Ο Παπανδρέου είναι αυτός, που, στις 18 Γενάρη, στην Ξάνθη, είχε πει ότι η σύνταξη των 200 ευρώ στον αγρότη «είναι μια σωστή σύνταξη, μια καλή σύνταξη, μια ικανοποιητική σύνταξη»!

Είναι ο ίδιος άνθρωπος, που, στις 7 Φλεβάρη, δυο βδομάδες αργότερα δηλαδή, παρουσίασε στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το πρόγραμμά του, όπου η σύνταξη του αγρότη «έγινε» 300 ευρώ...

Αλλά τώρα, τρεις βδομάδες μετά από την προηγούμενη «αύξηση», είναι ξανά ο ίδιος άνθρωπος, που «έφτασε» τη σύνταξη του αγρότη στα 400 ευρώ...

Ποιο είναι το συμπέρασμα;

***

Το συμπέρασμα είναι ότι αν στα «ανώτερα κλιμάκια» αυτής της χώρας υπήρχε στοιχειώδες φιλότιμο, αν η εξουσία δεν ήταν ένα αλισιβερίσι ανάμεσα σε πολιτικούς - υπηρέτες (από τη μια) και σε εργολάβους - καναλάρχες - αφεντικά (από την άλλη), τότε ουδείς θα τολμούσε να κοροϊδεύει τόσο ασύστολα και ξεδιάντροπα το λαό, χωρίς τον κίνδυνο να αυξηθεί μονομιάς η κατανάλωση (υπό την έννοια του εκσφενδονισμού) ...γιαουρτιών σε σακούλες.

Αν υπήρχε πραγματική κυριαρχία του λαού και όχι η κυριαρχία των εκμαυλιστών συνειδήσεων, αν υπήρχε πραγματική ελευθερία και όχι η «ελευθερία» να αλωνίζουν τα πλυντήρια εγκεφάλων, αν υπήρχε πραγματική δημοκρατία και όχι η «δημοκρατία» να διαλέγεις ανάμεσα στην πράσινη καταιγίδα της δημαγωγίας ή στη γαλάζια καταιγίδα του λαϊκισμού,

τότε, όλο αυτό το παραλήρημα μαυρογιαλουρισμού θα ήταν η ταφόπλακα κάθε πολιτικού αγύρτη, που θα αποτολμούσε έναν τέτοιο προεκλογικό εμπαιγμό.