Να καταργηθούν οι εισπρακτικές εταιρείες ζήτησε χτες η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ από τον υπουργό Ανάπτυξης Χ. Φώλια. Σίγουρα, η ύπαρξη και δραστηριοποίηση εισπρακτικών εταιρειών που εργάζονται για λογαριασμό των τραπεζών είναι πραγματικά ένας εξευτελιστικός μηχανισμός. Ομως, αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα αυτών που έχουν δάνεια προς τις τράπεζες; Το ζήτημα δεν είναι ποιος εισπράττει τις δόσεις. Δηλαδή, αν πλήρωνες τις δόσεις απευθείας στην τράπεζα θα ήταν λιγότερο επαχθές το βάρος του δανείου; Θα άλλαζε κάτι στη ληστρική πολιτική των επιτοκίων;

«Διαμαρτύρεται» η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ, όμως στην πράξη «χτυπάει το σαμάρι», γιατί δε θέλει να χτυπήσει το γάιδαρο, δηλαδή τις τράπεζες και την κερδοφορία τους. Δε θέλει να δει, στην πράξη και όχι στα λόγια, ότι υπάρχει μια πολιτική διαρκούς χτυπήματος του εισοδήματος που, σε συνδυασμό με τις συλλογικές συμβάσεις ντροπής που υπογράφει ο κυβερνητικός - εργοδοτικός συνδικαλισμός, εξαναγκάζει τις εργατικές και λαϊκές οικογένειες σε δανεισμό για να τα βγάλουν πέρα. Την ίδια ώρα, η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ δεν κάνει λόγο ούτε και έχει ασχοληθεί ποτέ με τις συνθήκες εργασιακής γαλέρας τις οποίες βιώνουν οι χιλιάδες εργαζόμενοι που απασχολούνται σε αυτές τις εταιρείες. Ούτε φυσικά και ενδιαφέρεται για το εργασιακό τους μέλλον.

Και επειδή όλα αυτά γίνονται για το θεαθήναι, τελικά, ύστερα από τα μαθήματα «ελεύθερης αγοράς» που τους παρέδωσε ο υπουργός Ανάπτυξης, η πλειοψηφία υποχώρησε και από αυτό το «αίτημα» και δήλωσε ότι θα στείλει πρόταση για την πρόθεση της κυβέρνησης να ρυθμίσει, τάχα, τη λειτουργία αυτών των εταιρειών.