«Η απορία είναι εύλογη. Σε τι χρησιμεύει ο διαγωνισμός αντιπολεμικού μένους σε μια χώρα, όπου όλοι είναι εναντίον του πολέμου και η οποία δεν πρόκειται να εμπλακεί πουθενά; Σε ποιους απευθύνεται; Και ποιο είναι, τελικά, το ζητούμενο;

Διότι, αν είναι να καταδικάσουμε τον πόλεμο, τον καταδικάζουμε ομοφώνως και απερίφραστα. Αν είναι να τον εμποδίσουμε, δεν περνάει από το χέρι μας. Για όλα τα άλλα, ευχαριστούμε και μακριά. Είπαμε ότι δε θέλουμε θανάτους στη Βαγδάτη, αλλά όχι και να αναστήσουμε τίποτε νεκρούς στην Αθήνα».

Ποιος αναρωτιέται και απαντά, ταυτόχρονα; Ο Ι. Κ. Πρετεντέρης στο χτεσινό «Βήμα». Και σημειώνουμε το σχετικό απόσπασμα, γιατί, πέρα από την ολοφάνερη υποκρισία, που αποπνέει, κάνει φανερό και το φόβο των κυρίαρχων δυνάμεων, μπροστά στις συνεχώς αυξανόμενες αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων και του λαού.