'Η, ότι δεν ξέρει «τι του γίνεται» ή ότι επιχειρεί μια εξαπάτηση πρώτου μεγέθους, πρώτα και κύρια των λαϊκών στρωμάτων. Επειδή το πρώτο δε συμβαίνει σίγουρα με τον Κ. Καραμανλή, δε μένει παρά το δεύτερο. Και αυτή είναι η πραγματικότητα. Ο πρόεδρος της ΝΔ εξαντλεί την προεκλογική καμπάνια του στο να παραπλανήσει πρώτα και κύρια τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους αγρότες και τους μικρομεσαίους, ότι η πολιτική που θα εφαρμόσει θα αποτελέσει... φιλολαϊκή διέξοδο στην πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση Σημίτη! Φυσικά γνωρίζει ότι είναι «κομμάτι» δύσκολο να μεταμορφώσει το αποκρουστικό και απάνθρωπο πρόσωπο της πολιτικής του κόμματός του - ταυτόσημο με αυτό της κυβέρνησης Σημίτη. Προκειμένου όμως να επιτύχει τα μεγαλύτερα δυνατά αποτελέσματα χρησιμοποιεί τα εξής δυο όπλα:
- Ασύστολη δημαγωγία για τα «καθημερινά προβλήματα». Δεν υπάρχει ομιλία του σε προεκλογική συγκέντρωση που να μην επαναλαμβάνει μονότονα τις νεοφιλελεύθερες και αντιδραστικές θέσεις του για την ανεργία, τη φτώχεια, την παιδεία, την υγεία, την εγκληματικότητα και τελευταία το Χρηματιστήριο. Προκειμένου όμως να μη φανεί ο βαθιά αντιλαϊκός χαρακτήρας αυτών των θέσεων, ο Κ. Καραμανλής τις έχει «εμπλουτίσει» με συγκεκριμένες υποσχέσεις που δεν είναι τίποτα περισσότερο από προεκλογικά πυροτεχνήματα. Για παράδειγμα, το κόστος της...«φιλολαϊκής» πολιτικής του δεν ξεπερνά τα 500 δισ. δρχ.! (Το αγροτικό πρόγραμμα στοιχίζει 240 δισ., οι φορολογικές ελαφρύνσεις 100 δισ. Υπολογίζουν ότι θα εξοικονομήσουν 500 δισ. δρχ. από τον περιορισμό των κρατικών δαπανών - (διάβαζε κοινωνικών δαπανών) - και από την παραπέρα μείωση των επιτοκίων, άρα όπερ έδει δείξαι..!). Φοβούμενος μάλιστα μην κατηγορηθεί για λαϊκισμό και υποσχεσιολογία, ανακάλυψε περιχαρής ότι το κόστος των αντίστοιχων υποσχέσεων του Κ. Σημίτη ανέρχεται σε ένα τρισ.(!).
- Το δεύτερο όπλο του Κ. Καραμανλή είναι οι αμερικανόπνευστες συνταγές για δημιουργία ενός «πιο ανθρώπινου προσώπου» από αυτή του Κ. Σημίτη, που υπαινίσσεται και πιο ανθρώπινη πολιτική. Οι «προσωπικές στιγμές», οι περιοδείες ειδικά στις υποβαθμισμένες περιοχές του Λεκανοπεδίου, οι ανθρώπινες συναντήσεις και συζητήσεις με τα ασθενέστερα στρώματα, αποτελούν μέρος ενός καλά επεξεργασμένου και οργανωμένου προπαγανδιστικού σχεδίου.