Αλλά ακόμα κι αν χάριν της συζήτησης, δεχτείς τα ψέματά τους για αλήθεια, πάλι η λογική τους και τα επιχειρήματά τους «μπάζουν» από όλες τις πλευρές. Να ένα απλό παράδειγμα, ένα αριθμητικό παιχνίδι, με βάση ό,τι δημοσιοποίησε τις τελευταίες μέρες η κυβέρνηση. Αριθμός πρώτος: Η ετήσια αύξηση του ΑΕΠ για τα επόμενα χρόνια υπολογίζεται με ρυθμούς της τάξης του 4-5%. Αριθμός δεύτερος: Αποφασίστηκε η «αναδιανομή» κονδυλίων του προϋπολογισμού ύψους 4 τρισεκατομμυρίων δραχμών. Αριθμός τρίτος: Η ετήσια δαπάνη για μέτρα που αφορούν την «κοινωνική προστασία» είναι 10 τρισεκατομμύρια δραχμές. Αριθμός τέταρτος: Το «πακέτο» των μέτρων που ανακοινώθηκε χτες έχει συνολικό κόστος τριετίας 600 δισ. δρχ. και άρα ετήσιο 200 δισεκατομμύρια.

Παρατήρηση πρώτη: Στο βαθμό που η ετήσια δαπάνη για την «κοινωνική προστασία» είναι 10 τρισεκατομμύρια δραχμές, για να μην υποστεί... ηθική απαξίωση λόγω της αύξησης του ΑΕΠ, για να διατηρηθεί απλά στα ίδια ακριβώς επίπεδα, πρέπει να αυξάνεται όσο και το ΑΕΠ. Τουλάχιστον κατά 4% το χρόνο, δηλαδή κατά 400 δισεκατομμύρια δραχμές. Σε κάθε άλλη περίπτωση, (και στα 200 δισ. που υποτίθεται πως μοιράζει η κυβέρνηση) έχουμε μείωση και όχι αύξηση των δαπανών αυτών. Ας απαντήσουν: Πώς είναι δυνατόν να καυχιούνται ότι βελτιώνουν την «κοινωνική τους πολιτική», τη στιγμή που δαπανούν τα μισά ποσά από εκείνα που απαιτούνται, ώστε οι σχετικές δαπάνες να μην έχουν φύρα;

Παρατήρηση δεύτερη: Τα προγράμματα «ενίσχυσης των ευπαθών ομάδων», δεν είναι εφεύρημα ούτε του Κ. Σημίτη, ούτε του ΠΑΣΟΚ. Αποτελούν την αισχρή στρατηγική της ΕΕ που στόχο έχει την αντικατάσταση της λήψης μέτρων για το σύνολο των εργαζομένων, με τη χορήγηση κάποιων επιδομάτων - ντροπής σε ορισμένες οικογένειες που λόγω της εφαρμοζόμενης πολιτικής εξαναγκάζονται να ζουν στο περιθώριο της κοινωνίας. Το ξεδιάντροπο της υπόθεσης είναι ότι για να πάρει μια οικογένεια τέτοιο επίδομα, πρέπει να έχει εισόδημα λιγότερο από 58.000 δραχμές το μήνα, το δε επίδομα είναι περί τις 8 χιλιάδες δραχμές, όσο, δηλαδή, κοστίζουν τα ορντέβρ του κάθε γεύματος που καταβροχθίζουν αυτοί που παίρνουν τέτοιες αποφάσεις. Κι ας απαντήσουν: Τώρα που, όπως είπε ο Κ.Σημίτης, «υλοποιείται η δέσμευση που είχαμε αναλάβει απέναντι στον ελληνικό λαό, η κοινωνική πολιτική να βρίσκεται υψηλά στις προτεραιότητές μας της νέας τετραετίας», πώς να... επενδύσουν οι δικαιούχοι του επιδόματος το κονδύλι των 274 δραχμών που τους αναλογεί ημερησίως;

