"Στείλαμε σκηνές στα Ανω Λιόσια και συμπαραστεκόμαστε στους εκεί σεισμοπαθείς". Η Δημοτική Αρχή της Αθήνας επαίρεται στα μέσα ενημέρωσης εδώ και μέρες για τη συνδρομή της στους δοκιμαζόμενους από το σεισμό ανθρώπους. Μια συνδρομή που απευθύνεται όμως μόνο όπου στρέφονται οι τηλεοπτικές κάμερες. Στο κέντρο της Αθήνας, στο Γκάζι, το Μεταξουργείο, τον Κεραμεικό, εκατοντάδες Αθηναίοι μένουν στο δρόμο, κάτω από μουσαμάδες, επειδή "οι σκηνές του Δήμου τελείωσαν". Χωρίς ενημέρωση, νερό και ιατρική περίθαλψη.

Αβοήθητοι αλλά κρυμμένοι από τις κάμερες, για να μη φαίνεται το μέγεθος της καταστροφής, η ανεπάρκεια κεντρικής διοίκησης και δήμου να τους συνδράμει αλλά και οι βαθιά αντιδραστικές αντιλήψεις της σημερινής δημοτικής πλειοψηφίας: όποιος αλλόθρησκος καταφέρει να πάρει σκηνή, θα παραδώσει πρώτα στο δήμο την αστυνομική ταυτότητα!

Μια περιοδεία του Λεων. Αυδή,επικεφαλής της "Συμπαράταξης για την Αθήνα",συνοδευόμενου από κλιμάκιο του συνδυασμού, το Σαββατοκύριακο στις "κρυμμένες" γωνιές της πρωτεύουσας έφερε στην επιφάνεια - για άλλη μια φορά- την αναλγησία των διοικούντων και τα βάσανα που πλήττουν τα λαϊκά στρώματα της πόλης.

Στο Μεταξουργείο στην οδό Σφακτηρίας περίπου 30 οικογένειες μουσουλμάνων από τον Εβρο ζουν με το φόβο ενός δυνατού μετασεισμού. Τα χαμόσπιτα που μισθώνουν έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές και μέχρι το Σαββατοκύριακο δεν εμφανίστηκε κανείς για να τους ενημερώσει που πρέπει να απευθυνθούν και από που να ζητήσουν τη συνδρομή μηχανικού.

Ο Μουσταφά κοιτά τη γυναίκα του με το παιδί στην αγκαλιά: "Είμαστε στην "τσίτα". Εχουν πέσει σοβάδες. Οι τοίχοι έχουν ρωγμές. Που να τα πω; Εσείς είστε οι πρώτοι που περνάτε". Το πλινθόκτιστο που νοικιάζει, έχει ξύλινα δοκάρια στην οροφή, δύο πεντακάθαρα μικρά δωμάτια, μια φρεσκοασβεστωμένη αυλή και 53 χιλιάδες δραχμές ενοίκιο!

Ομόθρησκοί του Εβρίτες καταγγέλλουν ότι το "Σεράφειο" κολυμβητήριο, όπου συνεργεία του Δήμου διένειμαν σκηνές, οι δημοτικοί υπάλληλοι έδιναν στους μουσουλμάνους μόνον εφόσον αυτοί τους παρέδιδαν τις ταυτότητές τους. Η δικαιολογία ήταν ότι έτσι δε θα τις έκλεβαν ή δε θα τις έσκιζαν. Τους απείλησαν, μάλιστα, ότι σε περίπτωση καταστροφής της σκηνής, θα πλήρωναν στο Δήμο 80 χιλιάδες δραχμές.

Στην ίδια περιοχή άλλοι μουσουλμάνοι καταγγέλλουν τα ίδια περί σκηνών. Αυτοί είναι από την Κομοτηνή. Ο πρόεδρος του Συλλόγου τους, μετά μυρίων κόπων, εξασφάλισε μερικές σκηνές και αφού αντί να παραδώσει ταυτότητες "χρησιμοποίησε" το κύρος του Συλλόγου.

Μερικές απ' αυτές τις σκηνές στήθηκαν στη συμβολή των οδών Λεωνίδου καιΓιατράκου.Ενας μουσουλμάνος ρακοσυλλέκτης βγάζει αμέσως τον καημό του:"Είμαστε περίπου εκατό οικογένειες που θέλουμε σκηνή και ο Δήμος ζήτημα να έδωσε είκοσι. Μου είπαν να πάω στο Γουδί σε καταυλισμό του Δήμου. Εγώ είμαι ρακοσυλλέκτης. Μαζεύω χαρτιά από πέντε - δέκα τυπογραφεία του κέντρου και πηγαίνω στο Μοναστηράκι για να πουλήσω. Εδώ είναι η αγορά. Πως θα φύγω; Πως θα ζήσω; Με τα 200 χιλιάρικα που λένε ότι κάποτε θα πάρουμε και κανείς δεν έρχεται να μας εξηγήσει τι πρέπει να κάνουμε; Και αν πάω στο Γουδί, αφήνω εκεί τα παιδιά, βγαίνω για δουλειά και γίνει σεισμός, μόνα τους τι θα κάνουν;

Οι γυναίκες παραπονιούνται για το πλιάτσικο. Θεωρούν αδύνατο να φύγουν τώρα μακριά από τα σπίτια τους και να αφήσουν τα ελάχιστα που απέμειναν, στα χέρια των τρωκτικών. Οσο για τις περιπολίες των Αστυνομικών που διαφημίζει η κυβέρνηση; "Οι αστυνομικοί μόνο όταν είναι να προστατέψουν κάτι ανθρώπους σαν και εμάς, θυμούνται ότι δεν πληρώνονται καλά".

Εκεί δίπλα, καθισμένη σε μια παλέτα και η Θεώνη από την Αλβανία. Δεν κατάφερε να βρει σκηνή. Με τρία παιδιά στο δρόμο. Τρεις φορές πήγαν στο "Σεράφειο" για σκηνή. Και τις τρεις τους είχαν τελειώσει. Η μικρή της φοβισμένη αλλά πανέξυπνη, ξέρει καλά ελληνικά και σημειώνει τι πρέπει να κάνει για να έρθει μηχανικός να ελέγξει το σπίτι. Από την Τρίτη κάθε βράδυ στο ύπαιθρο. Με υγρασία και βροχή επειδή "οι σκηνές τελείωσαν".

Η κατάσταση γίνεται απελπιστική στο Γκάζι.Πίσω από τα ανακαινισμένα κτίρια που σήμερα στεγάζουν το δημοτικό σταθμό "Αθήνα, 9.84".Μακριά από την πολυσύχναστη οδό Πειραιώς.Εκεί στη συμβολή των οδών Τριπτολέμου καιΠερσεφόνης εκατοντάδες άνθρωποι στοιβάζονται στον εκεί ελεύθερο χώρο, δίχως να τους διανέμεται τροφή και νερό. Δίχως γιατρό. Χωρίς χημικές τουαλέτες. Χωρίς συνεργεία του Δήμου να περνούν για αποκομιδή των απορριμμάτων. Με πολύ λίγες σκηνές για να καλύψουν τις τεράστιες ανάγκες.

Οι περισσότεροι έστησαν σε μουσαμάδες, χαλιά και μαδέρια πρόχειρα καταλύματα. Παιδιά άρρωστα από το κρύο κλαίνε. Και οι μεγάλοι κρέμονται από τα χείλη των επισκεπτών, για να μάθουν επιτέλους που θα ζητήσουν μηχανικό. Πως και πότε θα αποζημιωθούν για να σταθούν σιγά σιγά στα πόδια τους.