Λίγες ώρες πριν τη σημερινή (Πέμπτη) έναρξη της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στη Λισαβόνα διαφαίνεται σαφέστατα ο ρόλος τον οποίο θέλει να παίξει η Γερμανία μέσα στη σύναξη των κυβερνήσεων των άλλων χωρών - μελών της ιμπεριαλιστικής ένωσης. Τις θέσεις που θα υποστηρίξει ο σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ στη Σύνοδο τις έχει γνωστοποιήσει σε γενικές γραμμές από βδομάδες στην πορτογαλική προεδρία της ΕΕ και ορισμένες γερμανικές εφημερίδες δημοσιεύουν περιληπτικά μερικά σημεία, που θα μπορούσαν να τιτλοφορηθούν σαν αγώνας ταχύτητας της Ευρώπης, για να μη χάσει τη σύνδεση με την οικονομική πρωτοπορία των ΗΠΑ. «Εννοείται ότι η γερμανική κυβέρνηση, ενώ κάνει λόγο για την "Ευρώπη" σαν σύνολο, ευλογάει πρώτα τα γένια της και γι' αυτό και συμφωνεί, αλλά και διαφωνεί με διάφορες θέσεις των άλλων κυβερνήσεων π.χ. της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας. Αναφέρεται μάλιστα ότι ο Σρέντερ έπεισε τον Πορτογάλο ομόλογό του και πρόεδρο, αυτή τη φορά της ΕΕ, Γκουτέρες να μην παρευρεθούν στη "σύνοδο απασχόλησης" και οι ειδικοί σ' αυτό το θέμα υπουργοί Εργασίας και Κοινωνικής Πολιτικής».

Το γενικό σύνθημα της γερμανικής καγκελαρίας είναι «η Ευρώπη δεν έχει άλλα περιθώρια χρόνου, πρέπει να πλησιάσει στον οικονομικό τομέα όσο γίνεται περισσότερο την Αμερική» και σ' αυτό το δρόμο ταχύτητας θέλει να δώσει στη «γερμανική αμαξοστοιχία» τη μεγαλύτερη δυνατή ώθηση.

Στο κείμενο θέσεων Σρέντερ γίνεται λόγος για προτεραιότητα της εθνικής απέναντι στην υπερεθνική ευρωπαϊκή πολιτική π.χ. στο θέμα των ημερομισθίων ή της φορολογικής πολιτικής. Αυτά είναι ζητήματα γερμανικής πολιτικής και όχι των Βρυξελλών, τονίζει ο Σρέντερ - όπως αναφέρεται - δε συμφωνεί με τη Γαλλία, την Πορτογαλία, την Ισπανία να αφαιρεθεί το θέμα της καταπολέμησης της ανεργίας από την εθνική αρμοδιότητα και να υπαχθεί στην ΕΕ με υποχρέωση αυτής της τελευταίας να διαθέσει και τα σχετικά κονδύλια. Αυτό είχε συμφωνηθεί στην περσινή Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στην Κολωνία, αλλά για το σοσιαλδημοκράτη καγκελάριο δεν είναι σκόπιμο να υπάρχει «μακροοικονομική κατεύθυνση» (από τις Βρυξέλλες) στην ευρωπαϊκή οικονομική, φορολογική και κοινωνική πολιτική.

Η Γερμανία δεν μπορεί να νοιάζεται για τους Γάλλους ανέργους και ούτε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα οφείλει να πονοκεφαλιάζει για την ανεργία.

Κατά την άποψη της γερμανικής καγκελαρίας η νομισματική πολιτική έχει ως πρώτιστο καθήκον τη διατήρηση της σταθερότητας των τιμών και σαν παράπλευρο καθήκον την υποστήριξη της γενικής οικονομικής πολιτικής της ΕΕ. Πάντως ο Σρέντερ κάνει μια σειρά συστάσεις στις άλλες κυβερνήσεις για την αντιμετώπιση των επιμέρους ζητημάτων.