Παρατήρηση τρίτη: Η κυβέρνηση μιλά για ανακατανομή 4 τρισεκατομμυρίων δραχμών. Η...«κοινωνική πολιτική» κοστίζει 600 δισεκατομμύρια. Τα υπόλοιπα 3,4 τρισεκατομμύρια προς ποια κατεύθυνση θα ανακατανεμηθούν; Για ποιον προορίζονται; Ποιος θα τα σουρφώσει; Για όσους δεν έχουν πρόχειρες απαντήσεις, θυμίζουμε ότι την προηγούμενη βδομάδα, όταν πρωτοανακοινώθηκαν οι κυβερνητικές προθέσεις, ο Κ.Σημίτης είχε αναφέρει «τρεις προτεραιότητες». Την ψευτοκοινωνική πολιτική, τα έργα για τους Ολυμπιακούς Αγώνες και το Τρίτο ΚΠΣ. Κι ας απαντήσουν: Ποιοι επιχειρηματικοί όμιλοι και πολυεθνικές, ποιοι εκπρόσωποι της ολιγαρχίας έχουν πάρει σειρά να ξεκοκαλίσουν τα τρισεκατομμύρια αυτά, τα οποία προσπαθούν να κουκουλώσουν με τα 600 ψευτοδισεκατομμύρια που δήθεν θα δώσουν στους εργαζόμενους;

Παρατήρηση τέταρτη: Αυτό είναι διαπίστωση. Ακόμα και εκείνοι που διακαώς θέλουν να δεχτούν ως αληθινούς τους αριθμούς που προβάλλουν οι κυβερνώντες, είναι πασιφανές ότι δεν τους προσφέρονται τα κατάλληλα εργαλεία. Οι ακροβασίες ανάμεσα σε φαμφάρες, ιδεολογήματα, πολιτικάντικους ελιγμούς και απειλές, δεν απαντούν πρώτα και κύρια στο σημαντικότερο ερώτημα. Ας αφήσουν τις παρλάτες κι ας πουν ξεκάθαρα στο λαό: Γιατί η εφαρμοζόμενη πολιτική, που, υποτίθεται, πως ενεργοποιεί υπέρ του κοινωνικού συνόλου τις τεράστιες δυνατότητες που έχει η χώρα, πολλαπλασιάζει τα φαινόμενα φτώχειας και εξαθλίωσης; Γιατί ο εργαζόμενος λαός πρέπει να υποταχθεί στο κυβερνητικό... δίπτυχο «ανάπτυξη - κοινωνική πολιτική», που -όμως ομολογούν και οι ίδιοι- απειλεί να θέσει, την επόμενη τριετία, στο οικονομικό περιθώριο 1.000.000 πολίτες;

Παρατήρηση τέταρτη: Αυτό είναι διαπίστωση. Ακόμα και εκείνοι που διακαώς θέλουν να δεχτούν σαν αληθινούς τους αριθμούς που προβάλλουν οι κυβερνώντες, είναι πασιφανές ότι δεν τους προσφέρονται τα κατάλληλα εργαλεία. Οι ακροβασίες ανάμεσα σε φαμφάρες, ιδεολογήματα, πολιτικάντικους ελιγμούς και απειλές, δεν απαντούν κυρίως στο σημαντικότερο ερώτημα: Γιατί κύριοι, η πολιτική σας, που υποτίθεται πως ενεργοποιεί υπέρ του κοινωνικού συνόλου τις τεράστιες δυνατότητες που έχει η χώρα, πολλαπλασιάζει τα φαινόμενα φτώχειας και εξαθλίωσης; Γιατί

Ο Κ. Σημίτης, ανακοινώνοντας χτες τις αποφάσεις του Υπουργικού Συμβουλίου, δε δέχτηκε ερωτήσεις. Αλλά και οι δύο υπουργοί του, ο Τ. Γιαννίτσης και ο Αλ. Παπαδόπουλος που δέχτηκαν, δεν έδωσαν απαντήσεις. Αφησαν μόνο να πλανιέται η αχλή ότι... κάτι αποφάσισαν,... κάτι δίνουν,... κάποιοι κερδίζουν. Ομως, η χοντροκοπιά των μεθοδεύσεών τους και η κατρακύλα τους είναι τέτοια, που ούτε αυτό δεν κατάφεραν.