Δεκαπέντε μέρες αγροτικών κινητοποιήσεων - που ακόμη συνεχίζονται - έφτασαν για να ταράξουν τη μίζερη ηρεμία των "στάσιμων υδάτων" της πολιτικής πραγματικότητας. Ακόμα και τη δική μας παθητική ηρεμία ή την κριτική απάθεια. Την καθημερινότητά μας. Εφτασαν για να εξοβελίσουν από την πρωτοκαθεδρία των τηλεοπτικών δελτίων, διάφορα σαφώς "εμπορικότερα" θέματα. Εφτασαν για να κινητοποιήσουν κρατικούς, κομματικούς, συνδικαλιστικούς και άλλους διαπλεκόμενους μηχανισμούς εξουσίας, καθώς και να συσφίξουν τις μεταξύ τους σχέσεις ενάντια στον "κοινό εχθρό". Ηταν αρκετές για να δρομολογήσουν ή και να καθορίσουν ακόμα, εξελίξεις στο εσωτερικό κάποιων πολιτικών κομμάτων. Ηταν αρκετές για να σκίσουν σε πολλά κομμάτια τον "μπερντέ" του "θεάτρου σκιών" που λέγεται σύγχρονο πολιτικό σκηνικό, και να δείξουν τόσο σ' αυτούς που θέλουν να δουν, όσο και σε αυτούς που δε θέλουν ή νομίζουν ότι δεν ενδιαφέρονται, πως υπάρχει από πίσω και καραγκιοζοπαίχτης που κουνάει τις φιγούρες.

Μας ανάγκασαν να τραβήξουμε το βλέμμα από τους αγώνες του πρωταθλήματος και του κυπέλλου στο ποδόσφαιρο και να κοιτάξουμε το δικό τους πραγματικό αγώνα. Να ξεχάσουμε για λίγο τις "πουλημένες διαιτησίες" και να ασχοληθούμε με κάποιες "πολιτικές ηγεσίες".Τα μουγκρίσματα των τρακτέρ σκέπασαν τα χειροκροτήματα για τη "Μις Υφήλιος", οι κατά παραγγελία "καταφρονεμένοι" των διαφόρων reality show παραμέρισαν μπροστά στους αυθεντικούς καταφρονεμένους. Οι "image makers" του Σημίτη ακόμα τραβάνε τα μαλλιά τους, όταν τον θυμούνται να βγαίνει στις οθόνες με ύφος "αποφασίζομεν και διατάσσομεν". Εν ολίγοις, οι αγρότες άρπαξαν την αλήθεια, την αληθινή ζωή και μας την πέταξαν κατάμουτρα, κι ίσως σε πολλούς έμοιαζε αυτό σαν πρωινό ξύπνημα μ' έναν κουβά παγωμένο νερό. Αφησαν κάποιους "ομήρους μες την πραγματικότητα", όπως λέει κι ένας στίχος του Νικόλα Ασημου...

Αφήστε τα κανάλια και διάφορες εφημερίδες να λένε ό,τι θέλουν. Ξέρετε από τον διπλανό σας κι από τους γύρω σας πώς δέχεται ο κόσμος τις αγροτικές κινητοποιήσεις. Οτι βλέπει τον εαυτό του εκεί στα μπλόκα κι ας μην τολμά να το κάνει πράξη. Πως ακούει ότι οι αποκλεισμοί συνεχίζονται και λέει "δώστε του, του κερατά". Οτι ακόμα κι αν δεν πιστεύει ότι αυτό θα γίνει, θέλει οι αγρότες να κερδίσουν. Στοιχηματίζει πάνω τους κάτι απ' την αξιοπρέπειά του... Ανεξάρτητα με την κατάληξη αυτού του αγώνα, ανεξάρτητα από το πόσα και ποια αιτήματα θα ικανοποιηθούν, από το πόσο θα τους υπονομεύσουν ή θα τους χτυπήσουν, από το τι θα γίνει γενικότερα, αυτοί οι άνθρωποι στα μπλόκα έχουν ήδη νικήσει σε μια μάχη. Μας έδειξαν τη δύναμη - ένα μικρό μέρος - μιας "άλλης Ελλάδας", που ίσως ακόμη ξαπλώνει ναρκωμένη κάτω από τα σκεπάσματα των "προκλήσεων του 2000" και της "ευρωπαϊκής προοπτικής". Μια "άλλη Ελλάδα" που της "χτυπάνε" ενδοφλέβιες ενέσεις ηρωίνης κάθε μέρα, αλλά μπορεί και να 'χει αρχίσει να αποκτά ανοσία. Τους το χρωστάμε αυτό...