Ακυρο - λευκό ευνοούν το δικομματισμό | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Ακυρο - λευκό ευνοούν το δικομματισμό

Την Κυριακή ο δικομματισμός θα επιχειρήσει υφαρπαγή της λαϊκής ψήφου και νόθευση της λαϊκής εντολής. Εχει ήδη στα χέρια του όλους τους μηχανισμούς χειραγώγησης της συνείδησης των λαϊκών μαζών. Εχει ήδη στα χέρια του το "όπλο" του εκλογικού νόμου, προσαρμοσμένο ακριβώς στις μεθοδεύσεις παραποίησης του εκλογικού αποτελέσματος. Οι Ελληνες ψηφοφόροι δεν έχουν την πολυτέλεια να προσφέρουν περισσότερα "όπλα" στο δικομματικό οπλοστάσιο. Και ανεξάρτητα από τις προθέσεις τους, αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα μιας στάσης που ευνοεί το "άκυρο" ή το "λευκό", ως εκλογική συμπεριφορά, στις 22 Σεπτέμβρη.

Κάποιος που προσανατολίζεται να προσέλθει στην κάλπη ρίχνοντας "λευκό" ή "άκυρο", είναι σαφές ότι διαπνέεται από ορισμένα πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και αντιλήψεις. Πρώτον, είναι δυσαρεστημένος και αγανακτισμένος από την ακολουθούμενη πολιτική. Και καλώς είναι δυσαρεστημένος από μια πολιτική που γεννά αδικία, εκμετάλλευση, ανασφάλεια, ανεργία, υποτέλεια, αυταρχισμό, στηριζόμενη στο ψεύδος και την υποκρισία. Δεύτερον, ο εν λόγω ψηφοφόρος θεωρεί ότι "όλοι είναι ίδιοι". Πιστεύει ότι η άρνησή του να ψηφίσει με θετικό τρόπο, συνιστά μια στάση "αξιοπρεπούς" απόρριψης όλων των υφιστάμενων πολιτικών σχηματισμών. Είναι όμως έτσι;

Ας είμαστε ειλικρινείς. Τα περί "αξιοπρεπούς" αποχής δεν είναι παρά ένα παραμύθι που πουλιέται από εκείνους που επιδιώκουν, όσοι δεν είναι μαζί τους ενεργητικά, τουλάχιστον να μην είναι εναντίον τους. Ακόμα χειρότερα. Το παραμύθι το σερβίρουν έτσι ώστε όσοι δεν είναι μαζί τους, να χρησιμοποιηθούν τελικά ως δεκανίκι τους, με έμμεσο τρόπο. Εκείνοι που οδεύουν στην κάλπη με "άκυρο" ή "λευκό" ψηφοδέλτιο, ας το γνωρίζουν. Ουσιαστικά ψηφίζουν το πρώτο και το δεύτερο κόμμα. Ουσιαστικά παρέχουν ψήφο εμπιστοσύνης στο δικομματισμό. Θέτοντας την ψήφο τους έξω από τη συνολική δεξαμενή των έγκυρων ψηφοδελτίων - γιατί έτσι το επιβάλλει ο εκλογικός νόμος - δίνουν τη δυνατότητα στους δυο μονομάχους να καρπώνονται υψηλότερα ποσοστά και κατά πολύ περισσότερες έδρες από όσες τους αναλογούν. Γι' αυτό η ψήφος τους δεν εξυπηρετεί, ούτε την αγανάκτησή τους, ούτε τη δυσαρέσκειά τους. Είναι το λιγότερο αναποτελεσματική, όσον αφορά το ζητούμενο, που είναι η καταδίκη των υφιστάμενων πολιτικών.

Υπάρχει όμως και η θεωρία της "ομοιομορφίας", του "όλοι ίδιοι είναι". Ε, λοιπόν, δεν "είμαστε όλοι ίδιοι". Γιατί πολύ απλά δεν μπορεί να είναι ίδιος αυτός που υποκλίνεται στους Αμερικανούς, με εκείνον που τους αντιπαλεύει. Δεν είναι ίδιος αυτός που έχει μετατρέψει σε πολιτικό του ευαγγέλιο τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, με εκείνον που αντιμάχεται τις διατάξεις εκποίησης του τόπου και σύνθλιψης των Ελλήνων πολιτών. Δεν είναι ίδιος εκείνος που διατάσσει τα ΜΑΤ να χτυπούν συνταξιούχους, ναυτεργάτες, οδηγούς της ΕΑΣ, με εκείνον που στέκεται δίπλα τους, στους δρόμους του αγώνα. Με δυο λόγια, σταράτα και καθαρά: Το ΚΚΕ δεν είναι, ούτε θα γίνει ποτέ ίδιο με όσους κυβέρνησαν τον τόπο ή επιδιώκουν να τον "συγκυβερνήσουν" κινούμενοι στις ράγες του κλασικού δικομματισμού. Γι' αυτό ακριβώς επιχειρούν, όταν δεν παραποιούν, όταν δεν αποσιωπούν, να συκοφαντήσουν το λόγο, τις θέσεις και τη διαφορετικότητα του ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ καλεί όσους ακόμα και τώρα ταλαντεύονται, όσους δεν έχουν πειστεί από τις θέσεις του, αλλά σίγουρα έχουν απορρίψει το δικομματισμό και όσους μοιάζουν σ' αυτόν, να το ξανασκεφτούν. Από τη στιγμή που δεν επιθυμούν να στηρίξουν το κατεστημένο, ας κάνουν το επόμενο βήμα. Ας μην τσουβαλιαστούν εθελοντικά στους εξαπατημένους του δικομματισμού. Ας βρεθούν πραγματικά απέναντί του. Εκεί, απέναντι, βρίσκεται μόνο το ΚΚΕ.