Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, σε συνέντευξή της, στο ραδιοφωνικό σταθμό «Alpha Radio» και στον δημοσιογράφο Τ. Παπαδόπουλο. Δημοσιεύουμε, στη συνέχεια, αναλυτικά αποσπάσματα από την ως άνω συνέντευξη.

- Πώς βλέπετε τα πράγματα από πλευράς ανεργίας; Νομίζω ότι είναι ιδιαίτερα δυσάρεστα για τους εργαζόμενους, και εργαζόμενους σε κρίσιμους κλάδους και σε κρίσιμες ηλικίες, απ' ό,τι φαίνεται.

- Βεβαίως, μόνο που τα φαινόμενα αυτά που ζούμε σήμερα ήταν προβλέψιμα. Δεν αιφνιδιάστηκε η κυβέρνηση. Ετσι δηλώνει. Γιατί κάνει τον θεατή, τον μεσίτη, τον ουδέτερο σ' αυτή τη διαδικασία; Διότι, εγώ θυμάμαι πριν από τρία χρόνια, σε μια προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση που είχαμε στη Βουλή, πριν ανεβώ στο βήμα είχα πάρει στα χέρια ένα έγγραφο, μια μελέτη της ΕΕ, η οποία προέβλεπε ότι το ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα σε λίγα χρόνια θα πάει στο 18%. Και εδώ να το ξεκαθαρίσουμε. Αλλιώς το θέτουμε εμείς και με άλλον τρόπο το θέτουν οι βιομήχανοι, οι οποίοι βάζουν το 18%, για να εκβιάσουν τους εργαζόμενους. Ομως, αυτή ήταν η πραγματικότητα. Είναι πολύ φυσικό, όταν τα πάντα οργανώνονται και δομούνται με βάση το κέρδος. Οταν, λοιπόν, ένας βιομήχανος, ένας έμπορος θεωρήσει ότι μπορεί να βγάλει κέρδη σε μια άλλη σφαίρα της παραγωγής ή του εμπορίου, τα μεταφέρει. Εντός, εκτός της Ελλάδας, όπου θέλει.

- Για να τα μεταφέρει δε σημαίνει ότι αυτό δεν του αποδίδει για τον α΄ ή β΄ λόγο;

- Υπάρχει μια κατηγορία επιχειρηματιών, οι οποίοι οπωσδήποτε βγαίνουν από τον ανταγωνισμό που υπάρχει. Το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Υπάρχει και μια κατηγορία επιχειρηματιών, οι οποίοι έχουν κέρδη στην εσωτερική αγορά της Ελλάδας, αλλά θέλουν να πραγματοποιήσουν το υπερκέρδος. Οταν τους δίνεται η δυνατότητα να το πραγματοποιήσουν κάπου αλλού, το κάνουν. Επομένως, κάθε επιχειρηματίας κάνει αυτό που νομίζει. Η κλωστοϋφαντουργία, από μια πλευρά, ευημερεί. Ευημερούν, όμως, οι επιχειρήσεις που κάνουν ενδιάμεσο προϊόν, επεξεργάζονται το νήμα απ' το βαμβάκι. Το κάνουν εξαγωγή και στην Ελλάδα εισάγουμε τα τελικά προϊόντα απ' έξω και τα ακριβοπληρώνουμε.

- Αυτό δεν είναι αποτέλεσμα της παγκοσμιοποίησης; Το αρνητικό της κομμάτι;

- Η αρνητική πλευρά της παγκοσμιοποίησης έχει να κάνει με το ποιος ηγείται αυτής της διαδικασίας, ποιος κάνει κουμάντο. Διότι, από την άλλη πλευρά, η διεθνής συνεργασία, όταν γίνεται για το αμοιβαίο συμφέρον συμφέρει όλους. Δεν είναι μια ουδέτερη διαδικασία η διεθνοποίηση. Εξαρτάται ποιος κάνει κουμάντο και για ποιο σκοπό. Λογικά, η διεθνής συνεργασία πρέπει να αποβαίνει ωφέλιμη, όταν συνδυάζει το εθνικό με το διεθνικό συμφέρον. Και όλα τα συμφέροντα όλων των λαών αντικειμενικά είναι κοινά. Αλλά η διεθνοποίηση κουμαντάρεται απ' αυτούς που έχουν τα κεφάλαια, αυτούς που έχουν τα κέρδη και τις κυβερνήσεις τους.

- Η κυβέρνηση λέει ότι φταίνε οι επιχειρηματίες που δεν εκσυγχρονίστηκαν. Ομως, βλέπουμε ότι δεν υπάρχουν και επενδύσεις στην Ελλάδα. Οταν έχουμε 70 χαρτιά που χρειάζεται να βγάλει κάποιος για να ανοίξει ένα περίπτερο και απ' την άλλη μεριά έχουμε το γνωστό «λαδόσημο», για να προχωρήσει κανείς τη δουλιά του, εκεί δεν τίθεται ένα ερώτημα τι κάνει η κυβέρνηση για να διευκολύνει τις επενδύσεις, σ' έναν τόπο που βλέπουμε ότι δεν έχει επενδύσεις σήμερα;

- Υπάρχουν αυτές οι πλευρές που λέτε, δηλαδή η «παραδοσιακή» ελληνική γραφειοκρατία, οι διάδρομοι, τα υπόγεια κλπ. Ομως δεν είναι αυτό που καθορίζει αν θα γίνουν ή όχι επενδύσεις. Γιατί, παράλληλα, βλέπουμε ότι επενδύσεις στον τομέα των τηλεπικοινωνιών, της ενέργειας, των μεταφορών, γίνονται. Δηλαδή, έχουμε τομείς που γίνονται αυξημένες επενδύσεις και τομείς που οι επενδύσεις συρρικνώνονται. Δε θα έλεγα, λοιπόν, ότι το κύριο και καθοριστικό είναι η γραφειοκρατία. Αλλωστε, αυτοί που θέλουν να επενδύσουν στην Ελλάδα, σαν όρο βάζουν και το ότι πρέπει να προχωρήσει ακόμη περισσότερο η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Δηλαδή, οι όροι που βάζει το κεφάλαιο είναι πιο φτηνή εργατική δύναμη.

