Η αντίληψη πως οι ψηφοφόροι καλούνται να επιλέξουν «Εθνική Ελλάδος τεχνοκρατών» για την εκπροσώπηση της χώρας στο Ευρωκοινοβούλιο, που τόσο έντονα διακινείται στα ΜΜΕ, δεν είναι απλά προσχηματική. Υποκρύπτει στον πυρήνα της την κίβδηλη αντίληψη πως μετά τη «μακρά δεκαετία» της οικονομικής κατάρρευσης, η ιδέα μιας ριζοσπαστικής αλλαγής της κοινωνίας μας, προς όφελος των πολλών, έχει ηττηθεί.

Σύμφωνα με αυτήν την αντίληψη, έχει κυριαρχήσει πια ευρεία πολιτική συναίνεση μεταξύ πολιτών και αστικών κοινοβουλευτικών κομμάτων στην κατεύθυνση της ανάπτυξης των αγορών και της μεγιστοποίησης του επιχειρηματικού κέρδους. Η υποτιθέμενη αυτή συναίνεση επιτάσσει πως κάθε διαφωνία πρέπει να τσουβαλιάζεται ως λαϊκίστική παρέκκλιση.

Τους προηγούμενους μήνες, όμως, οι πλατιές φοιτητικές κινητοποιήσεις και η γενικότερη αντίδραση των λαϊκών στρωμάτων απέναντι στο νομοσχέδιο για την ιδιωτικοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης διέψευσαν το αφήγημα των μονοδρόμων. Παρά την υποχρηματοδότηση και την κατασυκοφάντηση που επιφυλάχθηκε για το δημόσιο πανεπιστήμιο, η κοινωνία αμφισβήτησε με πυγμή το αφήγημα του από μηχανής θεού (βλέπε επιχειρηματικά κέρδη) και απαίτησε να περιφρουρηθεί ο δημόσιος χαρακτήρας της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Η αντίδραση αυτή αποτυπώθηκε τόσο στις μεγάλες σε ένταση και διάρκεια κινητοποιήσεις όσο και στον δημόσιο λόγο, αναδεικνύοντας πως η λογική των «μονοδρόμων» είναι αλαζονική, ανούσια και αδύναμη.

Η κοινωνία, γνωρίζοντας πως το δημόσιο πανεπιστήμιο συνεχίζει να προσφέρει ουσιαστικές δυνατότητες μόρφωσης και πολλαπλής υποστήριξης των λαϊκών οικογενειών, έχοντας παράλληλα επίγνωση του εκφυλιστικού ρόλου που θα έχει ο επιχειρηματικός καιροσκοπισμός, δημιούργησε ένα ουσιαστικό ρήγμα στην αντίληψη των συναινέσεων και των μονόδρομων. Ενα ρήγμα που θορύβησε την εξουσία και έδωσε αυτοπεποίθηση στην κοινωνία.

Σε αυτές τις εκλογές θα στηρίξω το ΚΚΕ, παρά τις όποιες επιμέρους διαφωνίες, ακριβώς επειδή είναι το μόνο κόμμα που μπορεί να συμβάλει ουσιαστικά στη δημιουργία αντίστοιχων πολιτικών ρηγμάτων αμφισβήτησης, όχι μόνο στο πεδίο της Ανώτατης Εκπαίδευσης αλλά οπουδήποτε η αλαζονεία της εξουσίας επιδιώκει να υπονομεύσει και να εμπορευματοποιήσει κάθε πτυχή της συλλογικής κοινωνικής μας ύπαρξης.