Σημαιοφόρος των αμερικανικών απόψεων εμφανίζεται, για μια ακόμη φορά, ο υπουργός Εξωτερικών, Γ. Παπανδρέου, ενδεδυμένος, μάλιστα, με την ιδιότητα του προεδρεύοντος του Συμβουλίου Υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ.

Ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών, μία μόλις μέρα μετά τις «προειδοποιητικές βολές» προς το Ιράν, το οποίο κάλεσε να συνεργαστεί για να μην έχει την τύχη του Ιράκ, δήλωσε σε εφημερίδα του Βελγίου ότι καλό θα ήταν να υπάρξει συνεργασία των μελών του αμερικανικού Κογκρέσου με μέλη του ευρωπαϊκού ή εθνικών Κοινοβουλίων. Ο Γ. Παπανδρέου προχώρησε, μάλιστα, ένα βήμα παραπάνω, λέγοντας ότι καλό θα ήταν Αμερικανοί γερουσιαστές να λάβουν μέρος ως παρατηρητές στις εργασίες της Ευρωπαϊκής Συνέλευσης.

Μιλώντας γι' αυτή την άποψη του υπουργού Εξωτερικών ο εκπρόσωπος του υπουργείου σε ραδιοφωνική εκπομπή, υποστήριξε: «Αφετηρία της όλης προσέγγισης είναι το γεγονός, διαπιστωμένο από όλους και από κανέναν δεν αμφισβητείται, ότι οι σχέσεις ΕΕ και ΗΠΑ περνάνε μια περίοδο κρίσης, αμοιβαίας δυσπιστίας, φόβων, ανασφάλειας, ακόμα και διαφορετικών προσεγγίσεων και αντιπαραθέσεων. Στη βάση αυτής της διαπίστωσης - και το έχουμε πει ως Προεδρία και ο κ. Παπανδρέου το έχει πολλές φορές τονίσει - πρέπει η ΕΕ να αναλάβει πρωτοβουλίες με διάφορους φορείς, με κέντρα εξουσίας στις ΗΠΑ, μεταξύ των οποίων και με το Κογκρέσο, ώστε να γίνουν εκατέρωθεν κατανοητές οι θέσεις, ώστε να αμβλυνθεί κατά το δυνατόν η αμοιβαία δυσπιστία, οι φοβίες, η ανασφάλεια». Με μια «συνεργασία» αυτού του είδους, όπως υποστήριξε ο εκπρόσωπος, είναι «δυνατόν να εξαλείφονται παρεξηγήσεις ή λαθεμένες εντυπώσεις για το ποιοι είναι οι πραγματικοί στόχοι της ΕΕ».

Ερωτώμενος για την «πατρότητα» των προτάσεων, ο εκπρόσωπος του υπουργείου σημείωσε ότι υπάρχει συναίνεση σε επίπεδο ΕΕ: «Μπορώ να πω με απόλυτη βεβαιότητα ότι τα θέματα αυτά συζητήθηκαν πρόσφατα και στην άτυπη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών στο Καστελόριζο και είναι κοινή η συνείδηση όλων των Ευρωπαίων υπουργών Εξωτερικών ότι πρέπει η ΕΕ να αναλάβει πρωτοβουλίες διαλόγου και ανταλλαγής απόψεων με τις ΗΠΑ όχι μόνο με την επίσημη κυβέρνηση, αλλά και με κέντρα αποφάσεων που επηρεάζουν τις πολιτικές εξελίξεις στις ΗΠΑ».