Σοβαρό πρόβλημα δικαιολόγησης του «αντιπολιτευτικού» τίτλου της αντιμετωπίζει η ηγεσία της ΝΔ, η οποία, από τη μια, ακολουθεί κατά πόδας και στηρίζει την κυβερνητική πολιτική, αλλά, ταυτόχρονα, προσβλέπει ...στη φθορά του ΠΑΣΟΚ από την ίδια πολιτική.

Η ολοφάνερη αδυναμία της να διαφοροποιηθεί από την εφαρμοζόμενη πολιτική ακόμα και σε φραστικό επίπεδο, δημιουργεί υπαρξιακά αδιέξοδα, από τα οποία η ηγεσία του κόμματος επιχειρεί να ξεφύγει, προδικάζοντας την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις επόμενες εκλογές ή αναζητεί «σωσίβιο» στην εσωτερική φαγωμάρα στο κυβερνών κόμμα. Χαρακτηριστική του «τρόπου σκέψης» της Ρηγίλλης είναι η εκτίμηση του Μ. Εβερτ ότι συμφέρει το κόμμα του οι εκλογές να γίνουν στο τέλος της τετραετίας για να μπορεί να είναι πιο κοντά στις προεδρικές εκλογές! «Μας συμφέρει να εξαντλήσει την τετραετία η κυβέρνηση, γιατί θα είναι (σ.σ. οι εκλογές) πλησιέστερες στην ημερομηνία της προεδρικής εκλογής του 2005», είπε στο «Βήμα της Κυριακής», επεξηγώντας ότι «είναι δύσκολο η αντιπολίτευση να προκαλέσει εκλογές πολύ σύντομα, όταν θα έχουν προηγηθεί άλλες, λίγους μήνες πριν». Ο πρώην πρόεδρος της ΝΔ ανέφερε τον Οκτώβρη σαν πιθανότερη ημερομηνία για εκλογές, γιατί η κυβέρνηση «δε δείχνει ικανή να αντισταθεί στις εντεινόμενες πιέσεις από τους πολίτες και τα οργανωμένα συμφέροντα».

Παρόλο που την εκτίμηση του Μ. Εβερτ για πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο συμμερίζονται αρκετά στελέχη, ωστόσο η ηγεσία του κόμματος δε δείχνει... να βιάζεται, προκειμένου να παρουσιάσει το τρομερό ...κυβερνητικό πρόγραμμα, το οποίο διαρκώς προαναγγέλλεται, αλλά ποτέ δεν παρουσιάζεται. Ο κυριότερος λόγος της διαρκούς αναβολής του προγράμματος πρέπει να αναζητηθεί στο φόβο για το πολιτικό κόστος, εξαιτίας των «προωθημένων» νεοφιλελεύθερων μέτρων που θα περιλαμβάνονται και θα σπεύσει να εκμεταλλευτεί το ΠΑΣΟΚ. Ως «εναλλακτική λύση» εξετάζεται να παραμείνει σε γενικόλογους «άξονες» και τελικά να ματαιωθεί η παρουσίαση συγκεκριμένων «μη δημοφιλών» μέτρων, ώστε να διευκολυνθεί η δημαγωγία και ο προσεταιρισμός της λαϊκής δυσαρέσκειας.