Την εντύπωση ότι κάθε ηλικιωμένος θα έχει την προσωπική νοσοκόμα στο σπίτι του, ότι οι 150.000 Τσιγγάνοι θα αποκτήσουν σπίτι και ότι οι γειτονιές θα γεμίσουν παιδικούς σταθμούς, προσπαθεί να δώσει η κυβέρνηση.

Η κοροϊδία είναι εξοργιστική σε υπερθετικό βαθμό: Οι Τσιγγάνοι, για παράδειγμα, χρησιμοποιούνται με ασύστολο τρόπο για την εξοργιστική πολιτική της κυβέρνησης.

Το σχέδιο της κυβέρνησης προβλέπει «ολοκληρωμένο πρόγραμμα δράσης» για 120-150 χιλιάδες Τσιγγάνους, ύψους 105 δισ. δραχμών για την εξαετία για την «οριστική στεγαστική αποκατάσταση, καθώς και τη μόνιμη ένταξή τους στα συστήματα παροχής υπηρεσιών - εκπαίδευση, κατάρτιση, προώθηση στην απασχόληση, υγεία, πρόνοια, ασφάλιση, στον πολιτισμό και τον αθλητισμό»!

Κι όλη αυτή η προσφορά υπηρεσιών μεταφράζεται σε 17,5 δισ. δραχμές ετησίως ή 166.666 δραχμές το χρόνο ανά Τσιγγάνο.

Την ίδια ασύστολη κοροϊδία είχαν εισπράξει ξανά οι Τσιγγάνοι το 1996, όταν εξαγγέλθηκε (12.7.1966) ένα διετές πρόγραμμα ύψους 3 δισ. δραχμών ή 7.500 δραχμών κατά κεφαλήν το χρόνο και τους υποσχόταν από 200 τροχόσπιτα το χρόνο μέχρι κλασικό αθλητισμό.

Στις υπηρεσίες παροχής υγείας προβλέπει 50 Ιατροκοινωνικά Κέντρα (ΙΑΚ) και δύο κινητές μονάδες. Δηλαδή η κυβέρνηση από τη μια καταργεί ή υπολειτουργεί τα ΙΑΚ του ΠΙΚΠΑ κι από την άλλη δίνει ανέξοδες υποσχέσεις στους Τσιγγάνους.

Ακολουθούν οι ηλικιωμένοι στους οποίους υπόσχεται 1.000 νέες μονάδες του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι».

Ηδη λειτουργούν τέτοια προγράμματα σε 102 δήμους με 286 μονάδες -εκ των οποίων οι 100, όπως αναφέρεται στο ενημερωτικό σημείωμα χρηματοδοτούνται από εθνικούς πόρους. Δηλαδή μέχρι το τέλος του 2001 χρηματοδοτούνται κατά 50% από τους Κεντρικούς Αυτοτελείς Πόρους Δήμων και Κοινοτήτων (υπουργείο Εσωτερικών) και την Επιχορήγηση σε λοιπούς οργανισμούς και σχολές κοινωνικής πρόνοιας» (υπουργείο Υγείας). Από το 2002 η χρηματοδότησή τους θα περάσει εξ ολοκλήρου στην Αυτοδιοίκηση.

Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των εργαζομένων τα μέχρι τώρα προγράμματα «Βοήθεια στο Σπίτι» προσφέρουν υπηρεσίες σε 4.500 ηλικιωμένους, καθώς υπολογίζουν ότι κάθε πρόγραμμα υποστηρίζει 40-45 ηλικιωμένους. Επομένως τα 1.000 προγράμματα θα καλύψουν το πολύ 45.000 όταν οι συνταξιούχοι στη χώρα μας ξεπερνούν τα δύο εκατομμύρια.

Ακόμα σχεδιάζονται 80 Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων, όταν έχει αφήσει στην τύχη τους τα ΚΑΠΗ.

Υπόσχεται 432 Παιδικούς και Βρεφονηπιακούς σταθμούς, αλλά θα δημιουργηθούν από τους δήμους, στους οποίους φόρτωσε και όσους είχε υπό την εποπτεία του το υπουργείο Υγείας - Πρόνοιας. Δηλαδή πολιτική με ξένα κόλλυβα...

Τα Ατομα με Ειδικές Ανάγκες (ΑμΕΑ) εκτός από τις εξευτελιστικές αυξήσεις στα επιδόματα, πέφτουν και θύματα κοροϊδίας με υποσχέσεις για Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών με Ειδικές Ανάγκες ή με σχέδια για την «ίδρυση επιχειρήσεων από νέους, γυναίκες ΑμΕΑ». Σε άλλο σημείο του σχεδίου υπάρχουν προγράμματα «αρχικής εκπαίδευσης των ΑμΕΑ» ή «παροχής υπηρεσιών πρόνοιας σε άτομα με ιδιαίτερες δυσκολίες ένταξης».

Εμφανίζεται ξανά η υπόσχεση για ένα τουλάχιστον ΚέντροΠρόληψης κατά των ναρκωτικών, όταν τα περισσότερα από όσα δημιουργήθηκαν -κάπου 36- δε λειτουργούν.

Τέλος και το πρόγραμμα «Ψυχαργώς» -για την αποασυλοποίηση των ψυχικά άρρωστων- συμπεριλαμβάνεται στις υποσχέσεις!

To πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι» το οποίο η κυβέρνηση παρουσιάζει σαν δήθεν ολοκληρωμένο πρόγραμμα παροχής υπηρεσιών κοινωνικής φροντίδας σε ηλικιωμένα άτομα, στην πραγματικότητα εντάσσεται στη μεθοδευμένη κατεδάφιση της όποιας δημόσιας πρόνοιας παρέχεται, καταγγέλλουν οι βουλευτές του ΚΚΕ Παναγιώτης Κοσιώνης και Γιώργος Χουρμουζιάδης, σε Ερώτηση που κατέθεσαν προς τον υπουργό Υγείας - Πρόνοιας Αλέκο Παπαδόπουλο.

Επιπλέον καθιστά κυριολεκτικά «ξεκρέμαστους» τους 300 εργαζόμενους σ' αυτό (κοινωνικούς λειτουργούς, νοσηλεύτριες και οικογενειακούς βοηθούς). Οπως είναι γνωστό, υπογραμμίζουν οι βουλευτές, το προσωπικό του προγράμματος απασχολείται με συμβάσεις έργου, με όλες τις αρνητικές για τους εργαζόμενους συνέπειες και ερωτούν τον υπουργό Υγείας - Πρόνοιας ποια μέτρα πρόκειται να πάρει η κυβέρνηση και πότε, ώστε:

• Με νομοθετική ρύθμιση να θεσμοθετηθεί το πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι», ως τομέας δράσης του υπουργείου Υγείας - Πρόνοιας που θα ασκεί προνοιακή πολιτική προς όλους τους ηλικιωμένους σε μόνιμη βάση και όχι ευκαιριακή, πλήρως χρηματοδοτούμενη από το κράτος και στελεχωμένη με επαρκές μόνιμο και καλά αμειβόμενο προσωπικό όλων των απαραίτητων ειδικοτήτων.
• Να σταματήσει η αβεβαιότητα, η προσωρινότητα και να εξασφαλιστούν τα μισθολογικά, εργασιακά, ασφαλιστικά και κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων στο πρόγραμμα που λειτουργεί σήμερα με βάση τις πραγματικές συνθήκες δουλιάς τους και όχι ως επαγγελματίες.