"Συμπαραστέκομαι στον αγώνα των μαθητών, τα αιτήματα των οποίων είναι δίκαια. Ο νόμος που προωθεί η κυβέρνηση είναι αντιεκπαιδευτικός, δεν έχει να κάνει σε τίποτα με τη μόρφωση των παιδιών του ελληνικού λαού. Αντίθετα αποτελεί ένα ακόμα βήμα για την πλήρη ιδιωτικοποίηση της παιδείας. Γι' αυτό και πρέπει να καταργηθεί. Η κυβέρνηση ακολουθεί και στο χώρο της παιδείας, όπως και σε όλους όπου αναπτύσσονται αγώνες, την τακτική της να επιβάλει με αδιαλλαξία και με κάθε τρόπο τις επιλογές και διαταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης".

"Οι νόμοι γίνονται για να αποτελέσουν έναν κώδικα συνεννόησης των πολιτών. Για να μπορούν να συνυπάρξουν, να συνεργαστούν και να συνεννοηθούν. Οταν δεν υπάρχει συνεννόηση και συνεργασία, κάτι συμβαίνει με το νόμο. Αρα θα πρέπει να βρεθούνε τα στοιχεία εκείνα που να αποτελέσουν μια βάση για ένα νέο νόμο που να μπορούν να συνεργαστούν και να συνυπάρξουν μαθητές, καθηγητές, πολίτες και πολιτεία".

"Χαιρετίζω τις μαθητικές κινητοποιήσεις σαν το πιο ελπιδοφόρο γεγονός των τελευταίων χρόνων. Γιατί αγωνίζονται για ένα καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα, για το δικαίωμα των νέων να έχουν ίσες ευκαιρίες στη μάθηση και την προοπτική επαγγελματικής αποκατάστασης και καταξίωσης, που τους στερεί η αντιδραστική, αντιεκπαιδευτική μεταρρύθμιση της κυβέρνησης.

Το θέμα της δημόσιας δωρεάν Παιδείας δεν αφορά μόνο τους νέους και τους εκπαιδευτικούς, αλλά όλους τους εργαζόμενους, τους γονείς, το ίδιο το μέλλον του τόπου μας. Η μαύρη προπαγάνδα, η τρομοκρατία και οι εκβιασμοί δεν μπορούν να ανακόψουν τους αγώνες για καλύτερη παιδεία. Τα αγωνιζόμενα παιδιά μας αγωνίζονται για καλύτερη Παιδεία ενάντια στον αντιδραστικό νόμο της κυβέρνησης για την Παιδεία και δεν μπορεί να τους σταματήσει ο κυβερνητικός αυταρχισμός. Ελάχιστα ακραία κρούσματα δεν εκφράζουν το μαθητικό κίνημα που με συλλογικές δημοκρατικές διαδικασίες παίρνει τις αποφάσεις του και δίνει μαθήματα δημοκρατικότητας και υπευθυνότητας. Γι' αυτό και οι προβοκατόρικες ενέργειες δεν μπορεί να συκοφαντήσουν τον ωραίο αυτό αγώνα των μαθητών.

Η κυβέρνηση, επιτέλους, οφείλει να αφουγκραστεί την αγωνία των νέων για το μέλλον τους, να αναλάβει τις ευθύνες της απέναντι στους νέους και τους γονιούς τους και να καταργήσει τον αντιδραστικό νόμο, όπως διεκδικούν οι μαθητές. Οι ευθύνες της είναι τεράστιες για το αδιέξοδο που έχει δημιουργηθεί και τον επικίνδυνο δρόμο που παίρνουν τα πράγματα εξαιτίας της άρνησής της να ανταποκριθεί στο καθολικό αίτημα για απόσυρση των αντιεκπαιδευτικών νόμων.

Τα ΜΜΕ οφείλουν να σταθούν δίπλα στους μαθητές, να στηρίξουν τα αιτήματα του μαθητόκοσμου και να μη μετατρέπουν σε σίριαλ μεμονωμένα, ακραία και απαράδεκτα κρούσματα. Η μόρφωση των νέων είναι εθνική υπόθεση και πάνω από τα συμφέροντα των μεγαλοκαναλαρχών. Αλήθεια η ΕΣΗΕΑ και η ΠΟΕΣΥ δεν έχουν λόγο;".

