Η επιχείρηση έκλεισε για την προεκλογική περίοδο με τη δημόσια παρουσίαση της «αμφίδρομης διεύρυνσης» και την υλοποίησή της με την ένταξη στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας (προς το παρόν) του ΠΑΣΟΚ (ακόμα το ονομάζουν «σοσιαλιστικό»...), όλων των από πολύ καιρό συντροφικών σ' αυτό το έργο τους «δυνάμεων» του νεοφιλελευθερισμού Ανδριανόπουλου, Μάνου και των προσήλυτων ρευστών Ανδρουλάκη και Δαμανάκη.

***

Οι ανάγκες να περισωθούν συμφέροντα διαπλεγμένα με αυτόν το φορέα σε κυβερνητικό - και κομματικό - επίπεδο, σε συνδυασμό και με την πιθανότητα να προκύψουν καταστάσεις, που μετά την απώλεια της πρακτικής εξουσίας δε θα ελέγχονταν εύκολα, ήταν μάλλον ένα κίνητρο για να αναζητηθεί η συνηθισμένη στο σύστημα, σε τέτοιες περιπτώσεις, προσφυγή στις εκλογές για την «αναβάπτιση στη λαϊκή βούληση» και άλλες τέτοιες φαιδρές αιτιολογίες προμελετημένης απάτης.

***

Αυτή η συγκεκριμένη διακινδύνευση δείχνει ότι ο μεγάλος σκοπός, η κορυφαία επιδίωξη των ντόπιων και διεθνών κέντρων αποφάσεων είναι η συγκρότηση στη χώρα μιας ομογενοποιημένης πολιτικής κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού, εδώ προφανώς φιλοαμερικανικού προσανατολισμού, αξιοποιώντας τις προϋποθέσεις σε πρόσωπα και δομές που είχαν προωθήσει (υπόψη ο σκληρός ανταγωνισμός ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα ΕΕ και ΗΠΑ), ακόμη και με την προοπτική ενός μεγάλου ενιαίου σχηματισμού, που μπορεί να προκύψει από προσεχείς διεργασίες αναλόγως και των αποτελεσμάτων αυτών των εκλογών, πάντα κάτω από την άγρυπνη επίβλεψη των κέντρων που κυριαρχούν.

Και, βέβαια, με άμεση επιδίωξη του συστήματος την επίσπευση δρομολογημένων και ήδη προωθημένων διαδικασιών για την παραπέρα εδραίωση και επέκταση της κυριαρχίας των ταξικών κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων σε βάρος του ελληνικού λαού.

***

Είναι τόσο ολοφάνερο ότι η αποκλειστική αιτία αυτής της πραγματικότητας στην κοινωνική της διάσταση, όπως και τα όποια φαινόμενα «διαφθοράς», είναι αυτό το ίδιο το σύστημα της επιδίωξης του μέγιστου ιδιωτικού κέρδους, που και ο πιο απλός πολίτης θα ένιωθε προσβλημένος, αν κάποιος επιχειρούσε να του το εξηγήσει. Οταν και τώρα σε κάποιες χώρες της ΕΕ είναι υπόδικοι, δικάζονται ή έχουν καταδικαστεί πρωθυπουργοί, υπουργοί, βουλευτές, ενώ ολόκληρη η προηγούμενη Επιτροπή της ΕΕ αντικαταστάθηκε κάτω από το βάρος κατηγοριών για διαφθορά επιτροπών και υπαλλήλων της.

Η ιδιαίτερη σημασία των «σκανδάλων» Πάχτα, Εκάλης, Ρόδου κλπ., που φανερώθηκαν πάνω στους ενθουσιασμούς για τη «βελούδινη διαδοχή», συνίσταται στην αποκάλυψη της εκτεταμένης δράσης από κοινού «επιχειρηματικών κύκλων», υπουργών, βουλευτών και κρατικών υπαλλήλων σε καίριες θέσεις. Εντυπωσιάζει η θρασύτητα της ομολογίας ότι οι «τροπολογίες» νόμων καταρτίζονται από τα στελέχη των επιχειρήσεων, ενώ βουλευτές σε συνεννόηση με υπουργό αναλαβαίνουν τα ...περαιτέρω στης Βουλής τις νύχτες της απουσίας και της υπνηλίας των ελάχιστων παρόντων.

Παρ' όλα αυτά, οι αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ ισχυρίζονται ότι αιτία όλης αυτής της έμφυτης στο σύστημα κακουργίας είναι ...η πολυνομία, η γραφειοκρατία, η αλαζονεία και η ...φιλαρχία, που τόσο υποκριτικά και σαν στοιχείο εκμαυλισμού των συνειδήσεων ομολόγησε ο Γ. Παπανδρέου - κι ο ένας αποδίδει το κακό στον άλλο, ενώ αν ψηφιστεί αυτός θα το διορθώσει.

