Την τακτική του "φωνάζει ο κλέφτης για να φοβηθεί ο νοικοκύρης" ακολουθεί πλέον η κυβέρνηση, προσπαθώντας να αντιστρέψει το σε βάρος της κλίμα, εξαιτίας των ευθυνών της στην υπόθεση Οτσαλάν.

Ετσι, τα τελευταία εικοσιτετράωρα, μέσω των ΜΜΕ, καλλιεργεί κακότεχνα ένα κλίμα εθνικοπατριωτισμού και ομοψυχίας του ελληνικού λαού γύρω από την πολιτική της, προσπαθώντας να αξιοποιήσει την ίδια την τραγική κατάληξη της περιπέτειας του Κούρδου ηγέτη, αλλά και τις "ενέργειες σωτηρίας" των συνεργατριών του Οτσαλάν από την Κένυα, τις οποίες δήθεν δε σεβάστηκαν. Στόχος είναι η αθώωση των υπευθύνων της τραγωδίας, μέσα από την προσπάθεια καλλιέργειας μιας μαζικής αντίθεσης του ελληνικού λαού, στην παρουσίαση της εξέλιξης των γεγονότων της Κένυας και των ευθυνών της ελληνικής κυβέρνησης από τη συνεργάτρια του Οτσαλάν, γιατί δήθεν θίγουν όλους τους Ελληνες ως "έθνος".

Στην κατεύθυνση αυτή, έγινε τεράστια προσπάθεια να διαστρεβλωθούν οι δηλώσεις που έκανε το περασμένο Σάββατο η Σ. Κιλίτς, η γνωστή Ντιλάν.Ενας νηφάλιος παρατηρητής έβλεπε πως η εκπρόσωπος του Οτσαλάν, που έζησε από "πρώτο χέρι" τα τραγικά γεγονότα, δεν έκανε τίποτα άλλο από το να επιβεβαιώσει όσα τις τελευταίες μέρες ακούστηκαν και γράφτηκαν ή όσα η πλειοψηφία του ελληνικού λαού με το αλάθητο κριτήριό της είχε αντιληφθεί: Είπε, δηλαδή, πως ο Κούρδος ηγέτης έπεσε θύμα μιας διεθνούς συνωμοσίας, εμπνευσμένης από τις ΗΠΑ και εκτελεσμένης από τις μυστικές υπηρεσίες πολλών ευρωπαϊκών και μη χωρών, με στόχο να πέσει ο Α. Οτσαλάν στα χέρια των στρατοκρατών της Αγκυρας, ώστε να πάψει το κουρδικό πρόβλημα να αποτελεί αγκάθι στο πλευρό της αμερικανοΝΑΤΟικής "νέας τάξης πραγμάτων". Η Σ. Κιλίτς χαρακτήρισε τουλάχιστον γνώστες αυτής της συνωμοσίας τον Ελληνα πρωθυπουργό, τους υπουργούς που χειρίστηκαν την κατάσταση, καθώς και κάποιους πράκτορες ή πρακτορίσκους της ΕΥΠ. Στην ουσία, οι δηλώσεις Ντιλάν δεν ήταν καμιά "βόμβα μεγατόνων", καθώς όλα τα παραπάνω είχαν ειπωθεί ή γραφτεί κατά κόρον από υπεύθυνους και ανεύθυνους και αποτελούσαν προβληματισμό πολλών πολιτών.

Αμέσως μετά τη συνέντευξη Τύπου, η κυβέρνηση ξεκίνησε μια "σταυροφορία", προσπαθώντας να αντιστρέψει τις αντιδράσεις ενάντιά της από τα εκατομμύρια των Ελλήνων με την μπακαλίστικη λογική ότι "αν φταίει η κυβέρνηση, φταίει όλος ο ελληνικός λαός". Στελέχη του κυβερνώντος κόμματος περιφέρονταν στα κανάλια για να υπερασπιστούν την τιμή του ...ελληνικού λαού, επειδή η "αχάριστη" και "αγνώμων" Ντιλάν είχε, τάχα, χαρακτηρίσει κυβερνητικά στελέχη και τον πρωθυπουργό, "καταδότες", "πουλημένους", "πράκτορες", ή ακόμα και "ανίκανους να χειριστούν μια κρίση". Ετσι, διά της εις άτοπον απαγωγής, η κυβέρνηση ελπίζει πως θα καταφέρει να αθωωθεί από τις τεράστιες ευθύνες της, με τη λογική πως όποιος την καταδικάσει, καταδικάζει αυτόματα και τον εαυτό του σαν συνένοχο.

