Στα ορεινά χωριά του Κιλκίς, εκεί που η εγκατάλειψη ζωγραφίζεται στα πρόσωπα των λίγων νέων ανθρώπων μα κυρίως στους ηλικιωμένους, αυτούς τους ξομάχους της ζωής που χρόνια τώρα ξεχασμένοι από το κράτος δεν έπαψαν να ελπίζουν πως μια μέρα κάποιοι θα νοιαστούν και γι' αυτούς, περιόδευσαν οι υποψήφιοι βουλευτές του ΚΚΕ. Οι περισσότεροι κάτοικοι περιμένουν το καλοκαίρι για να ζωντανέψουν τα χωριά τους με τον ερχομό των παιδιών τους που πήραν το δρόμο της ξενιτιάς για να βρουν δουλιά. Αλλοι στη Γερμανία άλλοι στο Βέλγιο ή την Αμερική και κάποιοι από αυτούς στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Τώρα λίγες μέρες πριν την κάλπη, αυτοί οι άνθρωποι σκέφτονται πως πρέπει να στείλουν ένα μήνυμα στο δικομματισμό που τους καταδίκασε στη φτώχεια, στην πολιτική που αφήνει αμόρφωτα τα παιδιά τους και τα στέλνει στην ξενιτιά.

Δεν ξεπερνούν τους 500 οι μόνιμοι κάτοικοι στην ορεινή Κάρπη.Φέτος τους έκλεισαν και το δημοτικό. Τα λίγα παιδιά θα πηγαίνουν σχολείο στη Γουμένισσα και όπως γίνεται χρόνια τώρα σε πολλές περιοχές της "Ευρωπαϊκής" και ισχυρής Ελλάδας, θα μεταφέρονται με ταξί εκεί. Και το χειμώνα που πολλές φορές μένει αποκλεισμένο το χωριό, τα παιδιά πολύ απλά θα χάνουν μαθήματα.

"Αν είχαμε δουλιές ο κόσμος δε θα έφευγε στη Γερμανία. Αν οι νέοι δεν είχαν φύγει θα ήμασταν τουλάχιστον 1.500 κάτοικοι εδώ", λέει ο κυρ - Θανάσης. Πώς ζουν; Από τα λίγα χωράφια με τα στάρια και τα καπνά, από την ξυλεία και την κτηνοτροφία. "Ξέρετε πόσα γιδοπρόβατα είχαμε εδώ μέχρι το 1960; 20.000 και 200 αγελάδες. Σήμερα δεν έχουμε ούτε μια αγελάδα και τα γιδοπρόβατα όλα κι όλα είναι 1.800", μας ενημερώνει ο κυρ - Θανάσης και σχεδόν με δάκρυα στα μάτια λέει: και να ζήσουμε δεν έχουμε και μόνοι μείναμε.

Οι τιμές στο γάλα φέτος κυριολεκτικά έβαλαν μέσα τους κτηνοτρόφους. Το γίδινο πουλήθηκε 92 δραχμές και το πρόβειο 140.

Στο καφενείο της Κάρπης οι υποψήφιοι βουλευτές του ΚΚΕ στο Κιλκίς πιάσανε κουβέντα για τις εκλογές. Λίγο για τα άλλα κόμματα και κυρίως για τα προβλήματα, την εγκατάλειψη και τη φτώχεια. Κάποιος είπε για τη συγκυβέρνηση του '89 όμως τον έκοψαν οι υπόλοιποι. "Τι θα γίνει τώρα, αυτό μας νοιάζει. Πώς θα λυθούν τα προβλήματα, αν δε θέλεις να ακούσεις άσε τουλάχιστον εμάς". Ετσι η κουβέντα άναψε. Ο επικεφαλής του ψηφοδέλτιου στο νομό Τηλέμαχος Γαβριηλίδης απαντούσε στο ποιος ευθύνεται για τις ποσοστώσεις, τις χαμηλές τιμές στα προϊόντα γενικά για την πολιτική που εφαρμόζεται τόσα χρόνια και οδηγεί τους αγρότες στην εξαθλίωση και τους νέους στην ξενιτιά. Το Μάαστριχτ, η "Λευκή Βίβλος", το πρόγραμμα σύγκλισης, είναι λέξεις με χειροπιαστό πλέον, περιεχόμενο. Τώρα ξέρουν ότι τα δεινά τους οφείλονται σ' αυτά και κατηγορούν τα κόμματα που δέχονται και εφαρμόζουν τις καταστροφικές αποφάσεις που παίρνονται στην ΕΕ.

Τι να κάνουμε όμως ρωτούν; Σ' αυτό το ερώτημα ο κτηνοτρόφος υποψήφιος του ΚΚΕ Γιώργος Σοφιανίδης ξεκαθαρίζει: "Μην περιμένετε από τους άλλους. Μόνοι σας πρέπει να παλέψετε για να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Γι' αυτό εμείς λέμε να ψηφίσετε το ΚΚΕ. Γιατί μόνο η ψήφος στο ΚΚΕ δε θα πάει χαμένη, αλλά θα επενδυθεί σε αγώνες και αντίσταση. Με δυνατό το ΚΚΕ στη Βουλή και το λαό, μπορεί να ανοίξει ο δικός μας μονόδρομος της αντεπίθεσης".

Ενας 25χρονος αγρότης, ο Γιώργος,περιγράφει τα δικά του αδιέξοδα: "Εχουμε μικρό κλήρο και σκορπισμένο στις τέσσερις μεριές. Τα χωράφια μας είναι ορεινά και αδύναμα, θέλουν λιπάσματα κλπ. Για όλα αυτά χρειάζονται χρήματα. Από ένα στρέμμα στάρι που μας κοστίζει 11.000 δραχμές στην καλή χρονιά θα πάρουμε 17.000 δραχμές. Τώρα που χάνεται και η επιδότηση είμαστε για να κρυβόμαστε, γιατί λεφτά δεν παίρνουμε και τα χρέη στην Τράπεζα τρέχουν". Ομως και με τα καπνά η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Οπως λένε, το 1993 πούλησαν 1.000 δραχμές το κιλό, και τώρα που τα καλλιεργητικά έξοδα αυξήθηκαν η τιμή έπεσε. Πέρσι πούλησαν 900 δραχμές το κιλό. Ο Γιώργος λοιπόν που βλέπει πως αν συνεχίσει αυτή η κατάσταση θα αναγκαστεί να φύγει από την αγροτική παραγωγή δηλώνει: "Εμείς θα ψηφίσουμε ανθρώπους που θα παλέψουν για τα δικά μας συμφέροντα. Αγρότες που ζούμε τα ίδια προβλήματα. Θα δώσουμε την ψήφο μας στο ΚΚΕ".