Στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, όταν ξέσπαγε η «Καταιγίδα της ερήμου» και άρχισαν να μπαίνουν τα θεμέλια της «νέας τάξης πραγμάτων», ξεκίνησε ένας ξέφρενος ρυθμός ανόδου στα, ανά τον κόσμο, χρηματιστήρια. Στις 24 του Μάρτη του 1999, όταν τα ιμπεριαλιστικά βομβαρδιστικά άρχισαν να ρίχνουν το φονικό υλικό τους στη Γιουγκοσλαβία, για τις χρηματαγορές σήμανε και πάλι άνοιξη. Γιορτή έστησαν από προχτές και τα απανταχού «κοράκια», μόλις οι φονιάδες των λαών σηματοδότησαν την έναρξη της επίθεσης κατά του Ιράκ.

Το επιχείρημα που προβάλλουν γι' αυτές τις αντιδράσεις των χρηματιστηρίων, οι οργανωτές των πολεμικών επεμβάσεων και ταυτόχρονα εκτελεστές των λαών -μαζί με τους απολογητές των άθλιων εγκλημάτων τους- είναι ότι η έναρξη κάποιων επιχειρήσεων ταυτίζεται ...«παραδοσιακά» με την ολοκλήρωση της «αβεβαιότητας», που επικρατεί τις παραμονές πολεμικών αναμετρήσεων. Της «έλλειψης σιγουριάς», που υπάρχει κατά τη διάρκεια διαβουλεύσεων και η οποία αυτόματα ανακτάται, όταν παίρνεται η απόφαση για στρατιωτικές επιθέσεις.

Τους συμφέρει να παρουσιάζουν τέτοιες καταστάσεις ως «παραδοσιακή» συμπεριφορά και «ψυχολογική αντίδραση» των αγορών... Φαντάζονται ότι επειδή έχουν εθίσει τον κόσμο να καταπίνει πολλά, θα το χάψει κι αυτό το παραμύθι. Και, έχουν την εντύπωση, οι άθλιοι, ότι θα καταφέρουν να καμουφλάρουν την ουσία του θέματος. Τον ίδιο τον αιμοσταγή, δηλαδή, χαρακτήρα του κεφαλαίου. Την απεχθή και δολοφονική μορφή που προσλαμβάνει όταν το αίμα μυρίζει κέρδος. Και είναι τόσο μεγάλη η διέγερση των εκπροσώπων του στην ιδέα ότι τα άνομα σχέδιά τους οδεύουν προς ευόδωση, που σπεύδουν να το πανηγυρίσουν με τον πιο προκλητικό τρόπο.

Βέβαια, και η υπόθεση με τη συμπεριφορά των χρηματιστηρίων τις παραμονές των πολεμικών αναμετρήσεων της βαρβαρικής μηχανής των ΗΠΑ και των συμμάχων τους, δεν είναι απλά το ξεχείλισμα του ενθουσιασμού των διαφόρων χρηματοοικονομικών ομίλων. Είναι κι αυτό ένα παιχνίδι ελεγχόμενων ψευδαισθήσεων και εντυπώσεων που δημιουργεί η προπαγανδιστική τους μηχανή. Δηλαδή, ένα παιχνίδι που αποβλέπει ακόμα και στο πρόσκαιρο κέρδος. Στο κέρδος που, στην τωρινή φάση, μπορούν να αποσπάσουν στο ελάχιστο διάστημα που απομένει μέχρι να αρχίσει να αποκαλύπτεται η ιμπεριαλιστική θηριωδία ενάντια στο λαό του Ιράκ. Γιατί, για το κεφάλαιο κέρδος είναι τα πάντα. Από τις πετρελαιοπηγές του Ιράκ και την επιδιωκόμενη παγκόσμια κυριαρχία επί των λαών, αλλά και μερικά δολάρια που μπορούν να αποσπαστούν, σε μια χρηματιστηριακή συνεδρίαση στη Ν.Υόρκη, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, ακόμα και στο ΧΑΑ.

Σε ό,τι αφορά τη δική μας περίπτωση, υπάρχουν και οι γνωστοί ...γυμνοσάλιαγκες, που πάντα σέρνονται πίσω από τα διεθνή κοράκια, περιμένοντας κι αυτοί να γλείψουν κάτι από όσα αφήνουν στο πέρασμά τους. Ετσι εξηγείται και η χτεσινή συνεδρίαση της Σοφοκλέους, όπου δεκάδες μετοχές παρουσίασαν αύξηση της τιμής τους πάνω από 10%.

Να το πούμε όμως και να μη διστάσουμε ούτε στιγμή μπροστά στην αφόρητη πίεση που ασκείται από την κυρίαρχη προπαγάνδα. Ο πόλεμος είναι συνυφασμένος με τα κέρδη της πλουτοκρατίας, ενώ τα αρπαχτικά των χρηματαγορών πλουτίζουν από το αίμα των λαών. Και αυτά είναι δεδομένα που μας αφορούν όλους. Σήμερα, περισσότερο από ποτέ. Γιατί, ειδικά στην εποχή μας, στο βαθμό που οι λαοί δεν οργανωθούν και δεν παλέψουν αποφασιστικά και στοχοπροσηλωμένα να βάλουν φραγμό στα σχέδια του ιμπεριαλισμού, το κεφάλαιο όλο και πιο συχνά θα επιζητά τα κέρδη μέσω των πολέμων και του ματοκυλίσματος των λαών.