Ακουγα τη συζήτηση - μονομαχία των αρχηγών των δυο μεγάλων κομμάτων, όπως λέγονται τα δύο κόμματα, τα οποία κάθε φορά που χρεοκοπούν αλλάζουν όνομα.

Στάθηκαν δίπλα δίπλα και κοίταγαν κατάματα το φακό, ελπίζοντας πως από κει μέσα θα ξεπηδούσαν χιλιάδες μαζοχιστές ψηφοφόροι που θα τους χειροκροτούσαν.

Είχαν διαλέξει και τους ρόλους που θα παίξουν. Φαίνεται όμως πως δε βρήκαν ενδυματολόγο να τους ντύσει ανάλογα. Αυτός που έκανε τον καθηγητή έπρεπε - κατά τη γνώμη μου, βέβαια - να φοράει ρεντιγκότα, γυαλιά της μύτης και να κρατάει ομπρέλα.

Ο άλλος, που έπαιζε έναν αγανακτισμένο λαϊκό τύπο, έπρεπε να φοράει ζωνάρι και να κρατάει κομπολόι. Τέλος πάντων αυτό είναι λεπτομέρεια.

Είπαν, λοιπόν, για όλα τους τα λάθη. Τα 'πανε όλα χωρίς κανένας από τους δύο να ομολογήσει δικό του λάθος. Ο καθένας είπε τα λάθη του αλλουνού. Δεν πειράζει. Ειπώθηκαν αλήθειες.

Είπαν για αυτόν που ευχαρίστησε τους Αμερικάνους, γιατί ξεσηκώνουν την Τουρκία εναντίον μας για να τους δοθεί το δικαίωμα να μας προστατέψουν, ελέγχοντας και το Αιγαίο.

Είπαν για τον άλλον, που το κόμμα του υποδέχτηκε τον Βαν Φλιτ, δείχνοντας τους Ελληνες στρατιώτες και λέγοντάς του "ΣΤΡΑΤΗΓΕ ΙΔΟΥ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΑΣ".

Είπε ο λαϊκός τύπος για τα χάλια της παιδείας. Πάνω σε αυτό τον ρώτησαν με τρόπο τι τη θέλει την παιδεία, αφού δεν τη χρησιμοποίησε ποτέ.

Είπαν για τις 100.000 καινούριες θέσεις, για τους ανέργους. Είπαν για κάτι δισεκατομμύρια που θα τα χαίρεται ο λαός. Δισεκατομμύρια για το ένα, δισεκατομμύρια για το άλλο. Ποσό κάτω από 100.000, που παίρνουν οι συνταξιούχοι δεν ακούστηκε. Οικογενειάρχης που βγάζει 200.000 δρχ. και για δύο δωματιάκια που νοικιάζει πληρώνει 120.000 δρχ. δεν ακούστηκε. Και αφού χορτάσαμε δισεκατομμύρια ήρθε στο τέλος από τους δημοσιογράφους η ερώτηση - τέρας.

Να ακούς την ερώτηση και να θέλεις να κάνεις χαρακίρι. Να θέλεις να πεθάνεις. Να σπάσεις την τηλεόραση. Να σε κάνει να νομίζεις πως ζεις σε ψυχιατρείο. Ακούστε την ερώτηση: "Ποιος από τους δύο έκανε την καλύτερη εντύπωση;". Καταλαβαίνετε. Καλή, καλύτερη. Δηλαδή, κάνανε και οι δύο καλή εντύπωση, αλλά ο ένας από τους δύο έκανε καλύτερη.

Οι οπαδοί αρχίζουν να ψηφίζουν τηλεφωνικώς. Καθένας τον αρχηγό του. Οι αρχηγοί είχαν κοινό σύνθημα: "Ψηφίστε εμένα, γιατί ο άλλος είναι χειρότερος". Μετά οι σχολιαστές μιλήσανε για την προσωπικότητα των μονομάχων και κανείς δεν είπε για το περιεχόμενο του διαλόγου. Που μόνο διάλογος δεν ήταν αλλά δύο παράλληλες ομιλίες. Ενας μονόλογος γραμμένος από το αόρατο αφεντικό και μοιρασμένος σε δύο κομπάρσους.