Τι κλάμα κι οδυρμός ήταν αυτός! Τόσες κάμερες, τόσα μεροκάματα, τόσα ενοίκια σε μπαλκόνια με θέα, τόσοι ασφαλίτες και πάνοπλοι αστυνόμοι, να έχουν ζώσει τη διαδήλωση και ούτε μία μολότοφ! Ούτε ένα πλάνο! Απαράδεκτο!Οι επί των πλάνων υπεύθυνοι των καναλιών άστραψαν και βρόντηξαν. Αν δεν είχαν πλάνα με φωτιά να δείξουν, θα αναγκάζονταν να δείξουν κάτι έστω από την επί δύο ώρες δυναμική διαδήλωσημ που συγκλόνισε το κέντρο της πόλης. Δυο φορές απαράδεκτο! Πήραν φωτιά τα κινητά. "Κάντε κάτι"! Και κάποιοι από τους υφισταμένους τους άρχισαν να κάνουν: Την ώρα που μια ομάδα περίπου 200 αριστεριστών άρχισε να φεύγει και αυτή συγκροτημένα από την πλατεία Συντάγματος, κατανοώντας ότι δεν τη συμφέρει να γίνει μόνη της θέαμα για τα κανάλια - ο μεγάλος όγκος της πορείας είχε τουλάχιστον μισή ώρα πριν φύγει από το χώρο - εκείνη ακριβώς την ώρα, καθώς τα ΜΑΤ έκαναν ένα σφικτό κλοιό γύρω από τους 200, κάποιοι καμέραμαν σήκωσαν τις κάμερες. Από το πεζοδρόμιο, μπροστά μας, έπεσε το σύνθημα από δυο - τρεις αναγνωρισμένους ασφαλίτες "σπάστε τις κάμερες"! Ο,τι ακολούθησε ήταν ένα θέαμα μοναδικό: Κάποιοι αθώοι της σκηνοθεσίας - ανάμεσά τους και ανυποψίαστοι δημοσιογράφοι - ζήτησαν από τους καμέραμαν να κατεβάσουν τις κάμερες, ώστε να μην προκαλέσουν τη γνωστή αντίδραση που συνοδεύεται από το σύνθημα "αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι". Τι ήταν να το κάνουν; Εξαλλος ένας μαυροφορεμένος "καμέραμαν" - δεν ήταν δυνατόν εκείνη τη στιγμή να διασπιστωθεί, αν ήταν ασφαλίτης ή καλύπτονταν σαν μισθωτός σε κάποιο από τα συνεργαζόμενα με την Ασφάλεια κανάλια - σηκώνει μία κάμερα και την κατεβάζει στο κεφάλι ενός ανυποψίαστου πολίτη, που τόλμησε να πει σε κάποιον άλλο καμέραμαν ότι δεν πρέπει να προκαλεί τέτοια ώρα. Ακολούθησε πανζουρλισμός. Οι ασφαλίτες φωνάζουν "σπάστε τις κάμερες", οι ανυποψίαστοι φωνάζουν το αυτονόητο για εκείνη τη στιγμή: "αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι". Μέσα στο χαμό, ο μαυροφορεμένος που δεν ξέραμε ακόμα αν τραβάει για λογαριασμό της Ασφάλειας ρίχνει το σύνθημα: "Πάμε να τους τραβήξουμε (σ.σ. τους 200 που ήταν περικυκλωμένοι από τα ΜΑΤ και ήδη αποχωρούσαν προς την Αμαλίας) κι αν τολμούν ας μας χτυπήσουν". Το "παλικάρι" ήθελε ντε και καλά αίμα! Μόνο που τον είχαν πάρει χαμπάρι άπαντες. Ετσι, όταν πια ήταν καθαρό πως δεν του κάνουν τη χάρη να τον δείρουν, παρέδωσε την κάμερα, λίγο μετά τη Βουλή, σε κάποιον άλλο κι άρχισε να περπατά "αμέριμνος" στην Πανεπιστημίου, κρατώντας στον ώμο μια μπλε πλαστική σακούλα με βιβλία, παριστάνοντας, για όποιον δεν τον είχε δει σε δράση πριν, τον τυχαίο διαδηλωτή! Μόνο που τον βλέπαμε όλοι!

Λίγο αργότερα, τον είδαμε ξανά στη διασταύρωση Πανεπιστημίου και Πατησίων να δίνει οδηγίες στο συνεργάτη του για το πώς θα πάρει κοντινά πλάνα από τους "αναρχικούς", δηλαδή καμιά 40αριά φοιτητές της Αρχιτεκτονικής, που ήθελαν να επιστρέψουν στο Πολυτεχνείο και τα ΜΑΤ τους είχαν μαντρώσει στην Πατησίων.

Μισή ώρα μετά, κι ενώ οι φοιτητές της Αρχιτεκτονικής διαλύονται ήδη μπροστά στην είσοδο της Στουρνάρη, στην έξοδο του Πολυτεχνείου προς την Τοσίτσα τα πολυπόθητα πλάνα που ζητούσαν οι υπεύθυνοι των καναλιών εξασφαλίζονται: Με τις κάμερες ήδη στημένες στο σημείο, δύο μολότοφ από βαλτούς και καθόλου άγνωστους αναρχοχαφιέδες, πετάγονται από την Τοσίτσα προς τα ΜΑΤ. Τα ΜΑΤ απαντούν με ένα δακρυγόνο. Το κρυφτούλι, με "ηρωικές" εξόδους των υποτιθέμενων αναρχικών και αντεπιθέσεις των ΜΑΤ, κρατά κοντά δυο ώρες. Τα κανάλια εξασφάλισαν τα πλάνα που είχε ανάγκη η κυβέρνηση, ενώ η Αστυνομία με επίσημη ανακοίνωσή της στις 5.30 το απόγευμα δίνει και το κείμενο που εξασφάλιζε άλλοθι στους αρχισυντάκτες: "Στο χώρο του Πολυτεχνείου προϋπήρχαν αναρχικοί"!

Μαζευτείτε κύριοι, γιατί, πλέον, σας βλέπουμε...