Πρόσφατα ο πρωθυπουργός εξανέστη μέσα στη Βουλή γιατί ο «Ριζοσπάστης» δημοσίευσε τη «Μαύρη Βίβλο των διώξεων και της καταστολής της κυβέρνησης Σημίτη» και κατηγόρησε το ΚΚΕ για υπερβολή και λασπολογία, αφού -όπως ισχυρίστηκε- σε καμιά περίπτωση δεν υπάρχει πρόβλημα δημοκρατίας στη χώρα μας. Δεν ξέρουμε αν αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση θεωρεί αποκυήματα φαντασίας τις ενδεικτικές περιπτώσεις δίωξης και καταστολής στη διάρκεια της τετραετίας, που καταγράφονται στη «Μαύρη Βίβλο». Τα πεπραγμένα της πάντως αφορούν σε διώξεις και δίκες εργατών, αγροτών, άλλων εργαζομένων, μαθητών, φοιτητών, σε επεμβάσεις της αστυνομίας, και η ζωή και ο αυταρχικός κυβερνητικός κατήφορος συνεχίζεται.

Στον Πειραιά σέρνονται σε δίκη 10 μαθητές - μέλη του Συντονιστικού Αγώνα του σχολικού συγκροτήματος της ΣΚΥΠ για καταλήψεις που πραγματοποιήθηκαν στη διάρκεια των μεγάλων μαθητικών κινητοποιήσεων το Δεκέμβρη του 1998. Φυσικά δεν είναι η μόνη μαζική δίωξη μαθητών αφού, ιδιαίτερα μετά τη θέσπιση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου, στις 4 Δεκέμβρη του 1999, του «Ιδιώνυμου», έχουν «λυθεί τα χέρια», της κατά τα άλλα ανεξάρτητης δικαιοσύνης και ασκούνται αυτεπαγγέλτως διώξεις κατά πάντων. Είχαν προηγηθεί οι δίκες μαθητών στη Λάρισα για τη συμμετοχή στις καταλήψεις. Υπάρχει η περίπτωση της δίωξης του λυκειάρχη στην Πάτρα, γιατί συμπαραστάθηκε στους μαθητές του. Είναι καθημερινές οι κλήσεις μαθητών για απολογία σε αστυνομικά τμήματα και οι πιέσεις που ασκούνται σε γονείς.

Το ίδιο το κατηγορητήριο είναι αποκαλυπτικό των προθέσεων της κυβέρνησης και των υπαλλήλων της. Οι μαθητές είναι κατηγορούμενοι ανάμεσα στα άλλα γιατί: «επέτρεψαν με πρόθεση την είσοδο στα σχολεία εξωσχολικών και περιθωριακών ατόμων, ανέχθηκαν την τέλεση αξιόποινων πράξεων, μη αντιδρώντας σ' αυτή και αντιμετωπίζοντάς την, αν όχι θετικά, τουλάχιστον αδιάφορα, με συνέπεια να ενισχύσουν την απόφαση των πιο πάνω αγνώστων δραστών». Βέβαια οι εν λόγω «άγνωστοι», που καμιά σχέση δεν είχαν με το μαθητικό κίνημα, δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς ότι ίσως να ήταν σε διατεταγμένη υπηρεσία και χρησιμοποιούνται ως το άλλοθι για το χτύπημα των μαθητικών αγώνων.

Αυτά τα παραδείγματα που δε χωράνε ούτε στα φυλλάδια, ούτε στα σχέδια της εικονικής πραγματικότητας που παρουσιάζει η προεκλογική καμπάνια του ΠΑΣΟΚ, είναι και υπαρκτά και καταγεγραμμένα, μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν άλλο ένα επιπρόσθετο κριτήριο μπροστά στη σημαντική στιγμή της κάλπης στις 9 Απρίλη. Να καταδικαστεί η αντιλαϊκή, αυταρχική, αντιεκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης, να χτυπηθεί η συνολική πολιτική που βλέπει τα κοινωνικά, δημοκρατικά δικαιώματα προσαρμοσμένα στην «πρέσα» των μονόδρομου που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Στο μαύρο μέτωπο του αυταρχισμού και της καταστολής πρέπει να ορθωθεί το μέτωπο της αντίστασης και της αντεπίθεσης των λαϊκών δυνάμεων για ριζικές αλλαγές στην παιδεία και την κοινωνία.