«Πολιτική φιλόπτωχου ταμείου, με ψίχουλα ελεημοσύνης, που κι αυτά θα τα πάρει πίσω με άλλους τρόπους, κάνει η κυβέρνηση, μοιράζοντας πενταροδεκάρες, κι αυτές σε λίγους, ενώ την ίδια ώρα παίρνει μέτρα που ρίχνουν αισθητά προς τα κάτω το βιοτικό επίπεδο της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού. Ο λαός δεν πρέπει να δώσει καμία σημασία στην πολιτική κοροϊδίας. Είναι "στάχτη στα μάτια"».

Αυτό τονίζει στην ανακοίνωσή του το ΚΚΕ και αναφέρεται συγκεκριμένα στα μέτρα:

«Ιδού παραδείγματα για το μέγεθος της εξαπάτησης:

140 χιλιάδες οικογένειες θα πάρουν αύξηση, το μήνα, 8.000-16.000 δραχμές, εφόσον το ετήσιο εισόδημά τους φτάνει μέχρι τις 750 χιλιάδες δραχμές(!), δηλαδή μέχρι 60 χιλιάδες το μήνα!

Το προσχολικό επίδομα θα φτάνει μέχρι 8.000 δραχμές το μήνα για κάθε παιδί, εφόσον το εισόδημα της οικογένειας - και της μονογονεϊκής - δεν ξεπερνά τις 85.000 δραχμές το μήνα.

Επίδομα 48.000 (!) δραχμών το μήνα στους μακροχρόνια ανέργους, εφόσον είναι 45-65 ετών! Κι αυτό, για ένα χρόνο!

Οι 1.000 μονάδες για βοήθεια στο σπίτι, που θα ιδρυθούν, δεν αποτελούν πειστικά μέτρα, αφού οι ελάχιστες υπάρχουσες θα μεταφερθούν μετά από δύο χρόνια στους δήμους, σύμφωνα με σχετική ρύθμιση της ΕΕ, οπότε τα έξοδα αυτών των μονάδων θα καλυφθούν από τη φορολογία των εργαζομένων!

Αυτό είναι το όραμα του λεγόμενου σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ! Ούτε ξεροκόμματο δεν είναι.

Οι εργάτες, οι αγρότες και οι συνταξιούχοι πρέπει να πληρώσουν την κυβέρνηση με το νόμισμα που της αξίζει: Να της γυρίσουν την πλάτη και να συσπειρωθούν στον αγώνα για τα δικαιώματά τους, που καταπατούνται, για να κερδίζει το μεγάλο κεφάλαιο.

Η επίθεση που εξαπέλυσαν ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εργασίας κατά των εργαζομένων, που νιώθουν δίκαιη αγανάκτηση και ακόμα περισσότερο ανασφάλεια για τη ζωή των οικογενειών τους, ένα πράγμα δείχνει: Οτι η κυβέρνηση τα θέλει όλα δικά της. Και να επιτίθεται βάρβαρα στα λαϊκά δικαιώματα και οι εργαζόμενοι να μην αντιδρούν, να σκύβουν το κεφάλι, να παραιτηθούν από το όπλο της κινητοποίησης και πάλης. Δηλαδή να παραιτηθούν από το μοναδικό όπλο που έχουν στα χέρια τους, προκειμένου να ζήσουν καλύτερα αυτοί και τα παιδιά τους. Η ταξική πάλη, οι κοινωνικοί αγώνες δεν καταργούνται με απειλές και φοβέρες. Η λαϊκή ενότητα και συσπείρωση, η μαζική αλληλεγγύη των εργαζομένων αποτελεί σήμερα τη μόνη ρεαλιστική απάντηση στην καταιγίδα που εξελίσσεται, με ακόμα πιο πολλά μποφόρ από εδώ και μπρος. Χρειάζεται κοινωνική αγωνιστική συνοχή - μέτωπο των λαϊκών δυνάμεων κατά της πλουτοκρατίας και της πολιτικής που την υπηρετεί!».