Σύντροφοι και φίλοι,

Πρόκειται για μια νέα έκδοση των παμπάλαιων και χρεοκοπημένων συνθημάτων της "ψωροκώσταινας" και της "μεγάλης ιδέας", που μόνο τραγωδίες έφεραν στο λαό.

Πρόκειται για επανέκδοση, με σύγχρονο περιεχόμενο, που σκοπό έχει να υποτάξει το λαό, να τον καθηλώσει στην αποδοχή κάθε αντιλαϊκού μέτρου, στο όνομα του δήθεν εκσυγχρονισμού. Θέλουν να παραδώσουν πλήρως τη χώρα μας στους σχεδιασμούς της Νέας Τάξης Πραγμάτων, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Αυτός, είναι μονόδρομος. Αλλά όχι για τους εργαζόμενους. Είναι μονόδρομος για την ολιγαρχία.Για την τάξη που εκμεταλλεύεται άγρια τον εργάτη και την εργάτρια, για την τάξη που καταπιέζει τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα της κοινωνίας. Είναι πραγματικά μονόδρομος για εκείνους που απολαμβάνουν φοροαπαλλαγές, φοροδιαφυγή, τα υπερκέρδη τους. Για εκείνους, που είναι μια χούφτα, και που τα συμφέροντά τους είναι συνδεμένα με το διεθνές μονοπωλιακό κεφάλαιο, με τη Νέα Τάξη Πραγμάτων και τους τυχοδιωκτισμούς της.

Μονόδρομος όμως για τους εργαζόμενους είναι ο αγώνας ενάντια στο μονόδρομο της ολιγαρχίας.

Γι' αυτό και πρέπει να είναι καθαρό σε κάθε εργάτη και εργάτρια, σε κάθε νέο και νέα: Οταν ακούει τις ηχηρές φράσεις για ισχυρή Ελλάδα, για εκσυγχρονισμό, προσαρμογή στη διεθνή πραγματικότητα και άλλα παρόμοια, να κουμπώνεται. Γιατί αυτά τα συνθήματα κρύβουν όχι μόνο τη δίψα της ολιγαρχίας για περισσότερα κέρδη στη διεθνή αγορά, αλλά και σοβαρούς κινδύνους να εμπλακεί στρατιωτικά η Ελλάδα, ακόμα περισσότερο, στους τυχοδιωκτισμούς του ιμπεριαλισμού στα Βαλκάνια, στη Μ. Ανατολή, στη Β. Αφρική. Για τον έλεγχο των πετρελαίων. Για την παραπέρα θωράκιση της νέας τάξης, που προωθεί τη διχοτόμηση της Κύπρου και του Αιγαίου, υποκινώντας και αξιοποιώντας τις επεκτατικές βλέψεις της άρχουσας τάξης της Τουρκίας.

Τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε τη διαμάχη των δύο, Σημίτη και Εβερτ, για το βράδυ της Ιμια. Γυροφέρνουν συνεχώς στον τόπο του εγκλήματος, αλλά γυροφέρνουν και το ίδιο το πρόβλημα, κρύβοντας επιμελημένα την ουσία του. Ο κ. Σημίτης εμφανίζει την υποτέλειά του ως ρεαλιστική και φιλειρηνική πολιτική, ο δε κ. Εβερτ δε μας λέει τι ακριβώς ήθελε να γίνει εκείνο το βράδυ, να δοθεί το σήμα του πολέμου ναι ή όχι. Δε λέει καν τι θα έκανε ο ίδιος, λέει ότι θα είχε στη διάθεσή του άλλα χαρτιά. Γιατί δεν τα λέει; Δεν αποτελεί πια τώρα κρατικό μυστικό. Εμείς είμαστε βέβαιοι ότι θα έκανε ό,τι έκανε και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Προβάλλουν στον ελληνικό λαό το δέντρο και κρύβουν το δάσος. Το δάσος είναι ένα: Τα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια για το Αιγαίο και η χρησιμοποίηση της Τουρκίας ως μοχλού για να περάσουν αυτά. Οποιος δε βάζει στο στόχαστρό του τη στρατηγική των ΗΠΑ στην περιοχή και τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ στη νοτιανατολική Μεσόγειο, ανέχεται ουσιαστικά και τυπικά τα πάντα.

Η αναγόρευση της Τουρκίας σε μοναδική απειλή για την Ελλάδα όχι μόνο δεν τη θωρακίζει, αλλά αντίθετα ευνοεί τα αμερικανικά σχέδια με το πρόσχημα της επιδιαιτησίας.

Δυστυχώς, στο ζήτημα αυτό έχουν στήριγμα την ανοχή και των άλλων κομμάτων, που και όταν μιλούν για τον αμερικανικό παράγοντα, μιλούν εντελώς φιλολογικά, σαν ένα φυσικό φαινόμενο, που δεν είναι δυνατό κανείς να τα βάλει μαζί του.

Ο κ. Σημίτης, αλλά και ο κ. Εβερτ με τον τρόπο τους μιλάνε για Ελλάδα ισχυρή. Θέλω να επιστήσω την προσοχή σας, τέτοιες περιόδους που γίνεται διανομή και αναδιανομή αγορών, ο κίνδυνος να φουντώσει η εθνικιστική μεγαλομανία και ο μεγαλοϊδεατισμός είναι πολύ μεγάλος. Υποτέλεια και μεγαλοϊδεατισμός πάνε μαζί.

Και οι δύο, αλλά και τα άλλα μικρότερα κόμματα τρέφουν εκτός των άλλων και αυταπάτες ότι αν η Ελλάδα ως χώρα συμμετέχει ενεργά στους τυχοδιωκτικούς σχεδιασμούς των ιμπεριαλιστών, τότε θα είναι "μέσα στις εξελίξεις", θα "παίζει ρόλο", δε θα "είναι στο περιθώριο". Εμείς προειδοποιούμε ότι αυτή η στρατηγική θα μπλέξει τη χώρα σε περιπέτειες, θα την απομονώσει περισσότερο. Ο λαός μας δε θέλει κέρδη από τυχοδιωκτισμούς, δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν κέρδη.

Θυμίζουμε κάτι που μπορεί ίσως να έχει ξεχαστεί. Οταν ζητήθηκε να πάρουν μέρος μαζικά Ελληνες στρατιώτες στον πόλεμο της Βοσνίας, τότε όλες οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας κράτησαν την εξής στάση: Από τη μια δισταγμό για μια τέτοια ενέργεια που θα ξεσήκωνε τον ελληνικό λαό, από την άλλη όμως υπήρχε ο προβληματισμός ότι πρέπει να πάμε, αν πάει και τουρκικός στρατός, με το επιχείρημα να μην είμαστε στην ουρά των εξελίξεων. Βεβαίως, η Ελλάδα πήρε μέρος στις στρατιωτικές επιχειρήσεις με τις βάσεις της, με το πλοίο της και με ελληνικό προσωπικό. Ομως για την ώρα δεν πήρε μέρος μαζικά ο ελληνικός στρατός.

Σκεφθείτε πόσο επικίνδυνη είναι αυτή η λογική, να μη μένουμε ουρά των εξελίξεων.

Εμείς βροντοφωνάζουμε η Ελλάδα ένα μόνο ενεργητικό ρόλο μπορεί και πρέπει να έχει, το ρόλο του αγωνιστή κατά της "νέας τάξης πραγμάτων". Τον τιμητικό ρόλο της χώρας που δουλεύει για τη συναδέλφωση των λαών, κατά του εθνικισμού.