Πολύ με τάραξαν τα τελευταία σας επιχειρήματα, για τον κίνδυνο να γίνουμε... Αλβανία, αν δεν υποταχθούμε εντελώς οικονομικά και ως κράτος στους σχεδιασμούς και τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και του Μάαστριχτ.

Φοβερό επίσης ήταν και εκείνο το άλλο, ότι αν δε φερθούμε έτσι, θα μείνουμε εκτός παιχνιδιού, εκεί κάπου στην άκρη της Ευρώπης...

Μα, κύριε Σμιτ'!..

Πώς τα βλέπετε έτσι, μαύρο - άσπρο τα πράγματα!..

Αν και δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείτε ...αλβανοποίηση (μήπως εννοείτε την κατάντια του περήφανου και ιστορικού αδελφού αλβανικού λαού με το σαν και σας, δυτικομανές καθεστώς Μπερίσα;..), πέστε μας: Για να αποφύγουμε αυτό, είναι άραγε ανάγκη να πάθουμε... οξεία... βρυξελλίαση;

Μήπως πρέπει, για να γλιτώσουμε από την... Τιρανία (!), να δεχτούμε τη σύνθλιψη που προκαλούν οι όροι της σύγκλισης του Μάαστριχτ, και τις υπαγορεύσεις του φιλότουρκου Γερμανού τέως αρχηγού των Υπηρεσιών Μυστικής Ασφαλείας της ΟΔΓ και σημερινού υπουργού Εξωτερικών, χερ Κλάους Κίνκελ;

Η μήπως είναι τίμιο να μας κρύβετε, κύριε Σμιτ', εσείς ένας καθηγητής άνθρωπος, ότι αυτό που αποκαλείτε "Ευρώπη" περιλαμβάνει εκτός από τα λαμπρά παλάτια των Βρυξελλών, πολλές εξαθλιωμένες... "Αλβανίες", 20 εκατομμύρια ανέργους, καταρρέουσες περιφέρειες, φτώχεια, αποκλεισμό και εγκατάλειψη για τα 2/3 των Ευρωπαίων...

Αντιθέτως, κύριε καθηγητά! Αυτό που εσείς αποκαλείτε "Ευρώπη" είναι μια βορειοδυτική χερσόνησος στην άκρη της μεγάλης ευρασιατικής ηπείρου, λίγο μεγαλύτερη από τη σκανδιναβική και λίγο μικρότερη απ' την ινδική. Και στην "άκρη αυτής της άκρης" στη ΒΔ κρύα πλευρά, βρίσκονται τα Βέλγια, οι Ολλανδίες και οι Γερμανίες, που τουρτουρίζουν και ονειρεύονται διόδους προς τις ζεστές θάλασσες του Νότου.

Η Ελλάδα μας, κύριε Σμιτ', έχει την τύχη να είναι πολύ πιο "στη μέση" του χάρτη, και γεωγραφικά και πολιτισμικά. Είναι στη Μεσόγειο, χώρο ιστορικό και οικονομικό από τα πανάρχαια χρόνια, χώρο παραγωγής πολιτισμού. Είναι κοντά στην "ξεχασμένη ήπειρο" την Αφρική, της οποίας οι ζεστοί και φιλικοί προς τους Ελληνες λαοί, έχουν ανάγκη και περιμένουν τη συνεργασία μας και βοήθειά μας. Είναι στα Βαλκάνια, χώρο ζωντανό και παλλόμενο, εκεί όπου συνδέονται το πάθος της Ανατολής και η λογική της Δύσης. Είναι δίπλα στη Μ. Ανατολή, χώρο κρίσιμο για την παγκόσμια οικονομία, και κοντά στη Ρωσία, που κάποτε θα ξαναπαίξει το ρόλο της στα παγκόσμια δρώμενα...

Ετσι, κύριε Σμιτ'! Ούτε αλβανοποίηση, ούτε βρυξελλοποίηση. Στη μέση του κόσμου, σε συνεργασία και με φιλία προς όλους τους λαούς, ευρωπαϊκούς, βαλκανικούς, μεσογειακούς κι όχι "δεμένοι" στο "άκρο" του Μάαστριχτ! Γιατί, κύριε Σημίτη, υπάρχει, βλέπετε, κι ο δρόμος της καμήλας. Η, καλύτερα, ο δρόμος του ΚΚΕ!

σ. Αλέξης