Χρειάστηκαν μόλις δύο δεκαετίες, για να μετατραπεί η νεαρή τότε αγωνίστρια, εκφωνήτρια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, σε επαγγελματία υμνητή του κοινοτικού ιμπεριαλισμού και του μονόδρομου της ΟΝΕ. Ωστόσο, η ενασχόληση με το "φαινόμενο Δαμανάκη" δεν εστιάζεται μόνο στην ανάγκη συμβολικής καταδίκης του πολιτικού αμοραλισμού, ούτε περιορίζεται στα πλαίσια της τρέχουσας προεκλογικής αντιπαράθεσης των δημοτικών εκλογών.

Η τύχη της υποψηφιότητας της κ. Δαμανάκη θα αποτελέσει αντικειμενικάβαρόμετρο για τα σχέδια της κυβέρνησης, τόσο σε σχέση με την προώθηση του σχήματος της λεγόμενης "κεντροαριστεράς", όσο και σε σχέση με την ένταση της επίθεσης απέναντι στις κατακτήσεις των εργαζομένων.

Γιατί είναι βέβαιο ότι ένα θετικό αποτέλεσμα της κ. Δαμανάκη θα μεταφραστεί την επομένη των εκλογών από τον κ. Σημίτη, σαν πράσινο φως για να προωθήσει, με γρηγορότερους ρυθμούς, την αντιλαϊκή πολιτική που υλοποιεί σήμερα.

Γιατί, η ίδια η κ. Δαμανάκη δε διστάζει ακόμα και προεκλογικά να τονίζει την υποστήριξή της στην ιδέα της "κεντροαριστεράς" στην ανάγκη ενότητας όλων των "προοδευτικών δυνάμεων" απέναντι στο κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.

Δε διστάζει να ξαναβγάλει από το ντουλάπι τον σκουριασμένο μπαμπούλα της Δεξιάς και να αποκαλέσει το σημερινό ΠΑΣΟΚ προοδευτική δύναμη, γύρω από την οποία μπορούν τάχα να χτιστούν αξιόπιστα, αριστερά συμμαχικά κυβερνητικά σχήματα.

Αυτός είναι, εξάλλου, και ο βασικός λόγος πριμοδότησης της βασικής υποψήφιας της κυβέρνησης, με έναν πραγματικό πακτωλό χρημάτων και ένα όργιο προσωπικής προβολής που σπάνια συναντάμε σε δημοτικές αναμετρήσεις.

* * *

Προσπαθεί να αποπροσανατολίσει τον ψηφοφόρο από τον πραγματικό εχθρό.Εμφανίζει σαν μοναδικό υπεύθυνο για το σημερινό χάλι της Αθήνας τον κ. Αβραμόπουλο και την τετραετή θητεία του.

Ομως, ο εργαζόμενος γνωρίζει πλέον, από την ίδια του την πείρα, τις ευθύνες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, όλα αυτά τα χρόνια, σχετικά με τις συγκοινωνίες, το κυκλοφοριακό, το νέφος, την τσιμεντοποίηση της πόλης. Γνωρίζει, επίσης, ότι η κ. Δαμανάκη συνέπλευσε με τον κ. Αβραμόπουλο στην αύξηση της τοπικής φορολογίας των Αθηναίων κατά 50% και "διαφώνησε" εκ των υστέρων, σχετικά με τη συνετή διαχείριση των κονδυλίων.

Προσπαθεί να εμφανιστεί με διαφημιστικά σποτ και με πρόσφατη συνέντευξή της στο "ΒΗΜΑ" (6.9. '98) σαν η Μαρία που εκπροσωπεί τις λαϊκές γειτονιές, απέναντι σ' έναν Αβραμόπουλο που είναι ο μοναδικός εκφραστής της συντηρητικής πολιτικής.

Ομως, οι κάτοικοι των λαϊκών συνοικιών γνωρίζουν από πρώτο χέρι τις ευθύνες της κυβέρνησης που στηρίζει την κ. Δαμανάκη, για τη διόγκωση της ανεργίας, την αφαίρεση κατακτήσεων όπως το 8ωρο, την ένταση της λιτότητας, τον κίνδυνο διχοτόμησης του Αιγαίου και της Κύπρου. Γνωρίζουν πως η κ. Δαμανάκη, και σαν βουλευτής και σαν δημοτικός σύμβουλος, ευθυγραμμίστηκε με την κυβέρνηση στην κατεύθυνση του μονόδρομου της ΟΝΕ, σε όλα τα βασικά ζητήματα.

