- Η κυβέρνηση δημοσιοποίησε ακόμα ένα νομοσχέδιο για τις αστικές συγκοινωνίες. Υποστηρίζει ότι πρόκειται για νομοσχέδιο - τομή που θα δημιουργήσει τις συγκοινωνίες της επόμενης εικοσαετίας. Είναι έτσι;

- Τα προβλήματα των αστικών συγκοινωνιών δεν είναι σημερινά. Αλλά το ΠΑΣΟΚ, που από τα τελευταία 16 χρόνια βρίσκεται στην εξουσία τα 13, φέρει μεγάλο μέρος της ευθύνης για τις υποβαθμισμένες υπηρεσίες στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς των κατοίκων του Λεκανοπεδίου.

Με την επάνοδό του το 1993, στην εξουσία, και στον απόηχο των εργατικών κινητοποιήσεων του χώρου, έκανε μεν μισό βήμα προς την "επανακρατικοποίηση" των αστικών συγκοινωνιών, αλλά πολλά βήματα πίσω, όσον αφορά στην αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό τους. Και αυτό γιατί ούτε τον ενιαίο φορέα πραγματοποίησε, ούτε η κρατική επιδότηση ήταν πλήρης, και το χειρότερο, τα προγράμματα επενδύσεων μείνανε στα χαρτιά μαζί με το νέο στόλο, τις προσλήψεις των οδηγών και την αναγκαία τεχνική υποδομή. Επιγραμματικά και το τέταρτο κατά σειρά νομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ έχει ανάψει "πράσινο φως" στην ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών άμεσα ή έμμεσα, και τη φιλελευθεροποίηση των εργασιακών σχέσεων.

- Το υπουργείο Μεταφορών κάνει λόγο για ενιαίο και σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο και για οικονομική εξυγίανση των συγκοινωνιακών φορέων. Ποια είναι η δική σας εκτίμηση;

- Είναι φανερό ότι τον ενιαίο φορέα για τον οποίο πάλεψαν και παλεύουν οι εργαζόμενοι, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τον εξοβέλισε στο χωνευτήρι των ιδιωτικών συμφερόντων. Κράτησε μόνο τις ταμπέλες ΟΑΣΑ, ΕΘΕΛ, ΗΛΠΑΠ, ΗΣΑΠ, αλλά και αυτών το έργο, με υπουργικές αποφάσεις μπορεί να πηγαίνει στους ιδιώτες.

Από την άλλη αφήνει το μετρό απ' έξω, καθώς έτσι ή αλλιώς έχουν ήδη πατήσει γερά πόδι σε αυτό οι ιδιώτες.

Αλλά και η ανάθεση του συγκοινωνιακού έργου στους δήμους δεν είναι τίποτα περισσότερο, από μια "παρακαμπτήριο", που, αργά ή γρήγορα και με δεδομένη την οικονομική τους δυσπραγία, θα καταλήξει εκεί που είναι και ο τελικός στόχος, δηλαδή στα "αμαξοστάσια" της κερδοσκοπίας. Μέσα από τη λεγόμενη "ευελιξία" οι αστικές συγκοινωνίες θα πέσουν στα χέρια των ιδιωτικών συμφερόντων, κάτω από τον "σχεδιασμό και προγραμματισμό" του ΟΑΣΑ. Σ' αυτό εξαντλείται και ο ρόλος του. Ολα τ' άλλα είναι το απαραίτητο "τυράκι", που θα τσιμπήσουν τόσο οι εργαζόμενοι όσο και οι πολίτες, αγανακτισμένοι από τα κακώς κείμενα των συγκοινωνιών του Λεκανοπεδίου.

Οι τελευταίοι, μάλιστα, θα πληρώσουν και το "μάρμαρο" με τις ανατιμήσεις των εισιτηρίων. Ομως και οι αυξήσεις του κομίστρου δε θα αντιμετωπίσουν τα προβλήματα των συγκοινωνιών, ούτε τα ελλείμματα θα περιορίσουν. Απλά, αυτά θα μετακυλιστούν στους επιβάτες, που αυτή τη φορά με τον οβολό τους θα συντηρούν τις όποιες συγκοινωνίες και ταυτόχρονα θα πρέπει να ζεστάνουν και τις τσέπες των ιδιωτικών εταιριών, που καραδοκούν να μπουν στο χορό. Οσο για τις επενδύσεις, η δεκατριάχρονη "πολιτεία" του ΠΑΣΟΚ δεν είναι και η καλύτερη εγγύηση για το τι μέλλει γενέσθαι.

- Τι σημαίνει η εφαρμογή του νομοσχεδίου για τους εργαζόμενους;

- Πριν απ' όλα μείωση των θέσεων εργασίας, αρχίζοντας από τις 700 μετατάξεις που κατά τους δεξιούς ψάλτες της ιδιωτικοποίησης, δήθεν, πλεονάζουν. Ακολουθούν τα ατέλειωτα ωράρια και η εντατικοποίηση, οι εποχιακοί, οι ωρομίσθιοι, και οι "αυξήσεις" εφόσον... δεν υπάρχουν ελλείμματα. Μπαίνουμε δηλαδή για τα καλά στον αστερισμό του "απασχολήσιμου"...

Γ. Ζ.