"Είμαι σύμφωνος πάντα με τις κινητοποιήσεις των νέων. Και όχι μόνο σε σχέση με τις τωρινές διεκδικήσεις τους, αλλά γιατί αγωνίζονται και παλεύουν με νεανική ορμή και ενθουσιασμό. Πιστεύω ότι η κατάσταση στην παιδεία δεν έχει αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα από καμία από τις μεταδικτατορικές κυβερνήσεις. Ωστόσο πιστεύω ότι οι μαθητές με τις κινητοποιήσεις τους δεν μπορούν να αλλάξουν τίποτα. Οι αλλαγές γίνονται όταν έχεις ουσιαστικό διαπραγματευτικό μέσο. Η κυβέρνηση δεν έχει κανέναν ενδοιασμό στο να κλείνει τα αυτιά της στις αντιδράσεις και να κάνει αυτό που θέλει.

Αυτή είναι κυβέρνηση ευρωπαϊκού τύπου και για τα κοινωνικά προβλήματα προτιμά να αφήνει τις κοινωνικές ομάδες να τσακώνονται μεταξύ τους. Να επιδιώκει ο κόσμος να μαλώνει με τους μαθητές και τους αγρότες και να τους αποκαλεί αλήτες. Αυτή την τακτική εφάρμοσε και ο Παπαδόπουλος. Ελεγε ότι πρόκειται για κάποιους αλήτες που έχουν κλειστεί στο Πολυτεχνείο.

Θεωρώ δίκαιο αυτό τον αγώνα και αυτό που μου αρέσει πιο πολύ από τις κινητοποιήσεις είναι η συμμετοχή των μαθητών και ο τρόπος αντίδρασής τους, ο οποίος είναι δημοκρατικός. Θα μπορούσαν να αντιδράσουν σπάζοντας και δέρνοντας στα γήπεδα. Αλλά έχουν μια μέθοδο αντίδρασης που θα τους δώσει πολλά πράγματα απ' τα οποία θα μάθουν πράγματα που δε θα μάθουν ποτέ στα θρανία και θα αποκτήσουν κοινωνική συνείδηση. Οσοι αντιδρούν στις κινητοποιήσεις των μαθητών, όπως π. χ. Σύλλογοι Γονέων προσπαθούν να διασπάσουν τον αγώνα τους, παρόλο που οι αποφάσεις παίρνονται δημοκρατικά από τους μαθητές. Αυτό είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα για τη λειτουργία της δημοκρατίας στην Ελλάδα.

Τα μέτρα που λαμβάνουν το υπουργείο και η κυβέρνηση είναι σπασμωδικά και γελοία και δείχνουν ότι θεωρούν πως ο ελληνικός λαός είναι αδρανής και ηλίθιος. Η ιστορία με τους εισαγγελείς είναι τραβηγμένη και αποτελεί μια ακόμα άστοχη κίνηση ενός, έτσι κι αλλιώς, αποτυχημένου πολιτικού που κατάφερε να δημιουργήσει πανδαιμόνιο σε έναν νευραλγικό τομέα της κοινωνίας. Τα παιδιά που θα ψηφίσουν σε δύο χρόνια, έχουν καταλάβει τουλάχιστον την τακτική και του συγκεκριμένου προσώπου, αλλά και της κυβέρνησης.

Λέει ο υπουργός ότι οι μαθητές είναι ανενημέρωτοι για το θέμα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Ομως ο Αρσένης δεν μπήκε στον κόπο να ενημερώσει τους μαθητές, γιατί ήξερε ότι αυτό που κάνει είναι αποτυχημένο και ότι είναι μια σπασμωδική κίνηση χωρίς στόχο και αποτέλεσμα, όπως και όλες οι προηγούμενες μεταρρυθμίσεις.

Προσωπικά θα δυσκολευτεί να με πείσει ότι θα κάνει βαθιές τομές οποιοσδήποτε ασκεί εξουσία και ειδικότερα στους τομείς της παιδείας και του πολιτισμού, που είναι τόσο σημαντικοί τομείς για τον ελληνικό λαό".

"Ο κυβερνών, όποιος είναι αυτός, που θέλει να ονομάζει τον εαυτό του δημοκράτη, όσο προσοχή δίνει στους συμπολιτευόμενους, τόση προσοχή - με τόνο! - πρέπει να δίνει στους αντιπολιτευόμενους. Αν αυτό ακούγεται απλοϊκό, ο διάλογος και προτάσεις σε επίσημο επίπεδο είναι πιο σημαντικά για έναν δημοκράτη από τους αντιπολιτευόμενους παρά από τους δικούς του. Με αυτή τη θέση λοιπόν και βλέποντας μια κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια, με το πολύ πρόστυχο επιχείρημα και ελαφρύ του εκσυγχρονισμού, να εξαντλεί τα όρια της πολιτικής αλαζονείας, το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι είναι ότι έχουμε να κάνουμε με κακούς, αν όχι ύποπτους, κυβερνήτες. Το δεύτερο είναι ότι δεν είναι δημοκράτες. Και το τρίτο, πρακτικά πια, δεν έχασαν την ευκαιρία να το αποδεικνύουν στην πράξη. Βλέπε αγρότες, συνταξιούχους, μαθητές. Ωστόσο, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι αυτή εδώ η ράτσα έχει ζωντανή παραδοσιακή αξία, τόσο μακρινή παράδοση και σοφία σαν λαός, που κανένας "εκσυγχρονισμός" τέτοιου είδους δεν μπορεί να μπει πάνω της".

