Περισσότερο σαν προπαγανδιστικό τέχνασμα, που προορίζεται να συγκαλύψει την ελληνική εμπλοκή στον πόλεμο των Αμερικανών κατά του Ιράκ, όπως αυτή εκφράζεται με τη Σούδα, τη φρεγάτα στον Περσικό και τα ελληνικά πληρώματα στα κατασκοπευτικά αεροσκάφη, ακούγεται η συζήτηση που ήδη ξεκίνησε για την «επόμενη μέρα» - μετά την επικείμενη όπως προσδοκούν οι ιμπεριαλιστές - κατάληψη του Ιράκ και την ελληνική συμμετοχή στις δυνάμεις «διατήρησης της ειρήνης», τα στρατεύματα κατοχής που θα εγκατασταθούν στο Ιράκ.

Πάντως, παρά τη χλιαρή διάψευση εκ μέρους τους υπουργού Εθνικής Αμυνας Γ. Παπαντωνίου, οι πληροφορίες που κυκλοφορούσαν στους διαδρόμους του υπουργείου Αμυνας φέρουν τον Αμερικανό πρέσβη Τ. Μίλερ να έχει καταθέσει αίτημα για την αποστολή ελληνικής «ειρηνευτικής» δύναμης 300-500 στρατιωτών στο Ιράκ μετά τον πόλεμο. Ο Γ. Παπαντωνίου απλώς είπε ότι «δεν έχει ζητηθεί κάτι τέτοιο», ωστόσο σύμφωνα με παλαιότερες δηλώσεις ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι ανοιχτό. Επίσης, επανέλαβε τον ισχυρισμό ότι η Ελλάδα δε θα συμμετέχει στις πολεμικές επιχειρήσεις και υπενθύμισε ότι η ελληνική συνδρομή εντοπίζεται στο πλαίσιο των υπαρχόντων συμφωνιών στρατιωτικής συνεργασίας, είτε σε διμερές επίπεδο είτε σε επίπεδο ΝΑΤΟ.

Αναφορικά με τα μέτρα ασφάλειας στις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις ενόψει του πολέμου, ο υπουργός Αμυνας είπε ότι δεν υφίσταται λόγος καθώς «δεν είμαστε εμείς στόχος καμίας απόπειρας εναντίον μας». Στα μεταξύ, αυξημένα μέτρα ασφαλείας έχουν ληφθεί τις τελευταίες ώρες στο ναύσταθμο της Σούδας, την αεροπορική βάση του Ακτιου και το ΝΑΤΟικό στρατηγείο στον Τύρναβο, ενώ ειδικά μέτρα έχουν ληφθεί και στον ίδιο το χώρο του υπουργείου Αμυνας.

Ο Γ. Παπαντωνίου μιλώντας χτες στο συμπόσιο της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Δυτικοευρωπαϊκής Ενωσης που έγινε στο Καβούρι, παραδέχτηκε ότι «οι εξελίξεις μέχρι σήμερα σε διεθνές επίπεδο έχουν διαταράξει τις σχέσεις στο πλαίσιο των δομών του Ευρωατλαντικού χώρου και έχουν οδηγήσει σε μία πρωτοφανή δημόσια αντιπαράθεση μεταξύ των δύο πλευρών του Ατλαντικού, αλλά ακόμα και στο ίδιο το εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Βέβαια, έσπευσε να εντοπίσει τις «διαφωνίες» σε «ό,τι αφορά τα μέσα τα οποία χρησιμοποιούμε για τη διευθέτηση της κρίσης του Ιράκ». Για να προσθέσει: «Εχουμε κοινή αντίληψη για τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύει το καθεστώς του Ιράκ για την παγκόσμια ασφάλεια στο μέτρο που διαθέτει όπλα μαζικής καταστροφής. Είμαστε απόλυτα σύμφωνοι σε ό,τι αφορά την ανάγκη άμεσου και πλήρους αφοπλισμού του Ιράκ από τα όπλα αυτά μαζικής καταστροφής με τρόπο αποτελεσματικό. Υπάρχουν διαφωνίες σε ό,τι αφορά τα μέσα επίτευξης του στόχου, την προσέγγιση που θα υιοθετήσουμε, υπάρχει όμως απόλυτη συμφωνία σε ό,τι αφορά τον ίδιο το στόχο και αυτό έχει την ιδιαίτερη σημασία του».