«Πρεμιέρα» εν μέσω ...γκρίνιας έκανε χτες στις τράπεζες το πρόγραμμα του Ταμείου Εγγυοδοσίας μικρών επιχειρήσεων για τα κεφάλαια κίνησης. Από τη μια τα παράπονα ότι κάποιες τράπεζες δεν μπόρεσαν να εξυπηρετήσουν τους ενδιαφερόμενους και από την άλλη οι διαρροές για ζητήματα που θέτουν ορισμένες τράπεζες για το «υψηλό ρίσκο» που αναλαμβάνουν, το χαμηλό επιτόκιο, την πιθανότητα άρσης της εγγύησης του Ταμείου εάν οι καταπτώσεις περάσουν το 12% των δανείων που θα χορηγήσει μία τράπεζα.

Ο υπουργός Ανάπτυξης Χ. Φώλιας θέλησε να τα «ξεμπερδέψει» όλα αυτά, δηλώνοντας ότι το πρόγραμμα συμφέρει τις τράπεζες, οι οποίες εξάλλου το αποδέχτηκαν εξετάζοντας τους σχετικούς όρους, και ότι τυχόν κενά στην προετοιμασία τους θα καλυφθούν τις επόμενες μέρες.

Το να κάνουν τις «δύσκολες» οι τράπεζες για να «κονομήσουν» περισσότερο, απειλώντας εμμέσως ότι δε θα εφαρμόσουν το πρόγραμμα στην πράξη, είναι αναμενόμενο, τώρα θα τις μάθουμε;

Αλλά το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι αυτό. Είναι ότι αντί για μια πολιτική πραγματικής στήριξης και του μικρότερου αυτοαπασχολούμενου, υλοποιούνται πολιτικές τύπου «ασπιρίνης» για την εξυπηρέτηση λίγων και εκλεκτών, εκείνων που πληρούν τα κριτήρια βιωσιμότητας της ΕΕ και της κυβέρνησης και ταυτόχρονα βεβαίως των τραπεζών. Η εχθρική για τα συμφέροντα των ΕΒΕ πολιτική εμφανίζεται ως μέτρο στήριξής τους...