Πρώτον, γιατί οι αντιλαϊκές πολιτικές και τα αντεργατικά μέτρα είναι η άλλη όψη του ιμπεριαλιστικού πολέμου και, μάλιστα, τόσο περισσότερο εντείνονται, όσο περισσότερο γίνεται φανερό το αποκρουστικό πρόσωπο του τελευταίου. Και δεύτερον, γιατί οι όποιοι μεταξύ τους ανταγωνισμοί και αντιθέσεις μπαίνουν στην άκρη, όταν καλούνται να αποφασίσουν, για τις τύχες των εργαζομένων και των λαών. Αλλωστε, η προ ολίγων εβδομάδων κοινή επιστολή των Μπλερ, Σρέντερ και Σιράκ, προς την Ελληνική Προεδρία της ΕΕ, σχετικά με την αυριανή σύνοδο και την ανάγκη λήψης ακόμη περισσοτέρων αντεργατικών μέτρων, δεν αποτελεί μόνο μια χαρακτηριστική απόδειξη των προαναφερομένων, αλλά και προδιαθέτει για τις σχετικές αποφάσεις.