Ειδική έκδοση και εκδήλωση έκανε ο ΣΕΒ για τις ευρωεκλογές, ενώ έχουν προηγηθεί και ακολουθήσει διάφορα, όπως κοινοποιήσεις άρθρων, email - «διαφημιστικά φυλλάδια» του ευρωμονόδρομου από μεγάλες εταιρείες προς τους εργαζομένους τους. Ανάμεσα σε αυτούς που «σπαμάρουν» είναι η «Lidl», γνωστή πολυεθνική αλυσίδα σούπερ μάρκετ, και η «Boehringer Ingelheim», διεθνής φαρμακευτικός όμιλος.

Οπως διαβάζουν οι εργαζόμενοι της φαρμακοβιομηχανίας, «σε έναν ολοένα και πιο σύνθετο κόσμο, με γεωπολιτικές και κοινωνικές εντάσεις, τα διακυβεύματα δεν θα μπορούσαν να είναι υψηλότερα», «σκιάζοντας» τους εργαζόμενους πως τάχα κινδυνεύει... «η ικανότητα της Ευρώπης να λειτουργήσει ως πρότυπο για τον κόσμο, προωθώντας και υποστηρίζοντας αξίες που προάγουν την ειρήνη, τη σταθερότητα, την ευημερία, τις ανοιχτές κοινωνίες και τις αγορές». Ολα αυτά η ΕΕ της εκμετάλλευσης, της φτώχειας και των πολέμων! Ενώ σε περίπτωση που κάποιος εργαζόμενος δεν... έπιασε το υπονοούμενο, ο όμιλος τονίζει ότι «μοιραζόμαστε τις αξίες στις οποίες ιδρύθηκε η Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι επενδύσεις μας, η επιχειρηματικότητα και η καινοτομία μας εξαρτώνται από προβλέψιμες και σταθερές συνθήκες. Γι' αυτό πιστεύουμε ότι υπάρχουν πολλοί καλοί λόγοι για να ψηφίσουμε στις ευρωπαϊκές εκλογές και να υποστηρίξουμε την Ευρώπη».

Αλήθεια, για ποια σταθερότητα και για ποια οφέλη μιλάνε; Τη «σταθερότητα» και τα «οφέλη» της ακρίβειας και των μισθών που τελειώνουν στη μέση του μήνα, των 13 ωρών δουλειάς και των «ελαστικών» σχέσεων εργασίας, του αδιεξόδου των αγροτών και μικρών επαγγελματιών, της απαγόρευσης των απεργιών, του «φακελώματος», της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Παιδείας και της Υγείας; Την «κανονικότητα» του «πάμε και όπου βγει» με το έγκλημα των Τεμπών, της ασφυκτικής κατάστασης που βγάζει εκατομμύρια λαού στον δρόμο σε όλες τις χώρες της ΕΕ; Οσο για τις αξίες τις μάθαμε πια. Είναι οι αξίες των εκμεταλλευτών των λαών που συνυπάρχουν η καταστολή και η ενσωμάτωση για να θωρακίζεται η εξουσία τους, οι αξίες του πολέμου και των επεμβάσεων, της στήριξης της γενοκτονίας του Παλαιστινιακού λαού, του αντιδραστικού καθεστώτος Ζελένσκι.

Θέλουν να πάρουν πάνω τους οι εργαζόμενοι τους στόχους και τις ανησυχίες των ευρωπαϊκών μονοπωλίων για την «προώθηση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος» και την αντιπαράθεση με τα άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα σε μια «περίοδο με έντονες γεωπολιτικές προκλήσεις».

«Είναι επιτακτική η ανάγκη να απαντήσουμε στο πώς η Ευρώπη μπορεί να αλλάξει πορεία, ώστε να αντιμετωπιστεί το αυξανόμενο έλλειμμα ανταγωνιστικότητας και να ενισχυθεί η αναπτυξιακή της δυναμική με ορίζοντα το 2030», γράφει ο ΣΕΒ.

Μόνο που η θωράκιση της ανταγωνιστικότητας περνάει ακριβώς πάνω από τους εργαζόμενους και τη λαϊκή πλειοψηφία. Από τα τσακισμένα δικαιώματα και την ένταση της εκμετάλλευσης για μεγαλύτερο καπιταλιστικό κέρδος μέχρι την περαιτέρω στρατιωτικοποίηση, την πολεμική οικονομία, τη συμμετοχή στις πολεμικές συρράξεις και τα μακελειά.

Για την ενίσχυση 5 πυλώνων του ευρωπαϊκού οικοδομήματος μιλάει ο ΣΕΒ, μεταξύ άλλων για μια καλύτερη και αποτελεσματικότερη ενιαία αγορά, την ενίσχυση της επαναβιομηχάνισης για περισσότερη ανθεκτικότητα, την ενδυνάμωση της αγοράς εργασίας με σύγχρονες γνώσεις και «ευελιξία» στο εργασιακό περιβάλλον κ.ά.

Στο ίδιο μήκος κύματος αναφέρει η φαρμακευτική, «οι υπάλληλοί μας ωφελούνται από την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και συνεργασία... η ελεύθερη κυκλοφορία αγαθών είναι απαραίτητη», «η ΕΕ εργάζεται προς ένα βιώσιμο μέλλον (...) η βασική ιδέα είναι να συμπληρωθεί η Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία με μια Ευρωπαϊκή Βιομηχανική Συμφωνία, ώστε να αναδειχθεί η ανταγωνιστικότητα ως στρατηγική προτεραιότητα και να επιτευχθεί ο στόχος του 2050».

Μόνο τυχαία δεν είναι η παραπάνω «ανάληψη δράσης», επιδιώκοντας να αναχαιτίσουν το ρεύμα αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής που ήδη εκφράζεται και μπορεί να μεγαλώσει. Παίρνουν τα μέτρα τους διότι βλέπουν πως διευρύνονται η δυσαρέσκεια και η αγανάκτηση προς την ΕΕ, επιδιώκουν να σύρουν σύσσωμες τις εργατικές - λαϊκές δυνάμεις πίσω από τη στρατηγική της. Τους τρομάζει πολύ παραπάνω ότι στην Ελλάδα υπάρχει επιλογή που αποκρυσταλλώνει όλα αυτά. Είναι το ΚΚΕ που η ενίσχυσή του θα δώσει χαστούκι στην ΕΕ, στην κυβέρνηση και στα κόμματά της, θα δυναμώσει τη μοναδική, αξιόπιστη, μαχητική λαϊκή αντιπολίτευση απέναντι στον «οδοστρωτήρα» του κεφαλαίου.

Σε κάθε περίπτωση, όπως φαίνεται, οι επιχειρηματικοί όμιλοι και ενώσεις δεν πάνε καθόλου χαλαρά στις εκλογές. Το ίδιο πρέπει να κάνουν και οι εργαζόμενοι, να πάνε στην κάλπη με ψηλά το κεφάλι, να απορρίψουν την τρομοκρατία, τους εκβιασμούς και τα ψευτοδιλήμματα, να ενισχύουν το ΚΚΕ κάνοντας την επιλογή που δεν θα μετανιώσουν.