Πολιτικός κρατούμενος ίσον αριστερός. Αριστερός ίσον επαναστάτης. Επαναστάτης ίσον ονειροπόλος μαχητής.

Η Αριστερά ηττήθηκε, λένε. Και πράγματι έχει υποστεί ήττα. Το ζήτημα είναι, πώς γίνεται το φάντασμά της να πλανάται στον ουρανό της χώρας μας; Ναι, ακριβώς έτσι. Να πλανάται, αν και ηττημένη...

Λέω να το συζητήσουμε.

Συγνώμη ζητεί ο ένοχος. Δε δέχονται ότι οι αστικές δυνάμεις, που εξόρισαν, έσφαλαν. Το ξεπερασμένο το τακτοποιεί η ιστορία και κανείς, εξόν από τους μελετητές της, δεν ασχολείται με αυτό. Να, όμως, που οι αστικές δυνάμεις ασχολούνται με την ιστορία του Αϊ- Στράτη και της Γυάρου, με την επίσκεψή τους και με όσα λένε.

Συμφιλίωση; Φιλιώνεις με κάποιον που δε σε δυναστεύει. Πώς ο απολυμένος, ο άνεργος, ο ξωμάχος που ξεκληρίζεται, ο πτυχιούχος που μαραζώνει, το υποκείμενο, δηλαδή, της εκμετάλλευσης να συμφιλιωθεί με τον εκμεταλλευτή του; Ιστορικά, πάντως, κάθε φορά που ο λαός πρωτοπόρα, με δικούς του αρχηγέτες αγωνίζεται, δεν έχει λόγο να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του. Οι άλλοι που φεύγουν, που επιστρέφουν με προστάτιδες δυνάμεις κι έτσι νικούν, δεν μπορεί να συμφιλιωθούν μ' εκείνον που εκτόπισαν....

Οι αστοί πολιτικοί το γνωρίζουν. Προσπαθούν να το ξορκίσουν και μ' επισκέψεις στα νησιά - ιεροί τόποι των Ελλήνων επαναστατών. Με απλά λόγια: δεν ηττήθηκε, τελικά, η Αριστερά της επανάστασης...