Με την απαρέγκλιτη συνέχιση των αναδιαρθρώσεων, δηλ. του ξεπουλήματος των στοιχείων της δημόσιας περιουσίας, δηλ. του λαϊκού πλούτου, που ανταγωνιστικά οι αρχηγοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ διακηρύττουν ότι θα συνεχίσουν, είναι ολοφάνερο ότι και αυτή η πληγή της διαπλοκής θα οργιάσει. Ετσι, πρέπει να αποτελέσει ένα από τα κριτήρια της ψήφου του κάθε πολίτη, ώστε στις εκλογές της 7ης του Μάρτη να αποδοκιμάσει απόλυτα και τους δυο βασικά ομοϊδεάτες μονομάχους και να ψηφίσει αποφασιστικά το ΚΚΕ.

***

Είναι ένα από τα πιο επικίνδυνα παραπλανητικά στοιχεία μιας τεράστιας σκευωρίας. Το κάλυψε ομόθυμα και το υποστήριξε ένα τεράστιο κύμα προπαγάνδας, κυρίως από τα πιο συνδεδεμένα με το κυβερνητικό και κομματικό καθεστώς του ΠΑΣΟΚ πολυεργολαβικά συγκροτήματα ΜΜΕ.

Σε συνδυασμό με τα συνθήματα για το «ανοιχτό κόμμα» και τα παλιότερα για την «κοινωνία των πολιτών» και, παραπέρα, με τα όσα έχουν κιόλας αποφασιστεί στο επίπεδο της ΕΕ για το «ευρωπαϊκό κόμμα», η «πρόκληση» της «συμμετοχικής δημοκρατίας» στοχεύει συνειδητά και προμελετημένα να ανατρέψει την πραγματικά και συνταγματικά κατοχυρωμένη πολιτική κατάκτηση της οργάνωσης του λαού, της πολιτικής έκφρασης, δράσης και άσκησης των πολιτικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων του σε πολιτικά κόμματα και μέσα από αυτά, με συγκεκριμένη δομή, λειτουργικότητα και νομοθετική προστασία.

Πρόκειται για μια πολιτικά οριακή τυχοδιωκτική πρόταση. Ούτε δείχνουν διάθεση για μια καταγραφή της με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: Π.χ., πότε και σε ποιες περιπτώσεις θα εφαρμόζεται. Ποιος θα αποφασίσει γι' αυτό. Πώς θα πραγματώνεται η συμμετοχή. Πώς θα διεκδικείται η τήρησή της. Ποιες οι κυρώσεις σε περίπτωση μη τήρησης των κανόνων που τη ρυθμίζουν.

Ηδη, η πρώτη εφαρμογή της για την «εκλογή» του αρχηγού έδειξε ότι το σύστημα φέρει ήδη έντονα τα χαρακτηριστικά των πιο αυταρχικών - συγκεντρωτικών καθεστώτων. Για να ξεπεράσουν την απαγόρευση της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, αφού θα ψήφιζαν και μη μέλη του κόμματος, συγκεντρώθηκαν τη νύχτα συνταγματολόγοι κι άλλοι «σοφοί» και «βάφτισαν» τους εκτός κόμματος ψηφοφόρους μέλη του κόμματος μόνο για την ψηφοφορία εκλογής του αρχηγού. Αλλά γι' αυτό το τόσο σοβαρό ζήτημα αξίζει να γραφούν και να ειπωθούν πολλά. Μόνο που ο κάθε ψηφοφόρος και γι' αυτό το λόγο πρέπει με οργή να απορρίψει όλον αυτόν τον επικίνδυνο τυχοδιωκτικό συρφετό και να ψηφίσει με αυτοπεποίθηση και αισιοδοξία το ΚΚΕ.

***

Ακόμα, η πολιτική αυτή διεξάγεται με την αφαίρεση κατακτημένων δικαιωμάτων και ελευθεριών του ελληνικού λαού.

Στα τέσσερα χρόνια μετά τις εκλογές, οι άνεργοι και οι φτωχοί θα είναι ακόμα πιο δυστυχισμένοι και μέσα σ' ένα καθεστώς τόσο βαριά προωθημένης «νόμιμης» κρατικής βίας και καταπίεσης, που για να την αποτινάξουν θα υποστούν πολύ μεγαλύτερες θυσίες.

Ο κάθε ψηφοφόρος με την ψήφο του στις 7 του Μάρτη πρέπει να αποκηρύξει αυτήν την πολιτική. Να αποδοκιμάσει ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Και κάθε ενδιάμεση πολιτική παρουσία, που συμβιβάζεται και δέχεται τα θεμέλια του συστήματος και «θυμώνει» ύστερα με τις συνέπειές του. Να δείξει σκέψη και αποφασιστικότητα για την απαραίτητη πια βαθιά κοινωνική αλλαγή.

Και η καθαρή, συνεπής, διαφωτιστική αγωνιστική πολιτική δύναμη, που δείχνει το δρόμο κι αγωνίζεται με συνέπεια γι' αυτήν την αλλαγή, είναι το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας, το ΚΚΕ.

Με την καθαρή σκέψη, γνώση και απόφασή του, ο ψηφοφόρος να πει: Οχι στο ΠΑΣΟΚ, όχι στη ΝΔ.

Μόνο ΚΚΕ

Με πίστη και εμπιστοσύνη...

Για τη ζωή του, πια.