Λίγες ώρες πριν την ετυμηγορία της κάλπης και τα δύο κόμματα του δικομματισμού, μέσα σε όλα τα άλλα σόου και τα πολύμορφα ταξίματα που έχουν επιστρατεύσει, ποντάρουν στη νέα γενιά. Υπολογίζουν σε μια νεολαία που θα σκύψει τη μέση της μπροστά στην κάλπη, θα υποκύψει στη γοητεία των ιλουστρασιόν φυλλαδίων, των γιγαντοαφισών και των μεγάλων «θα», σε αντίθεση με εκείνους που την καλούν να μετατρέψει την οργή σε διεκδίκηση, να πλημμυρίσει τους δρόμους του αγώνα. Τελικά, οι νέοι τι λένε για όλα αυτά; Στα τραπεζάκια της πλατείας Εξαρχείων, σε μια «βόλτα» του «Ριζοσπάστη», η κουβέντα για τις εκλογές της 9ης Απρίλη, οι «προσδοκίες» ή μη των νέων είναι έκδηλες. Οι απαντήσεις που δίνονται «ωμές», αλλά με ωριμότητα χωρίς προσχήματα και πρέπει.

Το πρώτο που διακρίνεις στις παρέες της πλατείας είναι ο φανατισμός με τον οποίο μιλάνε για ένα ποδοσφαιρικό ντέρμπι και η αδιαφορία, συνοδευόμενη με πολλές δόσεις ειρωνείας, με την οποία αντιμετωπίζουν το προεκλογικό «ντέρμπι» ΠΑΣΟΚ - ΝΔ. Εξάλλου, είναι γνωστό σε πολλούς τώρα πια ότι τέτοιου είδους ψευτοδιλήμματα οδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα, ανεξάρτητα από το νικητή. Η γνώση, προσωρινά, μετατρέπεται σε απογοήτευση. «Οποιο και από τα δύο κόμματα να βγει, αποκλείεται τα πράγματα να καλυτερέψουν. Μόνο χειρότερα μπορούν να γίνουν»! Ομως ένα «δεν πάει άλλο» βγαίνει διάχυτο από δεκάδες νεανικά στόματα. «Κάτι πρέπει να αλλάξει και αυτό μπορούμε να το καταφέρουμε μόνο εμείς. Αυτές οι εκλογές ας είναι η αρχή»...

«Ετσι όπως προβάλλονται σήμερα οι πολιτικές απόψεις, κυρίως από τα δύο μεγάλα κόμματα δε με εκφράζει καμία. Τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ λένε και κάνουν περίπου τα ίδια. Για ποιο "μέλλον που ξεκίνησε" και ποια "καλύτερη Ελλάδα" μιλάνε; Ολα είναι κομμένα και ραμμένα στα μέτρα τους», επισημαίνει ο Νίκος Κρίκας, 26 χρονών άνεργος. Από τότε που ο Νίκος απολύθηκε από το στρατό ψάχνει για μια μόνιμη δουλιά. Εχει κάνει διάφορες δουλιές που του προσφέρουν ένα ικανοποιητικό χαρτζιλίκι... Σπούδαζε, σε μια από τις εκατοντάδες ιδιωτικές σχολές, εικονοληψία, είχε ακούσει υποσχέσεις από τη διεύθυνση της σχολής για δουλιά και τώρα «φωνάζει ο Σημίτης για χιλιάδες θέσεις εργασίας. Γιατί μου τις έκρυβε τόσα χρόνια;» λέει ειρωνικά.

Στα πτυχία που δίνονται κάθε χρόνο από τις πανεπιστημιακές σχολές, οι «μονομάχοι» του δικομματισμού δεν αφήνουν περιθώρια για ψευδαισθήσεις καλύτερης ζωής. Οι μεγάλες υποσχέσεις και τα ψεύτικα λόγια δεν μπορούν να έχουν αντίκρισμα σε μια αποπνικτική πραγματικότητα που ήδη έχει διαμορφωθεί.

Σε ένα από τα δεκάδες τραπεζάκια στην πλατεία Εξαρχείων βρίσκουμε δύο φοιτητές. Η Νικολέτα Ιωσηφάκη σπουδάζει πολιτικός μηχανικός και είναι στο τρίτο έτος. Ηδη έχει αρχίσει να ανησυχεί για την εποχή που θα τελειώσουν τα ξένοιαστα φοιτητικά χρόνια. «Εχεις δει την προεκλογική διαφήμιση - δε θυμάμαι αν είναι του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ, έτσι κι αλλιώς δεν έχει σημασία - που δείχνει ένα παιδί που έχει σπουδάσει ηλεκτρολόγος μηχανολόγος και μοιράζει πίτσες; Ε! αυτός είναι ο μεγαλύτερος μας εφιάλτης. Να κλειστούν οι γνώσεις, οι προσπάθειες, οι κόποι μας σε ένα κουτί πίτσα»...

«Τόσες χιλιάδες φοιτητές κάθε χρόνο παίρνουν το πτυχίο τους, όμως πόσοι από αυτούς ασχολούνται με ό,τι έχουν σπουδάσει; Εδώ και ένα μήνα ακούμε "θα και θα", βλέπουμε δύο αρχηγούς κομμάτων να δεσπόζουν περήφανοι για το "έργο" τους σε κάθε πεζοδρόμιο και κολόνα, να υπόσχονται, να διατυμπανίζουν με διάφορους τρόπους τη συγκεχυμένη παρουσία τους, τις αόρατες θέσεις τους. Είναι μεγάλη ξεφτίλα η κατάσταση. Και μετά τις εκλογές τι; Οποιος από τους δύο και αν βγει ξέρουμε τι θα γίνει. Δύο χρόνια προετοιμασίας και άλλα τέσσερα στο Πανεπιστήμιο θα γίνουν κορνίζα στο σαλόνι », λέει αγανακτισμένος ο Γιώργος Κυριάκος, φοιτητής.

«Ελπίζω στις 9 Απρίλη, Καραμανλής και Σημίτης να ψάχνονται. Να ψάχνουν απεγνωσμένα για αόρατες ψήφους, τυχόν ξεχασμένες στις κάλπες, τουλάχιστον να φάει ένα μεγάλο χαστούκι η αλαζονεία τους. Είναι αναγκαίο στη Βουλή να δυναμώσουν άλλες φωνές, πιο ανθρώπινες, πιο συνεπείς», καταλήγει η Νικολέτα.