Εκλογή σημαίνει, κατά τα ελληνικά λεξικά, επιλογή, διάλεγμα, εκλογέας δε ο δικαιούμενος ψήφου πολίτης. Τα άρθρα του Συντάγματος, όπως ισχύει από το άρθρο 51 και επόμενα αναφέρονται στην ανάδειξη και συγκρότηση της Βουλής, που καθορίζουν τον αριθμό των βουλευτών, τι αντιπροσωπεύουν, πώς εκλέγονται ήτοι δι'αμέσου ψηφοφορίας υπό των εχόντων δικαίωμα ψήφου, δηλαδή οι συμπληρώσαντες το 18ο έτος της ηλικίας των και άλλα όπως ο νόμος ορίζει κλπ. Πουθενά δεν αναφέρεται άλλος τρόπος εκλογής και μάλιστα να επικυρωθεί ένας πρόεδρος κόμματος που ήδη είχε χρησθεί, προφανώς με απόφαση άλλων αφεντικών, όπως ο κ. Γιώργος Παπανδρέου, γόνος της γνωστής πολιτικής δυναστείας του τόπου. Για να λάβει κάποια νομική επίφαση η δήθεν εκλογή του κ. Γ. Παπανδρέου, σε μια πραγματικά όπως ορθά χαρακτηρίστηκε «ρωμαϊκή φιέστα», συνέβαλαν και συνταγματολόγοι, αφού, όπως έγραψε το «ΒΗΜΑ» της 8-2-2004 «την ιδέα έριξε» ο συνταγματολόγος κ. Δ. Τσάτσος και πήραν μέρος και άλλοι επιφανείς επιστήμονες. Και ποια ιδέα δηλαδή έριξε ο κ. Δ. Τσάτσος; Να τροποποιηθεί το καταστατικό του ΠΑΣΟΚ, για να ψηφίσουν και φίλοι έστω και κάτω των 18 ετών, για να είναι σύμφωνα και με το άρθρο 29 του ήδη ισχύοντος Συντάγματος που λέγει ότι «πολίτες που δεν απέκτησαν ακόμα το δικαίωμα να εκλέγουν μπορούν να συμμετέχουν στα τμήματα νέων των κομμάτων», να συμμετέχουν ναι, όχι όμως να εκλέγουν. Ας θυμηθούμε κοντά στη «φιέστα», την πρακτική των μοναχών, που βάφτιζαν σαρακοστιανά, όσα ήθελαν να φάνε στις μέρες νηστείας. Ομως, περί ποιας εκλογής ομιλούμε, αφού ήταν ήδη γνωστός και χρισμένος ο νέος πρόεδρος και αρχηγός του ΠΑΣΟΚ και δεν υπήρχε πλέον «Διάλεγμα» κατά την εκλογή;

Υπάρχει ακόμα ένα άλλο παράδοξο στην όλη φιέστα: Η προσχώρηση μελών της σκληρής δεξιάς στο ΠΑΣΟΚ, εκτός αν δεν είναι παράδοξο, ότι δεν έχουν πλέον, ως φαίνεται, διαφορά η «Συμμετοχική Δημοκρατία» και η «Νέα Δημοκρατία», αν προστεθεί η λέξη «νεοφιλελεύθερη». Και είναι περίεργη η προσχώρηση, γιατί ήταν οι σκληροί θεωρητικοί της δεξιάς και ο κ. Στ. Μάνος και ο κ. Ανδρέας Ανδριανόπουλος, που συχνά διαπληκτίζοντο με τους θεωρητικούς του ΠΑΣΟΚ στο εγγύς παρελθόν. Και είπε μεν με δήλωσή του ο κ. Μητσοτάκης ότι πρόκειται «για παρά φύσιν ένωση», αλλά με τη «ρωμαϊκή φιέστα» του ΠΑΣΟΚ οι προσχωρήσαντες διέβλεψαν, φαίνεται, ότι θα νικήσει το ΠΑΣΟΚ και κατά τη θυμόσοφη ρήση «όμορφα και ταπεινά πάω με εκείνον που νικά», έσπευσαν να επωφεληθούν και τους δέχτηκαν με ανοιχτές αγκάλες και τους εξασφάλισαν εκλόγιμη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Την ίδια θυμόσοφο ρήση αποδέχτηκαν και οι πρώην ΚΝίτες, η κ. Μ. Δαμανάκη και ο κ. Μ. Ανδρουλάκης που μεταπήδησαν με απόλυτη άνεση στο ΠΑΣΟΚ και εξασφάλισαν κι αυτοί πρωτιά στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, αφού η αναζήτηση ψήφων, για να εκλεγούν θα τους έβαζε στα δύσκολα (έχει, όμως, η κ. Δαμανάκη ελπίδα να αξιοποιήσει τη φιλοδοξία της να γίνει υπουργός, αφού πρόλαβε και έγινε ο κ. Μπίστης;). Αλλωστε, εκεί που έφτασε το ΠΑΣΟΚ δε χρειάζεται πια αξιοκρατική επιλογή συνεργατών, αρκείται να μαζεύει εξειδικευμένους κόλακες ή γυμνούς σαλίγκαρους που σαλιώνουν και αναρριχώνται κατά την άλλη θυμόσοφη ρήση «έρποντας, γλείφοντας και με τα κέρατα του ο σαλίγκαρος ανεβαίνει πιο ψηλά». (Συμφωνώ απολύτως με τον τίτλο του καθηγητού κ. Γ. Αλ. Μαγκάκη στην Ελευθεροτυπία της 14-2-2004 «Το ήθος: Ζωτική ανάγκη της πολιτικής», αλλά θα ήθελα να γίνει πιο συγκεκριμένος). Πάντως η κ. Δαμανάκη και ο Μ. Ανδρουλάκης εξασφάλισαν «τραπέζι πίστα» όπως ελέχθη και φυσικά μόνιμη εμφάνιση στα «κανάλια» για προβολή με γέλια, αφού φρόντισαν προηγουμένως να διαγράψουν τη λέξη «ντροπή» από τα λεξικά τους.

Ο τόπος χρειάζεται επιτακτικά μια πολιτική φωνή, ένα πολιτικό σώμα που να αγωνιστεί με αυταπάρνηση για ελευθερία, δικαιοσύνη, ισότητα, ανεξαρτησία, για τα θέματα που απασχολούν καθημερινά το λαό, όπως η ανεργία, το σχολειό, η Υγεία, το μεροκάματο, η Κοινωνική Ασφάλιση, το περιβάλλον, τα προβλήματα της αγροτιάς. Που να είναι στο πλευρό των εργαζομένων κάθε λογής, των σπουδαστών, των μικροεπαγγελματιών, κοντά στα προβλήματα που καίνε για το λαό. Καλώ λοιπόν σε τούτη την ιστορική συγκυρία όλους τους αναποφάσιστους να ψηφίσουν το ΚΚΕ, γιατί μου φαίνεται ότι πρέπει να δυναμώσει και να υψώσει τη φωνή του έξω και μέσα στη Βουλή.