Τι σημαίνει η διαβόητη «διεύρυνση της ΕΕ» με δέκα νέα κράτη-μέλη; Τι σημαίνει για τους λαούς των χωρών αυτών; Γιατί χαίρονται οι ηγεσίες των ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΝ και όλοι όσοι στηρίζουν το ισχύον σύστημα και τις κεντρικές πολιτικές επιλογές του; Γιατί καταψήφισε το ΚΚΕ; Τι περιμένει τα λαϊκά στρώματα και της Κύπρου; Τις απαντήσεις δίνει ξεκάθαρα όχι «κάποιος δογματικά προσκολλημένος στο παρελθόν, αδύναμος να προσαρμοστεί με τη νέα εποχή και τις προκλήσεις της», όπως εύηχα θα παρατηρούσε κάποιος από τα επιτελεία των Χαρ. Τρικούπη-Ρηγίλλης-Κουμουνδούρου. Αλλά η ίδια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η γνωστή σε όλους Κομισιόν...

Συγκεκριμένα: Η Ευρωπαϊκή Ενωση εφαρμόζει τη «στρατηγική της Λισαβόνας» εδώ και τέσσερα χρόνια. Η στρατηγική αυτή καθορίστηκε το 2000 στην πρωτεύουσα της Πορτογαλίας ομόφωνα από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο (συμμετέχουν οι αρχηγοί των κρατών-μελών και των κυβερνήσεών τους). Προωθεί την πλήρη ανατροπή έως το 2010 του μέχρι πρόσφατα υφιστάμενου ευρωπαϊκού «κοινωνικού μοντέλου» (όροι λειτουργίας της λεγόμενης αγοράς εργασίας - Ασφαλιστικό - Συνταξιοδοτικό). Κι αυτό στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» της οικονομίας της ΕΕ και με άλλοθι τη γήρανση των υπηκόων της.

Σημειώστε ότι στις Βρυξέλλες από πλευράς ελληνικής κυβέρνησης την ευθύνη για την προώθηση της εν λόγω στρατηγικής είχε η Αννα Διαμαντοπούλου, μέχρι πρότινος κοινοτική επίτροπος και νυν επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ.

Η Κομισιόν υποβάλλει ετήσια έκθεση προς το εαρινό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Το Συμβούλιο συνέρχεται κάθε χρόνο το Μάρτη (φέτος στις 26 του μήνα) για να εξετάσει την πρόοδο εφαρμογής των αντιλαϊκών κατευθύνσεων που δόθηκαν με τη «στρατηγική της Λισαβόνας». Ο «Ρ» παρουσιάζει τη φετινή της, τέταρτη κατά σειρά, έκθεση («Προώθηση της στρατηγικής της Λισαβόνας - μεταρρυθμίσεις για τη διευρυμένη Ενωση», όπως τιτλοφορείται). Σήμερα επικεντρωνόμαστε στο πώς σκοπεύει να «αξιοποιήσει» τις «ευκαιρίες» που ανοίγονται για την άρχουσα τάξη της ΕΕ στις 10 νέες χώρες-μέλη, που εντάσσονται και επίσημα στην «ευρωπαϊκή οικογένεια» την 1η του Μάη.

Γενικά η Κομισιόν καλεί το εαρινό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο «να δώσει νέα ώθηση στη στρατηγική της Λισαβόνας και να λάβει επωφελείς αποφάσεις στους τομείς στρατηγικής σημασίας. Για να επιτευχθεί η αλλαγή, είναι αναγκαία η κινητοποίηση όλων. Από την άποψη αυτή, το έτος 2004 προσφέρει ευκαιρίες τις οποίες πρέπει να αξιοποιήσει η Ενωση, αν θέλει να προχωρήσει μπροστά».

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναφέρει ότι η οικονομική ανάπτυξη της Ενωσης παρέμεινε απογοητευτική το 2003 για τρίτο συνεχές έτος (0,8%). Κατά τα τρία τελευταία έτη, το μέσο ετήσιο ποσοστό ανάπτυξης ήταν περίπου 1,25% έναντι του 2,7% για το δεύτερο ήμισυ της δεκαετίας του '90. «Ωστόσο, οι ευνοϊκές συνθήκες τις οποίες δημιουργούν οι μακροοικονομικές πολιτικές, η προοδευτική υποχώρηση του πληθωρισμού, η σταθερότητα των επιτοκίων, η πρόοδος των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων και η μείωση των γεωπολιτικών αβεβαιοτήτων δημιουργούν στους οικονομικούς παράγοντες ένα κλίμα επιστροφής της εμπιστοσύνης, βελτιώνουν το διεθνές περιβάλλον και ευνοούν τις επενδύσεις. Η ανάκαμψη που ξεκίνησε το δεύτερο εξάμηνο του 2003 αναμένεται λοιπόν να συνεχιστεί και να επιταχυνθεί καθ' όλη τη διάρκεια του 2004».

Αναφερόμενη η Κομισιόν ειδικά στους νέους εταίρους επισημαίνει: «Η εφαρμογή της στρατηγικής της Λισαβόνας θα καλύψει και τα δέκα νέα κράτη-μέλη». Αρα τους ετοιμάζουν άγριες περικοπές στις παροχές Υγείας και Ασφάλισης, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, μείωση των συντάξεων, αύξηση των φορολογικών βαρών που σηκώνουν οι μικρομεσαίοι κλπ., όπως σαφέστατα προκύπτει από όλα τα κοινοτικά κείμενα τα σχετικά με τη στρατηγική αυτή.

Ομως, γιατί θέλουν τη διεύρυνση και πώς θα την εκμεταλλευτούν; «Η προσχώρηση αυτών των νέων κρατών-μελών στην Ενωση θα συμβάλει στην ενδυνάμωση της ευρωπαϊκής οικονομίας, ιδίως λόγω του δυναμικού που εμπερικλείουν από πλευράς ανάπτυξης (4% ετησίως), παραγωγικότητας και προσέλκυσης επενδύσεων. Εξάλλου, η δημιουργία μιας εσωτερικής αγοράς 450 εκατ. κατοίκων, από τους οποίους τα 300 εκατ. χρησιμοποιούν το ίδιο νόμισμα, θα αυξήσει τις ενδοκοινοτικές συναλλαγές και θα προσφέρει νέες δυνατότητες επενδύσεων και βιομηχανικής οργάνωσης, που θα αξιοποιούν τα πλεονεκτήματα τόσο των σημερινών όσο και των νέων κρατών-μελών».

Λένε δε πολύ καθαρά τι σημαίνουν στην πράξη τα σχέδιά τους: «Η στρατηγική της Λισαβόνας εμφανίζεται, από πολλές απόψεις, ως η επέκταση των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που έχουν ήδη πραγματοποιήσει οι χώρες αυτές εδώ και 10 και πλέον έτη και ως ο καταλύτης των προσπαθειών που πρέπει ακόμη να καταβάλουν για να φτάσουν τις σημερινές επιδόσεις και τα σημερινά πρότυπα της Ενωσης... Με την εμπειρία που διαθέτουν στον τομέα των μεταρρυθμίσεων και τη βούλησή τους να συνεχίσουν τη διαδικασία αυτή, οι εν λόγω χώρες θα παράσχουν πολύτιμη συμβολή στη στρατηγική της Λισαβόνας και στην πολιτική δυναμική της».

Να το πούμε απλά: Οι ανατροπές των σοσιαλιστικών κυβερνήσεων, το επακόλουθο ξήλωμα των λαϊκών κατακτήσεων αποτελούν την καλύτερη βάση για την εφαρμογή της «στρατηγικής της Λισαβόνας». Κι αυτή με τη σειρά της αποσκοπεί στην ολοκληρωτική εξαφάνιση και των τελευταίων σημαδιών αυτών ακριβώς των λαϊκών κατακτήσεων. Επιπλέον, οι νέες άρχουσες τάξεις των πρώην σοσιαλιστικών χωρών, με την ορμή που έχουν σε αυτό το ξήλωμα, θα αποτελέσουν το άρμα που θα σύρει «μπροστά» - πίσω στον εργασιακό μεσαίωνα - όλη την ΕΕ.

Αλλωστε, οι συντάκτες της έκθεσης επιχαίρουν, π.χ., που «οι περισσότερες από τις υπό προσχώρηση χώρες έχουν προβεί σε απορύθμιση των τηλεπικοινωνιακών αγορών τους. Η Σλοβενία και η Πολωνία έχουν ήδη ανοίξει στον ανταγωνισμό πάνω από το 50% των αγορών τους στον τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας».

Και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή καταλήγει, στο κεφάλαιο της έκθεσης που εξετάζουμε: «Επομένως, η οικονομική ανάκαμψη και η διεύρυνση προσφέρουν στην Ενωση ένα δυνητικά ευνοϊκό πλαίσιο, το οποίο αυτή πρέπει να αξιοποιήσει πλήρως. Η επίτευξη του στόχου αυτού προϋποθέτει ότι τα κράτη-μέλη (σημερινά και νέα) θα προωθήσουν πιο αποφασιστικά την εφαρμογή της στρατηγικής της Λισαβόνας και την υλοποίηση των στόχων της».