Την αδειοδότηση τριών εταιριών για τη δημιουργία εγκαταστάσεων σταθερών δορυφορικών επικοινωνιών πρόκειται σύντομα να εισηγηθεί η Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών (ΕΕΤ) προς τον υπουργό Μεταφορών και Επικοινωνιών. Αυτό ανακοίνωσε στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου ο Α. Λαμπρινόπουλος, πρόεδρος της ΕΕΤ, που παρουσίασε τον απολογισμό της Επιτροπής για το 1998. Οι εταιρίες που ζήτησαν την απόκτηση μιας τέτοιας άδειας είναι: η SUNET, θυγατρική της "Μουλτιτσόις", ο ΑΝΤΕΝΝΑ και η UNITEL. Το ενδιαφέρον των δύο πρώτων δεν είναι άσχετο με την υπόθεση της ψηφιακής τηλεόρασης και της τηλεπικοινωνιακής υποδομής που απαιτείται για ένα τέτοιο εγχείρημα.

Ο τομέας των δορυφορικών επικοινωνιών δεν είναι ο μόνος στον οποίο ήδη ο ΟΤΕ δέχεται μια ασφυκτική πίεση από μεγάλους και μικρούς ανταγωνιστές, τόσο στον τομέα των υπηρεσιών όσο και στην απαίτηση για εκμετάλλευση της υποδομής του.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΕΤ, οι εταιρίες παροχής τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών στη χώρα μας, ήδη έχουν φτάσει τις 162, οι περισσότερες από τις οποίες δραστηριοποιούνται στο χώρο του ΙΝΤΕΡΝΕΤ (113), ενώ 12 εταιρίες παρέχουν υπηρεσίες φωνής σε κλειστές ομάδες χρηστών.

Βέβαια, εκεί που ο ανταγωνισμός μαίνεται και συνεχώς οξύνεται, είναι ο χώρος της κινητής τηλεφωνίας, όπου ήδη ο ΟΤΕ έχει απολέσει ένα μεγάλο κομμάτι της τηλεφωνικής κίνησης. Εδώ οι διενέξεις έχουν πάρει μόνιμο χαρακτήρα, τόσο για τα τέλη διασύνδεσης, την αριθμοδότηση, τη διεκδίκηση και άλλων αδειών κλπ. Οπως υποστήριξε ο πρόεδρος της ΕΕΤ Α. Λαμπρινόπουλος, η άποψη της Επιτροπής είναι ότι στο συγκεκριμένο φάσμα συχνοτήτων μπορούν να εκδοθούν ακόμα 3 άδειες κινητής τηλεφωνίας, 2 στο σύστημα DCS - 1800 και 1 ακόμα στο GSM.

Αυτές οι διενέξεις για την κατάχτηση της χρυσοφόρας φλέβας που λέγεται κινητή τηλεφωνία - ο συνολικός τζίρος της οποίας το 1998 ξεπέρασε τα 500 δισ. - σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν ν' αποκρύψουν ότι οι χρήστες βρίσκονται απροστάτευτοι απέναντι στις επιδιώξεις κερδοσκοπίας. Ετσι "πρωτοβουλίες" σαν κι αυτές της ΕΕΤ, για αξιολόγηση των τιμολογίων των εταιριών κινητής τηλεφωνίας σε σχέση με τις υπηρεσίες που παρέχουν, και πολύ καθυστερημένα έρχονται και αμφίβολης αποτελεσματικότητας θ' αποδειχτούν.

Αλλωστε, το γεγονός ότι μέχρι σήμερα η ΕΕΤ, η οποία πρόσφατα επιφορτίστηκε και με την ευθύνη εποπτείας της ταχυδρομικής αγοράς, παραμένει ουσιαστικά χωρίς το απαραίτητο επιστημονικό προσωπικό, δείχνει και τον πραγματικό ρόλο που της επιφυλάσσει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών. Και δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού όλη αυτή η φιλολογία περί ρυθμίσεων, νόμων και κανόνων στην απελευθερωμένη τηλεπικοινωνιακή αγορά, υπακούει στο νόμο του ισχυρότερου και της νομιμοποίησης του μέγιστου καπιταλιστικού κέρδους.