Ο σ. Παντελής Μανταλόβας

Ο Π. Μανταλόβας γεννήθηκε στην Αγόριανη Δομοκού Φθιώτιδας το 1924. Εντάχθηκε και πολέμησε τους κατακτητές με το ΕΑΜ - ΕΠΟΝ - ΕΛΑΣ. Στο ΚΚΕ οργανώθηκε το Γενάρη του 1943. Εκανε 17 χρόνια φυλακές και εξορία. Το 2000 εκδόθηκε από το «Ριζοσπάστη» λεύκωμά του με τον τίτλο «Η Σταυρωμένη Αντίσταση».

Ο Γιώργος Μαντάς, από μέρους της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας των Αντιστασιακών Οργανώσεων, αποχαιρετώντας τον σύντροφο, αναφέρθηκε στη δράση του μέσα στις φυλακές: «Ηταν εκεί, στη φυλακή, που εσύ, ένα σχεδόν αγράμματο παιδί, χάρη στην ακούραστη μελέτη σου έγινες ένας "πανεπιστήμων", με ιδιαίτερη κλίση στα πολιτιστικά. Σε όποια φυλακή κι αν πήγαινες, ήσουν η ψυχή κάθε καλλιτεχνικής εκδήλωσης που έκαναν οι κρατούμενοι».

Η Ηρώ Κωνσταντινέα, από την Τομεακή Οργάνωση Μελισσίων της ΚΝΕ, μίλησε για το χρέος των νέων κομμουνιστών. «Οπως εκείνος κατάφερε να παραμείνει πιστός στις αξίες και στις αρχές του σοσιαλισμού, παρά τις δυσκολίες που ο αντίπαλος έβαζε μπροστά του, έτσι κι εμείς σήμερα καλούμαστε ν' ανταποκριθούμε στο χρέος που μας άφησε».

Από την Κομματική Οργάνωση Μελισσίων του ΚΚΕ, την Οργάνωση που ανήκε ο σ. Π. Μανταλόβας, στερνό χαιρετισμό, απηύθυνε ο Σταύρος Κόρδας. «Ο σύντροφος Παντελής, σε όλη την πορεία της ζωής του υπηρέτησε με συνέπεια και αυτοθυσία την πολιτική του ΚΚΕ, χωρίς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις». Και τον αποχαιρέτησε με τα λόγια του Χαρίλαου Φλωράκη: «Οι ζευγάδες φεύγουν, μα η σπορά μένει. Αντίο, αγαπημένε μας σύντροφε».

Στην τελευταία του κατοικία, οι συγγενείς και σύντροφοί του, τον συνόδευσαν με τα τραγούδια της Αντίστασης και του Αγώνα, τον ύμνο του ΕΛΑΣ, τον ύμνο της ΕΠΟΝ και το «Στ' άρματα - στ' άρματα», με λίγα λουλούδια και με την υπόσχεση ότι θα συνεχίσουν τον αγώνα για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση.