"Οι αγώνες από μόνοι τους δεν οδηγούν σε πολιτικές μετατοπίσεις, δεν οδηγούν σε πολιτικές ανακατατάξεις". Με την επισήμανση αυτή άρχισε το τρίτο μέρος της ομιλίας του ο Νίκος Σοφιανός.

"Εγινε, είπε, και συζήτηση σε σχέση με τους αγώνες και τη σημασία των αγώνων. Πρέπει να προσέξουμε μια πλευρά. Οτι οι αγώνες από μόνοι τους δεν οδηγούν σε πολιτικές μετατοπίσεις, οι αγώνες από μόνοι τους δεν οδηγούν σε ανακατατάξεις πολιτικές. Για να υπάρχουν ανακατατάξεις πολιτικές, για να έρχεται ο κόσμος που αγωνίζεται κοντά στο Κόμμα μας, να κερδίζεται με την πολιτική του, να παίρνει τη θέση του στις γραμμές της Οργάνωσής μας, χρειάζεται μια ασίγαστη και έντονη διαπάλη πολιτική και ιδεολογική, να καταλαβαίνει ο νέος ότι δε φτάνει να παλέψει μόνο για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει, ότι σήμερα χρειάζεται συνολικότερη πάλη, ότι δε φτάνει μόνο να "σιχτιρίζει" την κατάσταση την πολιτική, την κυρίαρχη, χρειάζεται να οδηγείται σε σύγκρουση με αυτήν την πολιτική. Χρειάζεται να αποκαλύπτεται στο νέο άνθρωπο σήμερα από την Οργάνωσή μας η ανάγκη της αλλαγής των συσχετισμών, η ανάγκη της αλλαγής των πολιτικών συσχετισμών, της στήριξης του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Γι' αυτό εκτός από την προσπάθεια της Οργάνωσής μας να αναπτυχθούν αγώνες, πρέπει να βλέπουμε και πώς η Οργάνωση και πριν και κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά τους αγώνες συνεχίζει, εντείνει την ιδεολογική και πολιτική της παρέμβαση.

Είναι, σύντροφοι, συμπέρασμα από τη δουλιά μας ότι εκεί που δεν υπάρχει οργάνωση της ΚΝΕ, εκεί που δεν υπάρχει Κνίτης, εκεί που δεν υπάρχει παρέμβαση, όσοι αγώνες και αν γίνονται, δεν μπορούν από μόνοι τους να φέρουν αποτελέσματα.

Ομως πρέπει να προσέξουμε ένα σημείο: Μιλάμε κατ' αρχήν για αποτελέσματα σε σχέση με την πολιτική μετατόπιση. Πρέπει, όμως, επίσης να προσέξουμε και κάτι σε σχέση με τα άμεσα αποτελέσματα από τους αγώνες. Είναι σωστό ότι ο νέος κατεβαίνει στο δρόμο, διεκδικεί και θέλει να κερδίσει, θέλει να πάρει, να αποσπάσει ή να καθυστερήσει κάποια μέτρα, τα οποία τα αντιμετωπίζει μπροστά του.

Ομως πρέπει να γίνεται κατανοητό από τη δουλιά μας ότι οι αγώνες σήμερα πολύ δύσκολα μπορούν να φέρνουν αποτελέσματα χειροπιαστά, γιατί έχουμε να κάνουμε με μια πολιτική η οποία υλοποιεί τις κατευθύνσεις της ΕΕ και της "νέας τάξης πραγμάτων". Μια πολιτική αδυσώπητη, η οποία χειραγωγεί συνειδήσεις και ότι, επίσης, οι συσχετισμοί σήμερα στην εργατική τάξη και οι πολιτικοί συσχετισμοί δεν είναι τέτοιοι που να μπορούν έναν αγώνα να τον οδηγούν στη νίκη. Εχουμε την εμπειρία από τον αγώνα των εκπαιδευτικών, αλλά και από αγώνες της νεολαίας, πόσο δύσκολο, παρά τις ανεβασμένες μορφές πάλης, παρά τα ανεβασμένα σημεία τα οποία εκτιμήσαμε και μεις στη δουλιά μας, πόσο δύσκολο ήταν το να υπάρχουν χειροπιαστά αποτελέσματα.

Επιβάλλεται, λοιπόν, να αναδείχνουμε την ανάγκη και της αλλαγής των συσχετισμών και τη δυσκολία που έχει σήμερα η πάλη και, το κυριότερο, να αναδείχνουμε και ένα πιο χειροπιαστό αποτέλεσμα, που μπορεί να μην το βλέπει άμεσα ο νέος, που βγαίνει όμως από την ανάπτυξη των αγώνων: Την αίσθηση ότι μόνο από τον αγώνα μπορούν να βρίσκουν το δίκιο, την αίσθηση της ενίσχυσης της συλλογικότητας στη νεολαία, την αίσθηση ότι μέσα από τους αγώνες μπορούν να αλλάζουν οι συσχετισμοί, μπορούν να καλυτερεύουν οι συνθήκες, ώστε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε πιο ολοκληρωμένα στη συνολικότερη αντιπαράθεση με την κυρίαρχη πολιτική".