Ανεξάρτητα από το πόσο «παρατεταμένος» ή όχι θα είναι ο πόλεμος κατά του Ιράκ, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός θα είναι ο μεγάλος χαμένος. Εχει ήδη υποστεί καίριο πλήγμα ο μύθος πως τίποτα δεν μπορεί να αντισταθεί απέναντι στην πανίσχυρη πολεμική μηχανή των ΗΠΑ. Μπορεί να δολοφονούν, βομβαρδίζοντας άνανδρα και εκ του ασφαλούς από τα τριάντα χιλιάδες πόδια, αλλά όταν πατάνε στη γη ως εισβολείς και κατακτητές η υπεροπλία τους ως διά μαγείας «εξαφανίζεται». Αίφνης, ο θεόρατος γίγαντας - ηγεμόνας κονταίνει «επικίνδυνα» στα μάτια των λαών, που αναθαρρεύουν και αντλούν δυνάμεις για την οριστική «αποκαθήλωσή» του.

Οσο οι καρικατούρες της «αυτοκρατορίας» Μπους - Μπλερ χοροπηδάνε από τη χαρά τους, ξεφωνίζοντας ότι θα σφάζουν και θα δολοφονούν «μέχρι τη νίκη», αυτό που έχουν εξασφαλίσει είναι η βαριά ήττα. Σε καμία περίπτωση δε θα μπορέσουν να υποδουλώσουν ένα λαό που μάχεται σύσσωμος τους «απελευθερωτές». Αντιμέτωποι με την, απόλυτα δικαιολογημένη περιφρόνηση και το χλευασμό των λαών είναι οι «φιλειρηνιστές» της ΕΕ, οι οποίοι καραδοκούν σαν ύαινες για τη μοιρασιά της λείας, πασχίζοντας να μη προκαλέσουν την οργή του μεγάλου αφεντικού. Ευρηματικότατοι, όταν πρόκειται να συμβιβάσουν τα συμφέροντά τους με αυτά των ΗΠΑ. Η κάλυψη του ΟΗΕ είναι αναγκαία «κυρίως για να μην φανούν οι ΗΠΑ ως μια δύναμη κατοχής», δήλωσε με αφοπλιστική ειλικρίνεια χτες ο Χ. Σολάνα...

Χειροπιαστή απόδειξη ότι η ΕΕ δε δίνει ούτε ένα ευρώ για τον ιρακινό λαό είναι η επαίσχυντη και απάνθρωπη στάση στο ζήτημα των προσφύγων. «Ούτε ένας δε χωράει», διακηρύσσει ξεδιάντροπα ο προεδρεύων Κ. Σημίτης, ο οποίος με παγερή αδιαφορία θα παρακολούθησε το χτεσινό ανοσιούργημα με τους κατατρεγμένους μετανάστες στη Χίο... Δε φτάνει που τους βομβαρδίζουν και τους ξεριζώνουν από το τόπο τους, τους κυνηγάνε παντού.