Εχει, δε, πολύ μεγάλη σημασία το γεγονός ότι δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι ένωσαν προχτές τη φωνή τους και εκδήλωσαν την αλληλεγγύη τους στον κουρδικό λαό, παρά τις πολύμορφες προσπάθειες που προηγήθηκαν για να εμποδιστεί, όχι μόνο η συμμετοχή των Αθηναίων στην εκδήλωση, αλλά ακόμα και η ίδια η πραγματοποίηση της συναυλίας.

Εκείνο που έχει μεγάλη σημασία και πρέπει να καταγραφεί, είναι το ιδιαίτερα θετικό γεγονός των πολυάριθμων πρωτοβουλιών που ξεδιπλώθηκαν εκ μέρους μαζικών φορέων, από την πρώτη κιόλας στιγμή της υπόθεσης Οτσαλάν. Εξαιρετικά ελπιδοφόρο είναι το μήνυμα που εκπέμπει το "παρών" τόσων και τόσων ανθρώπων της Τέχνης, των Γραμμάτων και του Πολιτισμού, που μετουσιώθηκε με την κοινή τους εμφάνιση στην προχτεσινή συναυλία στο Σύνταγμα, καθώς και στη συναυλία της περασμένης Πέμπτης, στα Προπύλαια. Αν μη τι άλλο, επιβεβαιώθηκε ότι όταν οι άνθρωποι του Πολιτισμού συναντούν και συγχρονίζονται με το λαϊκό αίσθημα, τότε προκύπτει "καλό συνταίριασμα". Ενα "συνταίριασμα" που η αξία του μόνο με στίχους σαν εκείνους του Ρίτσου, που 'λεγε ότι "εμείς αδερφέ μου τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο", μπορεί να αποδοθεί.

Είναι κάτι που ο τόπος το είχε και το έχει ανάγκη. Πολύ περισσότερο, αν σκεφτεί κανείς ότι μετά το '90, είναι η πρώτη φορά που με τέτοιο τρόπο ο κόσμος της διανόησης και της Τέχνης αναλαμβάνει, ανεβαίνοντας κι αυτός στη σκηνή με τόσο ηχηρό τρόπο, να δηλώσει το "ως εδώ". Ενα "ως εδώ" που πολλές φορές ο ελληνικός λαός αισθάνθηκε την ανάγκη να αναφωνήσει και πριν από την υπόθεση Οτσαλάν που συγκλόνισε τους πάντες.

***

Πρόκειται για απόψεις που θέλουν να δώσουν το στίγμα του "απολίτικου" σε αυτές τις εκδηλώσεις, να τις εμφανίσουν αποσπασμένες από το πολιτικό υπόβαθρο των γεγονότων που τις γεννά, λες και η ανάγκη εκδήλωσης της αλληλεγγύης προς τον κουρδικό λαό δεν είναι - αυτονόητα - μια πολιτική πράξη, ή δεν προέκυψε με τόσο επιτακτικό τρόπο, λόγω ενός κατ' εξοχήν πολιτικού λόγου, όπως η σύλληψη του Κούρδου ηγέτη και η στάση της ελληνικής κυβέρνησης απέναντί του.

Στο ίδιο μήκος κύματος, και με πιο προωθημένη στόχευση, κινείται η άποψη που επιχειρεί με τεχνητό, αβάσιμο και - ορισμένες φορές - με επικίνδυνο τρόπο, να "αποκομματικοποιήσει" τις λαϊκές αντιδράσεις και εκδηλώσεις. Με αφορμή, δε, τη συναυλία της Δευτέρας, μερικοί προσπάθησαν να δαιμονοποιήσουν την ύπαρξη των κομμάτων στο πολιτικό σύστημα, και διά αυτού του τρόπου να καλλιεργήσουν μια γενική, ισοπεδωτική και αφοριστική αντίληψη για τα κόμματα.

***

Τα παραπάνω είναι αναγκαίο να διασαφηνιστούν και να κατανοηθούν κυρίως από τους καλόπιστους. Και τούτο, διότι είναι παλιά η εμπειρία που θέλει η προσπάθεια απαξίωσης της πολιτικής - ως συμπεριφορά του καθενός μας - να υπηρετείται μέσω μιας "μοδάτης" επίδειξης... απέχθειας προς τα κόμματα, γενικώς. Το, τουλάχιστον, λαθεμένο, της συστράτευσης ορισμένων σε αυτή την επιχείρηση, πέραν του γεγονότος ότι - αντικειμενικά - λειτουργεί ενισχυτικά, τελικά, για κάποια κόμματα (σ.σ.: πρόκειται για εκείνα τα κόμματα που βολεύονται μέσω της ισοπέδωσης αφού έτσι δε φαίνονται οι ευθύνες τους), καταλήγει να είναι και αντιδημοκρατικό.

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Το συναίσθημα ανάτασης, αλληλεγγύης, προσφοράς και συμμετοχής, που εκδηλώθηκε και στη συναυλία της Δευτέρας, δε θα ήταν λογικό αν κάποιοι το άφηναν στο απυρόβλητο. Ετσι, τούτες τις μέρες - και κυρίως με αφορμή τη συναυλία στο Σύνταγμα - γίναμε μάρτυρες έκφρασης ορισμένων απόψεων και αντιλήψεων που, κατά τη γνώμη μας, είναι από λαθεμένες έως βαθιά λαθεμένες και από ζημιογόνες έως υπονομευτικές του "συνταιριάσματος" ανάμεσα στους ανθρώπους των Γραμμάτων και της Τέχνης με το λαϊκό αίσθημα