Η Αθήνα έσκασε χαμόγελο χτες βράδυ στο Πεδίον του Αρεως. Ενα πλατύ κατακόκκινο χαμόγελο, που έγραφε ΚΚΕ, αγώνας, ελπίδα, προοπτική, σχηματίστηκε στο κέντρο της πρωτεύουσας. Ενα χαμόγελο που στέλνει μήνυμα, στέλνει περήφανο χαιρετισμό προς το μέλλον. Ενα χαμόγελο που υπόσχεται να βγάλει από την κάλπη της Κυριακής «ΚΚΕ ισχυρό, δύναμη για το λαό». Ηταν οι κόκκινες σημαίες, η ορμή, ο παλμός και η αγωνιστικότητα, μαζί με τις ανθισμένες νεραντζιές οι οποίες μοσχοβολούσαν μέσα στο γκρίζο τοπίο του κέντρου της Αθήνας, που εδραιώνουν την πίστη πως μπορεί να ανθίσει η άνοιξη σε τούτο εδώ το τοπίο της μιζέριας της δικομματικής υποτέλειας και να σπάσει ο φαύλος κύκλος της αντιλαϊκής πολιτικής. Μπορεί να ανθίσει το δέντρο του ΚΚΕ, το Λαϊκό Μέτωπο και να φέρει καρπούς.

***

Το «φουσκωμένο ποτάμι, η οργή του λαού» άρχισε από πολύ νωρίς να συρρέει στην κοίτη του, στο Πεδίον του Αρεως, ενώ οι προσυγκεντρώσεις δεν είχαν ξεκινήσει ακόμα. Ηταν λίγο μετά τις 7.30, όταν στο χώρο της συγκέντρωσης άρχισαν να καταφθάνουν οι προσυγκεντρώσεις της ΚΝΕ. Η πλατεία όμως ήταν ήδη γεμάτη. Πλήθη συνέρρεαν από όλες τις κατευθύνσεις καθώς κατέφθαναν και οι άλλες προσυγκεντρώσεις. Η πλατεία δεν τους χωράει και κατακλύζονται οι γύρω δρόμο. Η λεωφόρος Αλεξάνδρας γίνεται αδιαπέραστο ποτάμι.

***

Το μέγεθος της συγκέντρωσης ξεπερνάει τις προσδοκίες των διοργανωτών, καθώς στις άκρες κάθε δρόμου μένουν τμήματα του πλήθους που δεν καλύπτονται από τους προβολείς. Λίγο πριν τις 8, λίγο πριν ξεκινήσουν οι ομιλίες και από το βάθος της λεωφόρου Αλεξάνδρας συνεχίζει να κατεβαίνει κόσμος. Το αεράκι που φυσάει κυματίζει τις σημαίες και μετατρέπει το πλήθος σε παλλόμενο ποτάμι.

***

Στη συνάντηση αυτή της ελπίδας ήταν πολλοί οι παρόντες. Το δάκρυ της συγκίνησης ενός βετεράνου αγωνιστή, που κοντοστάθηκε στην άκρη για να το σκουπίσει. Η συνάντηση και ο ενθουσιασμός του ΚΝίτη και της ΚΝίτισσας που κρατούσαν τις ίδιες σημαίες, δίνοντας τη συνέχεια και την προοπτική του ΚΚΕ. Ηταν όμως και άλλοι πολλοί νέοι εκεί, που κατέβηκαν μόνοι τους, ίσως για πρώτη φορά. Τους είδαμε, τους ακούσαμε. Αναζητούσαν να ακούσουν τι λένε τα συνθήματα για να τα φωνάξουν κι αυτοί. Ηθελαν να μπουν στο ποτάμι...