Στις 21/1/2004 στην «έκθεση» της Κομισιόν ενόψει του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου των Βρυξελλών (25-26 Μάρτη) με τίτλο «προτεραιότητες για μια νέα ώθηση στην ατζέντα της Λισαβόνας», επισημαίνεται ότι τέσσερα χρόνια «εφαρμογής της στρατηγικής της Λισαβόνας» αποδεικνύονται «ανεπαρκή» και «η Ενωση απέχει ακόμα πολύ από τους καθορισμένους στόχους». Τονίζεται ότι «η επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας δεν επαρκεί για να επιτευχθούν όλοι οι στόχοι».

Παρά τις αντίθετες προπαγάνδες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, τονίζεται ότι «είναι πλέον επιτακτική ανάγκη να βρει η ΕΕ τρόπους για να διατηρήσει τους εργαζόμενους στην αγορά εργασίας για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και να προσελκύσει όσους δε συμμετέχουν στον ενεργό πληθυσμό».

Ο «νέος» στόχος της ΕΕ είναι να πεθαίνουν οι εργαζόμενοι στον τόπο δουλιάς. Ο μεγάλος εχθρός είναι, πλέον, ο (...)συνταξιούχος. Γι' αυτό η Κομισιόν απαιτεί «προώθηση της παράτασης του επαγγελματικού βίου, με την παροχή στους εργαζόμενους μεγαλύτερης ηλικίας κινήτρων να παραμείνουν στην εργασία και την κατάργηση των οικονομικών κινήτρων για πρόωρη συνταξιοδότηση».

Θίγεται και το Ασφαλιστικό με την επιταγή «τα κράτη - μέλη να αρχίσουν να εκσυγχρονίζουν τα συστήματα υγείας προκειμένου να αυξήσουν τη χρηματοοικονομική βιωσιμότητα και την αποτελεσματικότητά τους».