Συχνά, ιδιαίτερα μετά από έντονη προσπάθεια της Οργάνωσης, στην κατεύθυνση να ανοίξουμε τη δουλιά μας στο σύνολό της αναπτύχθηκε έντονος προβληματισμός σε συντρόφους, αλλά και σε επιρροές, που έπαιρνε τη μορφή της εξής ερώτησης: "Γιατί παρόλο που δουλέψαμε πολύ, γιατί αφού οι θέσεις μας έχουν απήχηση, συναντούν τη συμφωνία των νέων, γιατί αφού αυτές ανταποκρίνονται στα συμφέροντα της νεολαίας, οι νέοι δε μας ακολουθούν μαζικά στην κινητοποίηση, στην οργανωμένη ζωή, δε μεταφράζονται μαζικά σε ψήφους". Είναι ένα ερώτημα που θα πρέπει πιεστικά να απαντηθεί, παίρνοντας υπόψη μας πρώτα και κύρια το γεγονός ότι η άρχουσα τάξη επενδύει, παρεμβαίνει στη συνείδηση της νεολαίας, με στόχο να καθυποτάξει, να ελέγξει τον αυριανό εργάτη, τον αυριανό επιστήμονα, τον αυριανό άνεργο.

Οι αντιθέσεις που επικρατούν, από τη φύση του καπιταλισμού, δεν μπορεί παρά να εκφράζονται και στο χώρο των ΤΕΙ, καθώς και οι προσπάθειες της αστικής τάξης, λόγω και της ταξικής του σύνθεσης (στην πλειοψηφία παιδιά εργατών - μικρομεσαίων - αγροτών). Ετσι λοιπόν αυτό που συναντάμε, και εκφράζεται και μέσα από τα προγράμματα σπουδών, είναι ότι από τη μία η τεχνολογία αναπτύσσεται, οι δυνατότητες για γνώση της πραγματικότητας ολοένα και μεγαλώνουν, όμως αυτές όχι μόνο δε γίνεται προσπάθεια να μεταδίδονται, αλλά όλο και περισσότερο στρεφόμαστε στο να παίρνουμε γνώσεις μιας χρήσης, να γινόμαστε όλο και περισσότερο εξαρτημένοι από τις ανάγκες της αγοράς που θέλει η αστική τάξη, της πορείας που χαράζουν για τον τόπο και την ανάπτυξή του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εργασία που μπήκε σε τμήμα των ΤΕΙ "Πώς να γυαλίζουμε τα παπούτσια των ενοίκων ενός ξενοδοχείου". Συναντάμε αντιλήψεις επίσης στο σπουδαστικό κόσμο που αντανακλούν σε ένα βαθμό την επίδραση της κυρίαρχης λογικής (λογικής της άρχουσας τάξης). Οπως αυτό της μη αντίληψης της αιτίας του προβλήματος, βρίσκοντας τους ενόχους στην κακή διαχείριση ή το καθοδηγητικό κατεστημένο ή αυτή της αντίληψης του ΤΕΙ - γυάλα π. χ. "να κοιτάξουμε τη σχολή μας", "τι σχέση έχουν τα ναυπηγεία που κλείνουν με το τμήμα μας", όπως επίσης και το μακριά τα κόμματα από τις σχολές, λογικές που τις ενισχύει και τις δικαιολογεί η ύπαρξη "ανεξάρτητων παρατάξεων". Η προσπάθεια αυτής της άρχουσας τάξης βρίσκει συνοδοιπόρους, βοηθούς, που φροντίζουν να ενισχύουν αυτή την προσπάθεια και αναπαράγουν την πολιτική τους. Μπορεί να έχουν διαφορετική αφετηρία, αλλά έχουν τον ίδιο στόχο, είναι οι παρατάξεις ΠΑΣΠ - ΔΑΠ - ΣΥΝ - ΕΑΑΚ, που αποτελούν στην πραγματικότητα τις δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Χρειάζεται πειστικά και αποφασιστικά να τους αντιπαλεύουμε, αποκαλύπτοντας την ταύτισή τους, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τη διαφορετικότητα της δικής μας αντίληψης και πρακτικής. Παρ' όλες όμως τις προσπάθειες που κάνει η αστική τάξη, δεν τα καταφέρνει. Υπάρχει και η άλλη πλευρά, οι νέοι που αμφισβητούν, αντιστέκονται, αντεπιτίθενται. Νέοι που αγωνίζονται, όπως αυτοί που συσπειρώνονται στα ψηφοδέλτια της παράταξης.

Ολο το προηγούμενο διάστημα η οργάνωση στο χώρο των ΤΕΙ Αθήνας - Πειραιά ΣΕΛΕΤΕ έκανε αξιόλογα βήματα. Στην αρχή βασανιστικά, αργά, αλλά στη συνέχεια γρηγορότερα, με σημαντικά κέρδη. Διπλασίασε τις οργανωμένες μας δυνάμεις. Ενέτεινε την πολιτική της παρέμβαση. Υπερδιπλασίασε τις ψήφους και το ποσοστό της παράταξης, με αποτέλεσμα τις 2 πρωτιές σε σχολές. Σημαντικότερο συμπέρασμα ότι όσο προσανατολιζόμαστε σταθερά και μόνιμα στην ανάπτυξη του νεανικού κινήματος, έχουμε σημαντικά μετρήσιμα αποτελέσματα στο κέρδισμα της συνείδησης του νέου με την υπόθεση του σοσιαλισμού, τέτοιου που να πετυχαίνεται η συσπείρωση γύρω από την ΚΝΕ και το ΚΚΕ. Κριτήριο η μαζικότητα, ο προσανατολισμός των αγώνων.