"Οι μαθητές έχουν απόλυτο δίκιο και σωστά απέχουν από τα μαθήματά τους. Για το λόγο αυτό, σαν Δημοτική Αρχή, θα φέρουμε το θέμα σε έκτακτη συνεδρίαση, τη Δευτέρα, του Δημοτικού Συμβουλίου, όπου θα εκδώσουμε ψήφισμα συμπαράστασης στους μαθητικούς αγώνες. Η στάση της κυβέρνησης απέναντι στους μαθητές είναι, με μια λέξη, απαράδεκτη. Μόνη λύση είναι να καταργηθεί αυτός ο αντιεκπαιδευτικός νόμος και να "φύγει" ο υπουργός Παιδείας".

"Στο όνομα του εκσυγχρονισμού η κυβέρνηση επιχειρεί, στην ουσία, να φράξει το δρόμο, στα παιδιά των χαμηλόμισθων οικογενειών, προς το Πανεπιστήμιο. Ωθεί τους μαθητές στα φροντιστήρια και τα ιδιωτικά σχολεία. Οι μαθητές αυτό το αντιλαμβάνονται. Αντιλαμβάνονται, επίσης, πως είναι πισωγύρισμα ο εκπαιδευτικός νόμος που προωθεί η κυβέρνηση.

Η ίδια δε η κυβέρνηση είναι αυτή, που με την αδιαλλαξία της ωθεί τους μαθητές σε καταλήψεις και κινητοποιήσεις. Είναι η μοναδική υπεύθυνη για όσα συμβαίνουν. Κι αν θέλει πραγματικά να ξεπεραστεί το πρόβλημα που δημιούργησε, πρέπει να υποχωρήσει, να πάρει πίσω το νόμο της. Οφείλει δε να συζητήσει με τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και τους γονείς, οι οποίοι είναι σε θέση να γνωρίζουν καλύτερα απ' όλους τι συμβαίνει στην παιδεία, και να διαμορφώσει ένα νόμο που θα προωθεί πραγματικά το ζήτημα της παιδείας".

"Σαν άνθρωπος είμαι υπέρ των επαναστάσεων. Και στις επαναστάσεις χάνεται το μέτρο, είναι άμετρες. Τα υπόλοιπα εναπόκεινται στην αυτοκριτική του καθενός".

"Ο νόμος 2525/97 για την παιδεία είναι βαθιά ταξικός. Αν εφαρμοστεί, θα αφαιρέσει το δικαίωμα στα παιδιά για το σχολείο, για τη γνώση και τον πολιτισμό. Ο Μπρεχτ το τόνισε με τα εξής λόγια: "Ψάξε για σχολείο άστεγε! Προμηθέψου γνώση παγωμένε! Πεινασμένε, άρπαξε το βιβλίο: Είναι όπλο, εσύ να πάρεις την εξουσία". Αυτό κάνουν τα παιδιά μας. Αγωνίζονται για να μην τους αφαιρεθεί αυτό το δικαίωμα.

Οταν εγώ ήμουν φοιτητής σε πανεπιστήμιο της Γερμανίας, εκλεγμένος στην ΕΦΕΕ της χώρας αυτής, βρέθηκα σε μια γερμανική επιτροπή για υποτροφίες. Ομολογώ ειλικρινά ότι δε βρήκα ούτε ένα υποψήφιο παιδί εργάτη, ούτε ένα υποψήφιο παιδί εργαζόμενου Γερμανού. Αυτά τα γνωρίζει πολύ καλά ο κ. πρωθυπουργός, γιατί δίδαξε σ' αυτά τα πανεπιστήμια. Ομως μπορεί κάποιος από τους υπεύθυνους να μας πει πώς θα ήταν το ελληνικό σχολείο αν τα υπέρογκα ποσά των τρισεκατομμυρίων που σπαταλώνται για "S-300" και "Πάτριοτ" δίνονταν για την Παιδεία; Αν δεις τα παιδιά, πες τους λοιπόν ένα γεια από μένα. Είμαι μαζί τους".