Προσπαθεί να αποστασιοποιηθεί από την πολιτική σημασία των δημοτικών εκλογών και το ΠΑΣΟΚ.

Ομως, την ίδια στιγμή συνδιοργανώνει προεκλογικά πάρτι με την κ. Λαλιώτη, με καλεσμένους το Υπουργικό Συμβούλιο και πρόσωπο της βραδιάς την κ. Δάφνη Σημίτη. Και φυσικά δε διστάζει να τονίσει από το βήμα του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ ("Αυγή" 13.9. '98) ότι τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ τις συνδέουν κοινοί στόχοι και κοινά επιτεύγματα στο χώρο της Αυτοδιοίκησης.

* * *

Προωθεί την κυβερνητική γραμμή των Τοπικών Συμφώνων Απασχόλησης, που στοχεύουν στην κατάργηση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και στην εξαπάτηση των ανέργων.

Ωστόσο, η προσπάθεια της κυβέρνησης να διασώσει την πολιτική της ντύνοντάς την με νέο προεκλογικό περιτύλιγμα, δε φαίνεται να αποδίδει. Το αστραφτερό χαμόγελο της κ. Δαμανάκη δεν μπορεί να σκεπάσει τη μαύρη εικόνα της κυβερνητικής πολιτικής, ούτε την γκρίζα Αθήνα στην οποία ζούμε, στην εποχή του κ. Σημίτη.

Γι' αυτό και τα κυβερνητικά στελέχη σπεύδουν ήδη να δώσουν ερμηνείες της επερχόμενης ήττας του κοινού συνδυασμού ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ. Με σειρά δηλώσεων ("ΒΡΑΔΥΝΗ" 10.9.'98), οι κ. κ. Πάγκαλος, Τσουκάτος κ. ά. σπεύδουν να αποδώσουν το αναμενόμενο αρνητικό αποτέλεσμα στην αυξημένη κομματική δύναμη της ΝΔ, στο χώρο της Α Αθήνας, η οποία, πάντως, έτσι και αλλιώς, δεν πλησιάζει το 50% του εκλογικού Σώματος...

Γι' αυτό και η κ. Δαμανάκη καλεί απελπισμένα και τους "αριστερούς της Νέας Δημοκρατίας να την ψηφίσουν" ("ΒΗΜΑ" 6.9.'98). Το μόνο που έχει καταφέρει προς το παρόν είναι να εξασφαλίσει τη στήριξη μερικών βουλευτών της ΝΔ ("ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" 14.9.'98) όπως η κ. Ελσα Παπαδημητρίου, που δεν καλοβλέπουν την ηγετική πορεία του κ. Αβραμόπουλου. Ομως, ο ψηφοφόρος του σημερινού δημάρχου αδυνατεί, και με το δίκιο του, να βρει μια ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στο πρόγραμμα, στην κενότητα του λόγου και στην πρακτική του κ. Αβραμόπουλου και στην "άλλη άποψη για το Δήμο" της κ. Δαμανάκη.

* * *

Ετσι, όσοι βγαίνουν κερδισμένοι από τη σημερινή νεοφιλελεύθερη πολιτική, δε φαίνεται να έχουν κανέναν ιδιαίτερο λόγο να εγκαταλείψουν τον αυθεντικό, γυαλιστερό εκπρόσωπό της, τον κ. Αβραμόπουλο.

Οσοι, αντίθετα, είναι οι χαμένοι από την κυβερνητική επίθεση στο σύνολο των δικαιωμάτων τους, δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία των Αθηναίων εργαζομένων, έχουν κάθε λόγο να μαυρίσουν την εκλεκτή του κ. Σημίτη και να υπερψηφίσουν το συνεπές αγωνιστικό ψηφοδέλτιο του Λ. Αυδή.

Η μάχη της Αθήνας θα στείλει αυτή τη φορά σαφέστατο μήνυμα καταδίκης της κυβερνητικής πολιτικής.

Μάκης ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να διασώσει την πολιτική της, ντύνοντάς τη με νέο προεκλογικό περιτύλιγμα, δε φαίνεται να αποδίδει. Το αστραφτερό χαμόγελο της κ. Δαμανάκη δεν μπορεί να σκεπάσει τη μαύρη εικόνα της κυβερνητικής πολιτικής, ούτε την γκρίζα Αθήνα στην οποία ζούμε, στην εποχή του κ. Σημίτη