«Κάθε πέρσι και καλύτερα, γιατί τα πράγματα γίνονται κάθε μέρα και χειρότερα. Είμαι αναισθησιολόγος πάνω από 30 χρόνια και από την εμπειρία μου βλέπω ότι η κατάσταση χειροτερεύει»: Με τα λόγια αυτά ξεκίνησε να περιγράφει τη ζοφερή κατάσταση στο νοσοκομείο η Ελένη Κύργιου, διευθύντρια Αναισθησιολογίας.

Μετέφερε την εικόνα των ελλείψεων, με το 1/3 των θέσεων αναισθησιολόγων να μένουν κενές και με την κυβέρνηση να αναγκάζει το προσωπικό σε μετακινήσεις για την κάλυψη άλλων νοσοκομείων και μάλιστα με «εντέλλεσθε».

«Εχουμε πέντε καινούριες χειρουργικές αίθουσες, οι οποίες είναι κλειστές λόγω έλλειψης προσωπικού, εδώ και πέντε χρόνια. Αν λειτουργούσαν οι 5 αίθουσες, θα εκτελούνταν επιπλέον 200 επεμβάσεις μηνιαίως. Αν λειτουργούσαν σε όλα τα νοσοκομεία πανελλαδικά όλες οι χειρουργικές αίθουσες, δεν θα είχαμε λίστες αναμονής», ανέφερε χαρακτηριστικά απαντώντας στα επιχειρήματα της κυβέρνησης για τα επί πληρωμή χειρουργεία, με τα οποία «οι ασθενείς θα πληρώνουν περισσότερα και εμείς θα δουλεύουμε περισσότερες ώρες».

Η Ελένη Κύργιου μετέφερε την πείρα της, από την «τύχη» που - όπως είπε - είχε να σπουδάσει στη Σοβιετική Ενωση, πριν 40 χρόνια, όταν οικοδομούνταν ο σοσιαλισμός: «Δωρεάν. Τα πάντα δωρεάν. Για όλους τους φοιτητές, όχι μόνο της ΕΣΣΔ, αλλά και τους εκατοντάδες χιλιάδες απ' όλο τον κόσμο που πήγαν να σπουδάσουν εκεί. Σ' αυτή τη χώρα, όπως και σε άλλες σοσιαλιστικές χώρες, παρόλο που ήταν πρώτη φορά στην Ιστορία κράτη με εργατική εξουσία και τις αδυναμίες που είχαν, κερδίσαμε πράγματα που στην εποχή μας δεν μπορούμε ούτε να τα φανταστούμε. Παρείχαν σε όλους τους ασθενείς δωρεάν Υγεία σε όλα τα επίπεδα: Πρόληψη, θεραπεία, αποκατάσταση. Κι όχι μόνο δωρεάν, ήταν πολύ υψηλού επιπέδου και πρωτοποριακές θεραπείες.

Σε αυτή την εποχή που ζούμε, με τόσα δισ. κέρδη οι ασθενείς δεν έχουν τα βασικά: Το φάρμακο. Που ψάχνουν να βρουν φάρμακα και είναι πανάκριβα.

Προληπτικές εξετάσεις, των οποίων η πλειοψηφία γίνεται στον ιδιωτικό τομέα.

Το δημόσιο νοσοκομείο, που καταρρέει».