"Θείο δώρο", σ' αυτήν την εκστρατεία μαζικής ενοχοποίησης ήταν οι δηλώσεις του Μ. Θεοδωράκη, ο οποίος έδωσε τα στοιχεία της "λαϊκής αγανάκτησης" απέναντι στους "αχάριστους συκοφάντες" του ...ελληνικού λαού, λέγοντας ότι όποιος κατηγορεί τον πρωθυπουργό κατηγορεί όλους τους Ελληνες (!), λες και ο πρωθυπουργός είναι όλων των Ελλήνων και όχι των επιχειρηματιών. Δεν έκανε σε κανέναν εντύπωση η σπουδή του πρωθυπουργού να συγχαρεί προσωπικά τον μουσικοσυνθέτη. Εδώ ευχαρίστησε τους Αμερικάνους, οι οποίοι δεν του πρόσφεραν απολύτως τίποτα, δε θα έλεγε ένα τεράστιο "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ" σε ένα χέρι βοήθειας που προσφέρθηκε να τον βγάλει από τη δυσχερή θέση που βρίσκεται;

Με τέτοια ταχτική και ανάλογα τερτίπια, νομίζει η κυβέρνηση ότι θα πετύχει το στόχο να αθωωθεί, αν και είναι αποδεδειγμένα πολιτικά ένοχη στη συγκεκριμένη υπόθεση.Είναι ταχτική πολιτικής απάτης πρώτου μεγέθους, την οποία συνηθίζουν να χρησιμοποιούν οι κρατούντες, όταν βρίσκονται στριμωγμένοι από τη λαϊκή αγανάκτηση. Το ίδιο επιχείρησαν και άλλοι τυχοδιώκτες διαχειριστές της εξουσίας στο παρελθόν απέναντι στον πληγωμένο ελληνικό λαό με τη Μικρασιατική Καταστροφή, η οποία προήλθε από τη δική τους πολιτική του "μεγαλοϊδεατισμού", που έπαιζε το παιχνίδι των ιμπεριαλιστών "συμμάχων", ρίχνοντας τις ευθύνες τότε στους Τούρκους. Το ίδιο προσπαθούν να κάνουν και πάλι οι επίγονοί τους, που συνεχίζουν την καταστροφική πολιτική συμμετοχής στο άρμα των ΑμερικανοΝΑΤΟικών ιμπεριαλιστών που μακελεύουν λαούς για να επιβάλλουν το "δίκαιο" των πολυεθνικών.

Είναι επικίνδυνοι.Κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος καταλαβαίνει πως κανένας λαός δεν ευθύνεται για τις πράξεις εκείνων που τον εκπροσωπούν.Μ' αυτή τη λογική, στις δίκες της Νυρεμβέργης θα δικαζόταν ολόκληρος ο γερμανικός λαός για τα εγκλήματα των ναζί. Δε φταίει ο Ελληνας εργαζόμενος, επειδή οι κυβερνήτες του κράτους στάθηκαν υποτακτικοί των υπερατλαντικών αφεντικών τους, γιατί αυτό απαιτεί η πολιτική και τα συμφέροντα που υπηρετούν. Ούτε καν όσοι τους ψήφισαν. Αυτοί μπορεί - και πρέπει - να μετανιώνουν που εμπιστεύτηκαν τις τύχες της χώρας σε επικίνδυνους υποτακτικούς, αλλά δε μοιράζονται τις ευθύνες του Σημίτη, του Πάγκαλου και της παρέας τους.Στο διάβα της Ιστορίας εμφανίστηκαν Εφιάλτες, Πηλιογούσηδες, Τσολάκογλου, γερμανοντυμένοι δοσίλογοι, αλλά καθόλου δεν ήταν και δεν αισθάνθηκε υπεύθυνος ο ελληνικός λαός για όλους αυτούς, τους οποίους μάλιστα αντιμετώπισε όπως τους άξιζε ο ίδιος.

Οι πράξεις αυτής της κυβέρνησης βαρύνουν την ίδια αποκλειστικά, γιατί υπέκλεψε την ψήφο του ελληνικού λαού και παρά τη θέλησή του μετέτρεψε τη χώρα σε ενεργό μοχλό των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, σε ένα "πεδίο βολής φτηνό που ασκούνται βρίζοντας ξένοι φαντάροι". Κι αυτή της την ευθύνη δεν μπορεί να την αποβάλει, φορτώνοντάς τη στις πλάτες του περήφανου ελληνικού λαού. Ούτε μπορεί να απαλλαγεί από αυτήν, χρησιμοποιώντας φτηνά κόλπα αποπροσανατολισμού σαν τις "εσωκομματικές αντιδράσεις", που "θα" εκφραστούν σ' ένα στημένο συνέδριο, για να αλλάξουν, δήθεν, την αρνητική για το λαό πολιτική της. Ο ελληνικός λαός δεν είναι συνένοχος της κυβέρνησης, είναι δικαστής και ένορκος του εγκλήματος, που λέγεται "εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων σε ξένες κυβερνήσεις και δυνάμεις".Γι' αυτό είναι υπόλογη απέναντι στον ελληνικό λαό, ο οποίος αποδεικνύει ότι δεν "τσιμπάει" στα τερτίπια της, αγωνίζεται και το δείχνει και στην υπόθεση Οτσαλάν, ακόμη και μετά την ύπουλη ταχτική της. Το λιγότερο λοιπόν που μπορεί να γίνει είναι να παραιτηθεί τώρα ο πρωθυπουργός, να συγκληθεί αμέσως το "λαϊκό δικαστήριο" της κάλπης, αφήνοντας τους "ένορκους" να βγάλουν την ετυμηγορία τους.Ολα τα άλλα είναι εκ του πονηρού και απλά καθυστερούν το μοιραίο.

Παναγιώτης ΖΑΒΟΥΔΑΚΗΣ