Αλλη μια φορά Πάγκαλος; Και Τσουκάτος ξαφνικά; Λίγο πριν Αβραμόπουλος; Πού το πάει η Ντόρα; Τι σχεδιάζει ο Σκανδαλίδης; Επιβιώνει ο Ακης; Τούμπες δεξιά, τούμπες στο κέντρο, τούμπες ανάποδα στα αριστερά... Τραβάει ίσως για λίγο την προσοχή, αλλά μετά από λίγο αποδεικνύεται η ίδια κακής ποιότητας παράσταση που επαναλαμβάνεται όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια, κάθε φορά που διάφορες «προσωπικότητες» θέλουν «να βαθμολογηθούν», για τον άλφα ή βήτα ρόλο της πολιτικής ζωής.

Τα κόλπα είναι χιλιοειδωμένα και διαφέρουν μόνο όσο διαφέρει ο ρόλος που είτε οι ίδιοι σκαρφίζονται πως τους ταιριάζει και τον διεκδικούν, είτε τους βάζει το κεφάλαιο για να τους δει και ανάλογα να κρίνει... Ετσι η παράσταση περιλαμβάνει από «τυχαίες» διαρροές μέχρι βαθυστόχαστες αποκλειστικές συνεντεύξεις που, κατά περίπτωση και κατά σκοπιμότητα, κάνουν δηλώσεις νομιμοφροσύνης, ή το αντίθετο, διαφοροποιούνται τάχα από την επίσημη γραμμή του κόμματός τους. Ετσι προκύπτουν οι χτεσινοί «αντάρτες» να είναι σημερινοί νομιμόφρονες ή οι χτεσινοί χαμηλότονοι απότομα να ξεκουφαίνουν...

Κοινό σημείο όλων αυτών των χιλιοειδωμένων εμφανίσεων είναι οι εξεταστές. Είναι αυτοί για τους οποίους γίνονται οι «τούμπες». Εκεί είναι που αποκαλύπτεται η τόσο κουραστική επανάληψη. Ολα αυτά τα θεαματικά «ακροβατικά» γίνονται πάντα για να τραβήξουν την προσοχή του κεφαλαίου. Μοιάζουν κάθε τόσο να θέλουν να περάσουν εξετάσεις δεξιότητας χειρισμού των συμφερόντων του ιμπεριαλισμού και του ντόπιου κεφαλαίου. Από μόνοι τους, ή γιατί τους βάζουν, δηλώνουν παρουσία, βάζουν τρικλοποδιά φανερή, ή στα παρασκήνια στον διπλανό τους, αδειάζουν χτεσινό συνεργάτη τους, κάνουν καινούριες συμμαχίες, κατεβάζουν «νέες» πολύ παλιές ιδέες... Ολα αυτά και τόσα άλλα στην «ποδιά» της εξουσίας, που θα διευκολύνει την προώθηση των συμφερόντων της όποιας μερίδας του κεφαλαίου τους βάζει από την αρχή, ή τους υιοθετεί μετά «τις εξετάσεις».

Οταν εκδηλώνεται η όποια «πρωτοβουλία» - τούμπα οι μερίδες του κεφαλαίου, ανάλογα με τις επιδιώξεις τους δίνουν μήνυμα στην κυβέρνηση από τον τρόπο που τη «διαβάζουν», ή της επιτρέπουν να εκδηλωθεί. Ετσι η ανοησία μπορεί να εμφανίζεται σοφία, ο κενός συμπυκνωμένος, ο παρορμητικός νηφάλιος και ήρεμος «παραγωγός πολιτικής». 'Η τα ίδια ακριβώς διαβασμένα ανάποδα... Ολα κρίνονται από τις επιδιώξεις του κεφαλαίου και από το πόσο εύστοχα βγαίνει να τις εκφράσει σαν τάχα «επιδιώξεις του τόπου» ο ακροβάτης - πολιτικός...

Αρα έχει πραγματικές δυσκολίες για να επιβιώσει στην άσκηση της πολιτικής του. Πρέπει να εκφράζει όσο γίνεται περισσότερα τμήματα της αστικής τάξης, ειδικά τα πιο κυρίαρχα, να τους λέει με τον τρόπο του πώς θα τους εξυπηρετήσει καλύτερα για να τον εμπιστευτούν και την ίδια ώρα όλα αυτά να τα εμφανίζει σαν «λαϊκά συμφέροντα». Γι' αυτό και οι τούμπες τους ζαλίζουν όποιον τους παρακολουθεί...