- Υπάρχει στο θέμα της ανεργίας, η επίσημη και η ανεπίσημη. Η κυβέρνηση εμφανίζει τα νούμερα να ευδοκιμούν και να έχουμε μείωση της ανεργίας. Στην πράξη, όμως, όλοι ξέρουμε ότι υπάρχει και μια κρυφή ανεργία, η οποία καλύπτεται και πίσω απ' αυτήν την επαγγελματική κατάρτιση.

- Λέει ψέματα η κυβέρνηση. Εχω υπόψη μου ότι η ΕΕ επεξεργάστηκε έναν νέο τρόπο υπολογισμού της ανεργίας, που την εμφανίζει συρρικνωμένη, ακριβώς γιατί αυτοί που δουλεύουν λίγες ώρες το μήνα, λίγους μήνες το χρόνο, όπως είπατε και σεις δε χαρακτηρίζονται άνεργοι. Και θα φτάσουμε, αν κάνεις λίγα μεροκάματα το χρόνο να θεωρείσαι παραγωγικός.

- Τι πιστεύετε ότι πρέπει να γίνει για να φύγουμε απ' αυτόν το φαύλο κύκλο;

- Υπάρχουν προβλήματα τα οποία θα μπορούσαν να λυθούν κατά τον α΄ ή το β΄ τρόπο, χωρίς κανείς να απαιτεί γενικότερες αλλαγές. Τούτο εδώ όμως το πρόβλημα της ανεργίας βρίσκεται στην καρδιά του πολιτικού προβλήματος. Δηλαδή, εδώ συνδέεται με ριζικές ανατροπές. Με άλλον τρόπο οργάνωσης ολόκληρης της κοινωνίας. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Εμείς απ' τη μια πλευρά προβάλλουμε κάτω από ποιες προϋποθέσεις μπορεί να λυθεί η ανεργία, αλλά ταυτόχρονα παλεύουμε και για τα δικαιώματα των ανέργων, διότι δεν ισχύει αυτό που λέει η κυβέρνηση, «να φύγουμε από την επιδότηση της ανεργίας και να πάμε στην επιδότηση της εργασίας». Η επιδότηση της εργασίας είναι πάλι επιδότηση της ανεργίας. Επομένως, παράλληλα με το γενικότερο αγώνα πρέπει να υπάρχουν και αγώνες για να καταφέρουν οι εργαζόμενοι, τουλάχιστον όταν βρεθούν στη θέση του απολυμένου, να έχουν υψηλά επιδόματα ανεργίας, να έχουν οικογενειακό γιατρό, να έχουν δωρεάν Υγεία, να έχουν ορισμένες άλλες δυνατότητες, για να μην πέσουν στην εξαθλίωση. Το «επιδοτώ την εργασία» είναι επιδότηση της ανεργίας.

- Το να έχουν υψηλά επιδόματα δε θα δημιουργήσει στρατιά ανθρώπων, που δε θα ενδιαφέρονται να κυνηγήσουν μια δουλιά;

- Μα το να κυνηγήσεις μια δουλιά σημαίνει να αντιπαλέψεις συνολικά αυτή την πολιτική. Αλλά όταν η ανεργία είναι σύμφυτη με την πολιτική που ακολουθείται, ο εργαζόμενος τι να κάνει; Εχουμε ανέργους με πτυχίο. Ο εργαζόμενος ξέρετε τι κάνει; Αναζητεί τη μερική απασχόληση. Οταν του προσφέρουν σεμινάρια κατάρτισης, όταν του λένε δύο χρόνια για να πάρεις 500 ευρώ, αυτοί λένε θέλω ένα χρόνο για να διπλασιαστεί το ποσό. Δηλαδή, γίνεται ένα παζάρι με την ελπίδα ότι θα βρουν κάποια δουλιά. Επομένως, δεν μπορεί κανείς να αφαιρέσει απ' τον ορίζοντά του το ότι η ανεργία θα έχει τάση αυξητική. Και αυτό δεν οφείλεται στο αν θα είναι εργατικοί ή όχι οι άνθρωποι.

- Μήπως φταίει λίγο και ο σχεδιασμός της όλης οικονομίας, δηλαδή σε ποια επαγγέλματα μπορεί να κατευθυνθεί κανείς που υπάρχει ζήτηση, σε σχέση και με την Παιδεία;

- Κατά τη γνώμη μου γίνεται ένας σχεδιασμός τώρα, δηλαδή να υποταχθεί η Παιδεία στους νόμους της αγοράς. Και επομένως, να υπάρχει παραγωγή φθηνού εργατικού δυναμικού που να μπορεί να κινείται. Αλλά και πάλι, όταν οι θέσεις εργασίας είναι λιγότερες από τους εργαζόμενους δε σου λύνει το πρόβλημα ούτε η Παιδεία, ούτε ο επαγγελματικός προσανατολισμός. Η Παιδεία, αναμφισβήτητα, πρέπει να έχει έναν προγραμματισμό. Αλλά προγραμματισμό με βάση τους νόμους της αγοράς, της απελευθερωμένης αγοράς; Οχι. Προγραμματισμό με βάση, τη σχεδιασμένη υπέρ του λαού οικονομία.