχυροποίηση του ΚΚΕ», υπογράμμισε ο Κώστας Παρασκευάς, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας χτες βράδυ σε εκδήλωση της ΚΟ ΔΕΗ της ΚΟΑ κι αφού είχε προηγηθεί αναφορά του στις κινητοποιήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη στη ΔΕΗ.

«Οι εργαζόμενοι τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, απαιτείται να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά. Τώρα που με τη δική τους πολιτική ωριμότητα και στάση, με τον αγώνα τους, αμφισβητείται ο δικομματισμός.

Περισσότερο από κάθε άλλη φορά, επιχειρείται με μια καλά οργανωμένη και πρωτοφανή σε έκταση εκστρατεία από την άρχουσα τάξη και με τους μηχανισμούς της, η παγίδευσή τους στα πλαίσια του συστήματος», σημείωσε στη συνέχεια και συμπλήρωσε: «Βρίσκεται σε εξέλιξη μια συστηματική προσπάθεια, μέσα από τη λεγόμενη αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού να ξεπεράσει το σύστημα τις δυσκολίες και τον κίνδυνο να το εγκαταλείψουν οριστικά εργατικές και λαϊκές μάζες».

«Η άρχουσα τάξη - συνέχισε - ενδιαφέρεται μιας και δεν μπορεί να ανακόψει τη φθορά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, φθορά και αμφισβήτηση στην οποία έχει συμβάλει σημαντικά το ΚΚΕ και το ίδιο το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα με τους αγώνες και τη θέση τους, προσπαθεί να κατευθύνει τη λαϊκή δυσαρέσκεια σε ανώδυνες και ακίνδυνες γι' αυτήν επιλογές, στο Συνασπισμό. Στη δύναμη αυτή που δεν αμφισβητεί την εξουσία και κυριαρχία της, αλλά καλλιεργεί αυταπάτες για δήθεν φιλολαϊκή και προοδευτική διαχείριση του συστήματος. Γι' αυτό "λουστράρουν" και "φουσκώνουν" τον πατσουριασμένο και αναξιόπιστο ΣΥΝ, προβάλλοντάς τον σαν κάτι το νέο και ελπιδοφόρο. Βάζουν μπροστά ένα φρέσκο και άφθαρτο πρόσωπο, τον κ. Τσίπρα, και του αναθέτουν να σερβίρει για φρέσκια την ξινισμένη και μπαγιάτικη σούπα της κεντρο-αριστερής διαχείρισης. Η πείρα της Γαλλίας, της Ιταλίας δείχνουν ξεκάθαρα ότι προοδευτική και φιλολαϊκή πολιτική με εξουσία των μονοπωλίων δεν υπάρχει.

Ο λαός έχει πείρα και ξέρει πως ό,τι λάμπει δεν είναι μάλαμα. Να μην πέσει στην παγίδα που του στήνουν. Η αναμόρφωση θα γίνει, για να κρύψει το αντιλαϊκό περιεχόμενο της πολιτικής. Οι αστικές δυνάμεις μπροστά στη φθορά του δικομματισμού κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία και ρίχνουν στο παιχνίδι τις εφεδρείες τους, με στόχο το ξεπέρασμα της κρίσης σε βάρος του λαού, μέσω της δημιουργίας νέων διαχειριστικών αυταπατών».

Οπως επισήμανε, στη συνέχεια, ο ομιλητής «το πρόβλημα δεν είναι η αναμόρφωση αλλά η ανατροπή της αντιλαϊκής εξουσίας», ενώ κάλεσε τους εργαζόμενους να σκεφθούν πάνω στο εξής ζήτημα: «Γιατί υπέρ της αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού μέσω της ενίσχυσης του ΣΥΝ εκφράζονται και προπαγανδίζουν μεγάλα συγκροτήματα των μέσων μαζικής ενημέρωσης, που οι ιδιοκτήτες τους είναι ισχυροί παράγοντες της άρχουσας τάξης; Η λαϊκή παροιμία λέει "πες μου ποιος είναι ο φίλος σου, για να σου πω ποιος είσαι". Αυτό ισχύει και στη συγκεκριμένη περίπτωση. Το ποιοι υποστηρίζουν τον ΣΥΝ αποτελεί κριτήριο. Ομως, άλλα είναι τα συμφέροντα και τα κριτήρια της αστικής τάξης και άλλα τα συμφέροντα και τα κριτήρια του εργαζόμενου λαού».

«Πιστεύουμε - τόνισε στη συνέχεια - ότι έχουν πείρα και γνώση οι φύλακες. Το ξαναμοίρασμα της πολιτικής τράπουλας ανάμεσα στις αστικές δυνάμεις δεν αφορά τη λύση των προβλημάτων των εργαζομένων, αφορά την υλοποίηση της αντιλαϊκής στρατηγικής. Αφορά την προσπάθεια αναζωογόνησης της πολιτικής εξουσίας των δυνάμεων του κεφαλαίου. Ο λαός δε χρειάζεται κανενός είδους διαχειριστές. Χρειάζεται ενότητα και μέτωπο ενάντια στα μονοπώλια και τον ιμπεριαλισμό και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, φανερούς ή καμουφλαρισμένους. Ο δρόμος της ανασύνθεσης του πολιτικού σκηνικού είναι επιλογή της άρχουσας τάξης, δρόμος της αντιλαϊκής διαχείρισης που περνάει μέσα απ' την παγίδευση των λαϊκών δυνάμεων με ενίσχυση του ΣΥΝ».

Καταλήγοντας ο Κ. Παρασκευάς υπογράμμισε: «Ο δρόμος των εργαζομένων είναι ο δρόμος που οδηγεί στην ανατροπή της αστικής εξουσίας, του λαϊκού μετώπου, που οδηγεί στην κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας, του σοσιαλισμού. Αυτός ο δρόμος, όσα εμπόδια και αν σηκωθούν, όσα αναχώματα κι αν στηθούν δεν μπορεί να ανακοπεί. Το πόσο γρήγορα ή αργά θα διανυθεί αυτή η πορεία εξαρτάται από την πάλη της εργατικής τάξης και του λαϊκού κινήματος. Εξαρτάται από την ωριμότητα και την ικανότητά του να δίνει πλήγματα στα κόμματα της αστικής εξουσίας, να μην πέφτει στις οπορτουνιστικές παγίδες και τις διαχειριστικές αυταπάτες».