Ραχήλ Κόρι. Ετών είκοσι τριών. Από την Ολίμπια της Ουάσιγκτον. Στην ηλικία της και με δεδομένη την προγραμματισμένη κοινωνικοποίηση στις ΗΠΑ, θα μπορούσε να έχει άλλα «προβλήματα». Για παράδειγμα, πώς θα επιβιώσει στον απάνθρωπο ανταγωνισμό, έτσι που «κάτι να κάνει στη ζωή της...». Οπου το «κάτι» είναι όλα αυτά, που περνούν τις εξετάσεις της κοινωνικής παρακολούθησης. Η εξασφάλιση καλού πτυχίου, αξιοπρεπούς γάμου, πολλών καταναλωτικών αγαθών κ.ά. Ενδιάμεσα, θα μπορούσε να γεμίζει το χρόνο με τα ατέλειωτα ριάλιτι της αμερικάνικης τηλεόρασης, να αγωνιά για το ποιος θα πάρει τα Οσκαρ την ερχόμενη Δευτέρα και να κουκουλώνεται φοβισμένη, όταν ακούει τον Πρόεδρο να μιλά για τη «διεθνή τρομοκρατία» και τα έκτακτα μέτρα, που επιβάλλει κάθε λίγο και λιγάκι...

Ισως, όμως, έτυχε να καταλάβει ποιοι επιβάλλουν μια ζωή άρνησης των πιο στοιχειωδών ανθρώπινων χαρακτηριστικών. Αλλά, και να μην πρόλαβε να το καταλάβει θεωρητικά, το έκανε πράξη. Εκλεισε αυτιά και μάτια στην αυταπάτη, που της σέρβιραν και πήγε να ζήσει στην πραγματικότητα. Στον αγώνα, που μεγαλώνει πραγματικά τον άνθρωπο. Εκανε δικιά της την αντίσταση του παλαιστινιακού λαού και, όπως αυτοί, έκανε χρήση των «όπλων τους». Με μόνο το κορμί της, προσπάθησε να σταματήσει την μπουλντόζα του ισραηλινού στρατού, πριν ξεσπιτώσει και άλλες οικογένειες στη Ράφα. Πριν αφήσει και άλλα παιδιά, να ψάχνουν στα ερείπια...

Η ισραηλινή μπουλντόζα πέρασε από πάνω της... Οι γονείς της δήλωσαν «περήφανοι, που η κόρη τους έζησε και πέθανε για τις αρχές της». Επίσημα, οι Ισραηλινοί στρατιωτικοί μίλησαν για «ατύχημα», αλλά η φωτογραφία τούς γελοιοποιεί, με την κοπέλα να στέκεται μπροστά τους από απόσταση σε μια τεράστια αλάνα... Ποιος κέρδισε σ' αυτήν τη σύγκρουση; Η κοπέλα κέρδισε την ανθρωπιά της. Οι δολοφόνοι μπορούν να συνεχίσουν να τη χάνουν, στην προσπάθεια να εξοντώσουν ό,τι αντιστέκεται στα σχέδια των αφεντικών τους. Είναι η δεδομένη εγκληματική αδράνεια. Δεν τους σταματάει τίποτα. Προχτές, γάζωσαν στα βιαστικά ένα περαστικό αυτοκίνητο και μετά ανακάλυψαν πως οι δυο νεκροί, που άφησαν πίσω τους ...ήταν Ισραηλινοί!

Ακραία ίσως περιστατικά, που όμως δίνουν αφορμή, να πέσουν για λίγο οι προβολείς στα άλλα, τα «λιγότερο ακραία»... Στο γεγονός πως μόνο αν δεν υπάρχει νεκρός Παλαιστίνιος, κάποια μέρα τους τελευταίους μήνες, θα είναι είδηση. Στο γεγονός ότι, κυριολεκτικά, «μαθαίνουν σημάδι» πάνω σε μωρά παιδιά, για να κάμψουν την αντίσταση των Παλαιστινίων. Πως δε διστάζουν να μπουν σε νοσοκομεία και να πυροβολήσουν ακόμα και τους ήδη πληγωμένους. Πως η διοίκηση των ΗΠΑ, ενώ στην πράξη σπρώχνει τους Ισραηλινούς στο έγκλημα διαρκείας, πριν από κάθε μεγάλο πόλεμο, θυμούνται το «ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος», για να κάνουν ακόμα μεγαλύτερους εκβιασμούς. Ετσι, αντρόπιαστα, δεν το θυμήθηκαν, λίγο πριν βομβαρδίσουν το Αφγανιστάν; Τα ίδια δε θυμήθηκε ο Μπους, λίγες μέρες πριν δώσει το τελεσίγραφο στο Ιράκ; Ιμπεριαλιστικά εγκλήματα, που δένουν μεταξύ τους, για να συντηρούν στη ζωή το πολύ ΜΕΓΑΛΟ ΕΓΚΛΗΜΑ: Το ίδιο το σύστημα της εκμετάλλευσης...